دانشمندان از دهها سال قبل سعی دارند دریابند که چگونه می توانند نسل بعدی رایانه ها را با استفاده از قطعات نانولوله کربنی بسازند و ساخت یک ترانزیستور از نانولوله های کربنی اقدام بزرگی در این زمینه محسوب می شود چرا که خواص منحصر به فرد نانولوله های کربنی می تواند پایه و اساسی برای ساخت دستگاه هایی باشد که با سرعت بیشتر کار می کنند و مصرف انرژی کمتر دارند.
مایکل آرنولد از دانشگاه ویسکانسین مدیسون و یکی از اعضای گروه تحقیقاتی که در ساخت این ترانزیسور همکاری داشت، ساخت ترانزیستورهای نانولوله کربنی را که بهتر از ترانزیستورهای سیلیکونی کار می کنند، نقطه عطف بزرگی توصیف کرد و گفت: این دستاورد در طی 20 سال گذشته، یک رویا در حوزه فناوری نانو بود.
نانولوله های کربنی که ابداع اولیه آنها به سال 1991 بازمی گردد، اساسا لوله های کوچک کربنی هستند که تنها به اندازه یک اتم ضخامت دارند.
برای درک بهتر نانولوله های کربنی می توان یک لوله کوچک استوانه ای را تصور کرد که ضخامتی تقریبا 50 هزار برابر کمتر از یک تار موی انسان دارد و از اتم های کربن در آرایش های شش ضلعی، ساخته شده اند.
به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس الرت، نانولوله های کربنی به رغم اندازه فوق العاده کوچک خود دارای خواص منحصر به فردی هستند که آنها را به یک رویای مهندسان بدل می کند. در حال حاضر تمامی رایانه ها با پردازشگرهای سیلیکونی و تراشه های حافظه کار می کنند .
ساخت ترانزیستور نانولوله کربنی که کارآمدتر از نوع سیلیکونی است
