ماهی سالمون و انواع ماهی قزل آلا از جمله گونه های پر مصرف و محبوب ماهی ها در جهان محسوب می شوند که در برخی نژادها دارای گوشت نارنجی و یا صورتی رنگی هستند که طرفداران زیادی دارد. یافته های جدید پژوهشگران نشان دهنده نقش نوعی باکتری در ایجاد این شکل ظاهری است.
به گزارش سیناپرس، محققان دانشگاه علم و صنعت نروژ در پی یافتن پاسخی برای این سوال هستند که آیا تولید ماهی بدون باکتری می تواند منجر به ارائه ماهی پرورشی سالم تر و تامین غذای بهتری شود؟
ماهی سالمون معمولاً در مرحله ای که در داخل تخم است، بدون باکتری بوده و به محض خروج از تخم توسط باکتری های خاصی کلونیزه می شود. در حقیقت بچه ماهی های پرورش یافته جامعه باکتریایی طبیعی ندارد. این موضوع باعث می شود که آنها یک نمونه آزمایشی مناسب برای محققان باشند تا باکتری های مورد نظر خود را اضافه کرده و دقیقا ببینند چه اتفاقی می افتد.
در اولین مجموعه آزمایش های انجام شده مشخص شد که باکتری‌ها بر لایه مخاط محافظ پوست این نوع از ماهی ها تأثیر داشته و در حقیقت ماهی های قزل آلا که باکتری دریافت نمی کنند، لایه مخاطی نازک تری می سازند. بررسی های بعدی این تیم مطالعاتی نشان داد که این باکتری های خاص علاوه بر مخاط بیرونی، بر ذخایر چربی ماهی نیز تأثیر داشته و بچه ماهی هایی که باکتری های لازم را در محیط زیست طبیعی خود دریافت کرده‌اند، ذخایر چربی بیشتری تولید می کنند.
دکتر اینگیرید باکه (Ingrid Bakke) مدرس و پژوهشگر دانشگاه علم و صنعت نروژ در این رابطه می گوید: بررسی نمونه و الگو های فاقد باکتری برای درک تعاملات بین باکتری و جانور میزبان بسیار مهم هستند. برای نمونه کافی است در نظر بگیرید باکتری های روده انسان بر و برخی پستانداران در الگوی رشد و سلامت موی این موجودات تاثیر به سزایی دارند.
در این میان ماهی قزل آلا دارای ویژگی های منحصر به فردی است که این جانور را برای تحقیق به یک نمونه ایده آل تبدیل می کند. این ماهی ها مراحل رشد و تکامل مجزایی داشته و طول این مراحل به اندازه ای است که محققان می توانند طی این مدت زمان، مطالعات مورد نظر خود را انجام دهند.
هدف پژوهشگران تیم مطالعاتی فوق این بود که درک کنند چه فرایندهایی بر ترکیب جوامع باکتریایی که ماهی را بلافاصله پس از خارج شدن از تخم تحت تاثیر قرار می دهد، موثر است.
به گزارش سیناپرس، هم اکنون این تیم در حال بررسی چگونگی محافظت جوامع باکتریایی در برابر عفونت‌های بالقوه از سوی دیگر باکتری های محیطی است و تلاش می کند روشی برای تاثیر بر انتقال باکتری های محیط روی بچه ماهی ها پیدا کند. ایجاد چنین درمان پروبیوتیکی به این معنی است که محققان می توانند میکروارگانیسم های زنده را برای دستیابی به اثرات مفیدی مانند سلامت و رشد بهتر به ماهی ها اضافه کنند. هرچند در حال حاضر دستیابی به این هدف بسیار دشوار است.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Frontiers in Cellular and Infection Microbiology منتشر شده است.
مترجم: رضوان خندان
No tags for this post.