آغاز ساخت بزرگترین راکت هسته ای جهان

فناوری پیشرانش همجوشی هسته ای این پتانسیل را دارد که هم از نظر سرعت و هم از نظر مصرف سوخت، سفرهای فضایی را متحول کند. همان نوع واکنش هایی در خورشید انجام می شود، می تواند زمان سفر به مریخ را به نصف کاهش داده یا سفر به زحل و قمرهای آن را به جای هشت سال به فقط دو سال کاهش دهد.

به گزارش سیناپرس، این اتفاق فوق ‌العاده هیجان‌ انگیز است، اما شاید همه دانشمندان متقاعد نشده ‌اند که این روش کار می ‌کند چراکه این فناوری برای عملکرد به دما و فشار بسیار بالا نیاز دارد.

برای کمک به اثبات دوام این فناوری، بزرگترین موتور موشک همجوشی تاکنون توسط Pulsar Fusion در بلچلی، در بریتانیا ساخته شده است. این اتاقک به طول حدود ۸ متر قرار است در سال ۲۰۲۷ شروع پرتاب شود.

همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، ساخت خورشید در داخل یک موشک آسان نیست. در مرکز پیشرانه همجوشی هسته ای، پلاسمای فوق داغی قرار دارد که در یک میدان الکترومغناطیسی قفل شده است و دانشمندان همچنان به کشف چگونگی انجام این کار به روشی پایدار و ایمن ادامه می دهند.

جیمز لمبرت، مدیر مالی شرکت Pulsar Fusion، می‌ گوید: مشکل این است که یاد بگیریم چگونه پلاسمای فوق ‌گرم را در یک میدان الکترومغناطیسی نگه داشته و محدود کنیم. پلاسما مانند یک سیستم آب و هوایی عمل می کند که پیش بینی آن با استفاده از تکنیک های مرسوم بسیار دشوار است. او افزود: یادگیری ماشینی می تواند کمک کند تا این محفظه گرم کمی بهتر عمل کند.

اگر دانشمندان بتوانند همه چیز را مطابق با خواسته‌ های خود عمل کنند، دمای محفظه به چند صد میلیون درجه خواهد رسید که آن را داغ‌تر از خورشید می‌ کند. انرژی مازاد آزاد شده به طور بالقوه می تواند سرعت موشک را به ۸۰۴ هزار و ۶۸۲ کیلومتر در ساعت برساند.

لمبرت در ادامه توضیح می دهد: نوع خاصی از موتور که در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم، درایو فیوژن مستقیم (DFD) است که در آن ذرات باردار به جای تبدیل به الکتریسیته، نیروی رانش مستقیم ایجاد می کنند. این پیشرانه نسبت به سایر گزینه‌ها کارآمدتر است و از آنجایی که از ایزوتوپ‌های اتمی نیرو می ‌گیرد و نیازی به محموله سوخت زیادی ندارد.

ریچارد دینان، مدیرعامل Pulsar Fusion گفت. همجوشی هسته ای علاوه بر اینکه سفرهای رفت و برگشت به سیارات را بسیار کوتاه تر می کند، همچنین وعده می دهد که به صورت نامحدود انرژی پاک را برای زندگی در اینجا روی زمین فراهم می کند.

به گزارش سیناپرس، با این حال، دانشمندان معتقدند که این همجوشی ابتدا باید در فضا امتحان ‌شود، جایی که فقدان جو و دمای فوق ‌العاده سرد برای واکنش‌ها مساعدتر است.

مترجم: فرگل غفاری

منبع: sciencealert

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا