جزایر حرارتی و فرونشست زمین

محمد درویش در گفت و گوبا ایرنا افزود: تردد زیاد وسایل نقلیه، تمرکز بیش ازحد جمعیت، استفاده از سوخت های فسیلی وفعالیت کارخانه ها در کلانشهرها سبب شده ریزش های آسمانی در محدوده این کلانشهرها به شدت کاهش، تفاوت دمای شب و روز افزایش و مصرف آب به صورت تصنعی بالا رود.
وی ادامه داد: باید تلاش کنیم تا ترددهای غیرضروری واستفاده از سوخت های فسیلی در کلانشهرها کاهش یافته و به سمت انرژی های نو حرکت کنیم،استفاده حمل و نقل عمومی شهری، ریلی و دوچرخه را نیز افزایش دهیم ؛ اگر جزایر حرارتی افزایش یابد نیاز آبی نیز افزایش می یابد و این خود بحران آب را تشدید می کند.
مدیر کل دفتر مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست به افزایش فرونشست زمین در کشور اشاره کرد و گفت: ماجرای فرونشست ها چند سال است که جدی شده، اولین هشداری که در این زمینه داده شد به سال 2006 بر می گردد.
وی تصریح کرد: نشنال جئوگرافیک آن زمان با انتشار گزارشی اعلام کرد که سنجش از راه دور و تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که زمین در2 منطقه کالیفرنیای آمریکا وایران مرکزی درحال نشست وسطح آب های زیر زمینی در این دو منطقه در حال پایین رفتن است.
وی ادامه داد: این گزارش به معنی این است که نشست زمین و افت آبهای زیر زمینی در این دو منطقه به حدی وسعت و شدت داشته که می شود از طریق دوربین های ماهواره ها در خارج از جو هم آن را اندازه گیری کرد.
درویش ادامه داد: در ایران به رغم هشدار جدی 10 سال پیش که حاصل یک پژوهش در آلمان بود،به آن توجهی نشد؛ به طوری که در یک دهه اخیر تعداد چاه ها همچنان رو به گسترش بود، حتی چند سال بعد از این گزارش مجلس شورای اسلامی قانونی را تصویب کرد که به موجب آن هر فردی تا سال 1385 چاه غیرمجاز حفر کرده دولت موظف است به آن پروانه دهد و همین نیز مجوز تشویق بی قانونی شد.
عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور گفت: الان از حدود 750 هزار چاهی که در کشور وجود دارد نیمی غیر مجاز است و از چاه های مجاز هم به صورت غیر مجاز آب برداشت می شود.
درویش تاکید کرد: اتفاقی که الان افتاده این است که دیگر بحث فرونشست زمین فقط در خارج از شهرها و در دشت های کشاورزی مانند دشت بزرگ طوس در خراسان رضوی، طبس در خراسان جنوبی، رفسنجان و سیرجان در کرمان، دشتی میان اردکان و میبد در یزد، بخش های جنوبی استان اصفهان، پارک کلاه قاضی و مورچه خورت نیست؛ بلکه اکنون در اردبیل و در دامنه های سهند و سبلان، بروجن، چهارمحال و بختیاری ، سرشاخه های کارون، دریاچه پریشان در فارس، جنوب تهران در دشت شهریار ، ورامین و نیشابور هم زمین در حال نشست است.
به گفته وی بزرگترین فروچاله ها در دشت میناب اتفاق می افتد و تقریبا همه چیز از بین رفته است و قبل از آنهم در دشت همدان شاهد فروچاله های بزرگی بودیم.
درویش افزود:در تهران برخی از حفاری های غیراصولی، آب دزدی ها یا آب روی های ناشی از فرسودگی لوله های آب وتصادفاتی که بین خطوط مترو و آب و برق اتفاق می افتد این روند را تسریع می کند علاوه بر اینکه خود سفره های آبهای زیر زمینی نیز به شدت در حال افت هستند.
وی ادامه داد: بررسی های انجام شده در منطقه 22 غرب تهران نشان می دهد در آن منطقه بین 7 تا 17 متر سطح آب زیر زمینی در حال پایین رفتن است و حتی 2 چاه آب باغ گیاهشناسی ملی ایران در پیکان شهر خشک شده است.
درویش اظهار کرد:شهرداری هم کف بیشتر روددره های تهران را سیمان کرده و اجازه تغذیه طبیعی را به آبخوان تهران نمی دهد، بحث فاضلاب ها هم نگرانی جدی ایجاد کرده و این است که فاضلاب هم شاید باعث شود دیگر آبخوان های تهران مشروب نشود و به این ترتیب ممکن است خطر نشست زمین افزایش یابد.
وی تاکید کرد: کارشناسان باید بررسی کنند که این فروچاله ها و نشست هایی که در تهران اتفاق می افتد چقدر آن مربوط به افت سطح آبهای زیر زمینی و چقدر به علت حفاری های غلط مترو یا فرسوده بودن شبکه های لوله کشی شهری است که منجر شده آب رها شود و زمین نشست کند.
درویش گفت: جایی که زمین نشست می کند دیگر از بین رفته است و قابل برگشت نیست، به آنها دشت مرده می گویند و دیگر برای بازگشت آن نمی شود کاری کرد پس باید تلاش کنیم برای بقیه جاها این اتفاق نیفتد.

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا