درمان خانگی آفت؛ زخمی که مهمان حفره دهان است
آفت يكي از زخم هاي شايع عود كننده حفره دهان است كه باعث درد و سوزش بسيار زيادي براي بيمار مي شود.معمولا شيوع آن در دو دهه اول زندگي است. شناخته شده ترين عامل براي بروز اين زخم وراثت است. افرادي كه داراي پدر و مادر با سابقه ي بروز آفت هستند احتمال بروز اين زخم در آنها 90 درصد است.
سيستم ايمني بدن نيز در بروز اين زخم دخالت دارد. مخاط لب ها و گونه شايع ترين مكان هاي بروز آفت هستند.از عوامل مستعد كننده بروز آفت مي توان به استرس، قاعدگي، تروما و ضربه به مخاط بويژه در حين كار دندانپزشكي، آلرژي و عفونت هاي تنفسي فوقاني اشاره كرد ؛ همچنين بعضي از مواد غذايي هم مانند بادمجان ، شير، توت فرنگي هم در بعضي افراد موجب تسريع بروز آفت مي شود كه اين عامل بايد توسط خود بيمار شناسايي شود.
گاهي اوقات اين زخم ها به صورت بسيار شديد و با فواصل عود كم و يا بعد از سن 25 سال بروز پيدا مي كند كه در بعضي موارد با بيماريهاي سيستميك ديگر مرتبط است و يا حتي جزيي از يك بيماري به نام بهجت مي باشد. بدليل شباهت اين زخم با زخم هاي متعدد ديگر لازم است تا بيماران با مراجعه به متخصص بيماريهاي دهان ضمن تشخيص و درمان زخم به شناسايي علت بيماري خود و در صورت امكان حذف آن اقدام نمايند.
هرچند درمان قطعی برای آفت وجود ندارد اما روش‌هایی وجود دارد که در کاهش مدت زمان حضور زخم و نیز کاهش درد و ناراحتی و تسریع بهبودی بیمار موثر است، این روش‌ها شامل بکار گیری نکات تغذیه‌ای و غیر تغذیه‌ای است.
مصرف گلوتن گندم، فلفل، لیمو، آب لیمو، پرتقال، گوجه‌فرنگی، رب گوجه‌فرنگی، توت‌فرنگی، شکلات و گردو ایجاد آفت دهان را تشدید می‌کند. مصرف بادمجان نیز بروز آفت دهان را تشدید می‌کند.
مصرف مرتب و روزانه ماست، گنجاندن مواد غذایی سرشار از آهن، اسیدفولیک، و ویتامین ب 12 در رژیم غذایی موجب از بین رفتن آن می‌شود. از آنجایی که یکی از دلایل بروز آفت می‌تواند کمبود دریافت ریزمغذی‌ها باشد، خوردن موادی همچون جگر، غذاهای دریایی، گوشت قرمز کم چربی، لوبیای خشک، حبوبات، سبزیجات دارای برگ‌های سبز تیره و پهن و زرده تخم‌مرغ که بهترین منابع آهن هستند در بهبود این مشکل موثر است.
مصرف سیب و خرمالو نیز در درمان آفت دهان تأثیرگذارند. به گزارش خبرگزاری میزان، برای درمان هر چه سریع‌تر آفت راهی وجود ندارد اما می‌توان با کنترل رژیم غذایی از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
