رئیس دانشگاه تهران گفت: حضور اساتید پیشکسوت در دانشگاه برای دانشجویان و اساتید جوان، الهام‌بخش و موجب امید است.
سید محمد مقیمی در دیدار با استاد دُرّه میرحیدر که در منزل این استاد پیشکسوت برگزار شد به تاکید آموزه‌های دینی مبنی بر تکریم عالمان اشاره کرد و افزود: جایگاه دانشگاه تهران مرهون زحمات اساتید پیشکسوت است. ما تمام تلاش خود را به کار می‌بندیم که این جایگاه را یک گام به جلو ببریم. رهنمودها و ایده‌های اساتید پیشکسوت می‌تواند برای ما به عنوان خدمتگزار دانشگاه راهگشا باشد.
وی با تشریح برنامه‌ریزی جدید و گسترده که در زمینه مهارت‌ورزی دانشجویان رشته‌های مختلف در دانشگاه تهران آغاز شده است از دکتر میرحیدر استاد و پژوهشگر برجستهه رشته جغرافیای سیاسی در دانشگاه تهران بوده است، خواست که دیدگاه‌های خود و اقداماتی که لازم است برای مهارت‌ورزی دانشجویان دانشکده جغرافیا انجام شود، بیان کند.
رئیس دانشگاه تهران خطاب به این استاد پیشکسوت دانشگاه تهران تاکید کرد: حال که دوران شیوع کرونا تمام شده است، ما آمده‌ایم دوباره شما را دعوت به دانشگاه کنیم.
میرحیدر که از سال ۱۳۹۸ به دلیل شیوع کرونا در کشور دیگر در دانشگاه تدریس نکرده است، پاسخ داد: “من دیگر تمام شدم. ” رئیس دانشگاه نیز گفت: اگر موافق کلاس مداوم هم نیستید دانشجویان و اساتید را در قالب حضور در سمینارها و وبینارها بهره‌مند کنید. اصلا فقط حضورتان در فضای دانشکده جغرافیا برای دانشجویان و اساتید جوان الهام‌بخش و مایه امید است.
مقیمی در ادامه این دیدار با تقدیم یک جلد از کتاب روایتی از مدیریت میدانی در نبرد فرهنگی و رسانه‌ای در نماد آموزش عالی به استاد میرحیدر، گفت: این کتاب شامل وقایع‌نگاری روزانه ۵۱ روز التهاب در دانشگاه تهران در پاییز ۱۴۰۱ است که در آن سعی شده است روایت صادقانه‌ای از تصمیمات و اقدامات مدیریتی در آن شرایط و ذکر بازتاب‌های آنها داشته باشیم. برخی انتشار این کتاب را نهی می‌کردند اما یک ماه بعد از التهابات، کتاب چاپ شد.
وی افزود: معتقد هستیم در مدیریت دانشگاهی باید شفاف‌سازی کنیم و هیچ مورد پنهانی نداریم. اگر بخواهیم وقایع را پنهان کنیم در آن صورت روایت‌های دیگری منتشر می‌شوند که نه به نفع کشور است و نه دانشگاه، بنابراین لازم است صادقانه روایت اول را ارائه کنیم. باید به ذی‌نفعان دانشگاه پاسخ دهیم، اینجا است که بهبود و اصلاح امور صورت می‌گیرد.
رئیس دانشگاه تهران از “گفت و گو” به عنوان استراتژی دانشگاه تهران در ایام التهابات نام برد و با یادآوری برگزاری نشست‌های “خانه گفت و گو” در این دانشگاه، بیان کرد: دانشگاه تهران همیشه در این مباحث بیشترین صدمه را می‌دید اما ارزیابی ناظران بیرونی درباره عملکرد دانشگاه تهران در ایام التهابات سال ۱۴۰۱، یک ارزیابی مثبت است.
مقیمی خاطرنشان کرد: حوادث پاییز ۱۴۰۱ نشان داد نقش تربیتی اساتید مقداری فراموش شده است. برخی اساتید نقش خود را در نقش تعلیمی و آموزش یک سری سرفصل‌های درسی محدود کرده‌اند، این در حالی است که اساتید با رفتارها و جایگاه علمی خود و گاهی با رفتارهای غیرکلامی‌شان می‌توانند اثرگذاری خوبی بر روی دانشجویان داشته باشند.
براساس گزارش دانشگاه تهران، استاد میرحیدر در سخنانی تحقق مهارت‌ورزی دانشجویان را مستلزم ایجاد تحول در برنامه‌های درسی دانست و درباره مهارت‌ورزی دانشجویان دانشکده جغرافیا تاکید کرد: یکی از رشته‌هایی که فارغ‌التحصیلان آن در زمینه اشتغال و بازار کار گلایه‌مند هستند، رشته جغرافیا است. لازم است هم حوزه اجرا بستر لازم را فراهم نماید و هم اساتید بیشتر تلاش کنند که دانشجویان جغرافیا بیشتر با مباحث و حوزه‌های آمایشی آشنا شوند چون نگاه آمایشی، پیش‌نیاز برنامه‌ریزی و توسعه است اما با این مشکل روبرو هستیم که برخی مسوولان هیچ اندیشه‌ای از جغرافیا ندارند و جغرافیا در اندیشه بسیاری از مسوولان ما همان جغرافیای مدرسه است.
وی در عین حال با آوردن نام مسوولانی مانند محمدباقر قالیباف، سید یحیی رحیم صفوی، محمد باقری، محمدرضا حافظ‌نیا و دیگر افراد آشنا در عرصه مدیریتی کشور که از شاگردان این چهره ماندگار جغرافیا بوده‌اند، گفت: به همه این دانشجویان افتخار می‌کنم. اینکه رئیس ستاد کل نیروهای مسلح بتواند کار جغرافیای سیاسی کند برای من خیلی با ارزش است. سرلشگر باقری دو جلد از کتاب خود را برای من فرستاد؛ این برای من بسیار با ارزش است که وی با وجود اینکه در حال حاضر در مرتبه بالایی است، هنوز یاد معلم خود است.
این استاد پیشکسوت دانشگاه تهران با یادآوری ۶۰ سال قبل یعنی زمانی که می‌خواست به عنوان یک عضو هیات علمی در کشور نقش‌آفرین شود، گفت: موقعی که در سال ۱۳۴۲ تصمیم گرفتم در این دانشگاه استخدام شوم، ۲ انتخاب داشتم؛ یکی دانشگاه تهران و دیگری دانشگاه ملی. دانشگاه ملی هم خیلی خوب حقوق می‌داد و هم متقاضی عضویت هیات علمی را بدون امتحان کتبی و شفاهی، با مرتبه دانشیاری جذب می‌کرد اما دانشگاه تهران برعکس بود، بعد از اینکه امتحان کتبی و شفاهی دادم، با مرتبه استادیاری وارد شدم و با وجود اینکه تمام وقت کار می‌کردم، ماهانه ۹۰۰ تومان حقوق می‌گرفتم.
میرحیدر ادامه داد: بنابراین من دانشگاه تهران را به خاطر پولش انتخاب نکردم. این دانشگاه را بسیار دوست دارم. دانشگاه تهران خانه دوم من است و این حس به خانواده‌ام هم تسری پیدا کرده است.
میرحیدر افزود: پس از ورود به دانشگاه تهران، در کنار اساتید قدیمی چون دکتر وثوقی و دکتر گنجی بودم و با کمک آنها توانستیم رشته جغرافیا را که تازه از تاریخ جدا شده بود به گروه جغرافیا ارتقا دهیم و جغرافیا به عنوان یک رشته مستقل در دانشکده ادبیات و علوم انسانی راه‌اندازی شد. در همه این ۶۰ سال با افت‌وخیزهایی که در زمینه جغرافیا و جغرافیای سیاسی داشتیم کنار آمدم و از همه آنها هم لذت بردم.
دُرّه میرحیدر استاد و پژوهشگر برجستهٔ رشته جغرافیای سیاسی در دانشگاه تهران، عضو وابسته فرهنگستان علوم ایران، عضو مؤسس انجمن جغرافیدانان ایران و از چهره‌های ماندگار در رشتهٔ جغرافیا است. او نویسنده چندین کتاب و ده‌ها مقاله در رشته جغرافیای سیاسی، و دریافت‌کننده جایزه‌های «کتاب سال» (۱۳۷۰) و «کتاب برگزیده دانشگاهی «(۱۳۸۰) است. وی همچنین در زمینه ترجمه کتاب‌های علمی به فارسی فعال است و در سال ۱۳۷۰ تقدیرنامه بهترین مترجم زن را از دانشگاه الزهرا(س) دریافت کرد. وی نگارنده مقدمه و مشاور ایرانی کتاب IRAN چاپ مؤسسه نشنال جئوگرافیک است.
دره میرحیدر دارای مدارک کارشناسی از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد از دانشگاه ایالتی اوهایو (آمریکا) است، و دکتری خود را از دانشگاه ایندیانا (آمریکا) در رشته جغرافیای سیاسی دریافت کرد و به عنوان نخستین متخصص این رشته در سال ۱۳۴۲ در دانشگاه تهران مشغول به تدریس و پژوهش گردید.
استاد دُرّه میرحیدر متولد سال ۱۳۱۳ شمسی و هم سن و سال نماد آموزش عالی ایران است. این استاد پیشکسوت می‌گوید تا سال ۱۳۹۷ در دانشگاه تدریس کرده اما از سال ۱۳۹۸ به دلیل شیوع کرونا دیگر برای تدریس به دانشگاه نیامده است.