به گزارش سیناپرس همدان، در یک مطالعه جدید، محققان مؤسسه ملی بهداشت (NIH) دریافتند که تغییر عملکرد سلول های B در کودکان مبتلا به اختلالات میتوکندریایی منجر به پاسخ آنتی بادی ضعیف تر و کمتر به عفونت های ویروسی می شود. این مطالعه که در Frontiers in Immunology منتشر شد توسط محققان موسسه ملی تحقیقات ژنوم انسانی (NHGRI) رهبری شد که فعالیت ژنی سلول‌های ایمنی را در کودکان مبتلا به اختلالات میتوکندری مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که سلول‌های B که آنتی‌بادی‌هایی برای مبارزه با عفونت‌های ویروسی تولید می‌کنند، کمتر قادر به زنده ماندن پس از استرس سلولی هستند.
الیزا گوردون-لیپکین، دستیار پزشکی و محقق در بخش متابولیسم، عفونت و ایمنی NHGRI و نویسنده اول مقاله گفت: کار ما یکی از اولین نمونه‌هایی است که در آن بررسی می‌کنیم چگونه سلول‌های B در بیماری میتوکندری با بررسی بیماران انسانی تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
میتوکندری ها اجزای مهم تقریباً هر سلول بدن هستند زیرا غذا و اکسیژن را به انرژی تبدیل می کنند. انواع ژنومی در بیش از 350 ژن با اختلالات میتوکندریایی با علائم متفاوت بسته به اینکه کدام سلول تحت تاثیر قرار گرفته است مرتبط است.
پیتر مک گوایر، محقق M.B.B.Ch.، در NHGRI، رئیس بخش متابولیسم، عفونت و ایمنی و نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: برای کودکان مبتلا به اختلالات میتوکندری، عفونت ها می تواند بسیار تهدید کننده باشد یا می تواند پیشرفت بیماری های آنها را بدتر کند. ما می‌خواستیم بفهمیم که سلول‌های ایمنی در این بیماران تا چه حد متفاوت عمل می کند و چگونه بر پاسخ آنها به عفونت‌ها تأثیر می‌گذارد.
از هر 5000 نفر در سراسر جهان 1 نفر به اختلال میتوکندریایی مبتلا است. نمونه هایی از اختلالات میتوکندری عبارتند از: سندرم لی، که در درجه اول سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهد و سندرم Kearns-Sayre که در درجه اول چشم و قلب را تحت تاثیر قرار می دهد.
در حالی که اختلالات میتوکندریایی بر اندام هایی مانند قلب، کبد و مغز تأثیر می گذارد، چگونگی تاثیر آن بر سیستم ایمنی بدن کمتر شناخته شده است.
محققان با استفاده از یک تکنیک ژنومی به نام توالی RNA تک سلولی که فعالیت ژن را در انواع مختلف سلول تجزیه و تحلیل می کند، سلول های ایمنی موجود در خون را مورد مطالعه قرار دادند. این سلول ها شامل انواع مختلفی از گلبول های سفید هستند که به بدن در مبارزه با عفونت ها کمک می کنند. در شرایط استرس زا، این سلول ها یک میکروRNA به نام mir4485 تولید می کنند. MicroRNA ها رشته های کوچکی از RNA هستند که به کنترل زمان و مکان روشن و خاموش شدن ژن ها کمک می کنند. mir4485 مسیرهای سلولی را کنترل می کند که به تاثیر بر مدت بقای سلول ها منجر می شود.
دکتر مک گوایر می گوید: ما فکر می کنیم که سلول های B در این بیماران زمانی که به سلول های پلاسما تبدیل می شوند و آنتی بادی تولید می کنند، تحت استرس سلولی قرار می گیرند و این سلول های B سپس با تولید microRNA برای مقابله با آن شریط، سعی می کنند زنده بمانند. اما سلول های B به دلیل انرژی محدودشان بسیار شکننده هستند، بنابراین قادر به زنده ماندن در شرایط استرس زا نیستند.
محققان از تکنیکی به نام VirScan برای بررسی همه عفونت‌های ویروسی گذشته استفاده کردند، آن ها ارزیابی کردند که سیستم ایمنی چقدر با این عفونت‌ها مبارزه می‌کند و اثرات سلول‌های B و سلول‌های پلاسما را بر تولید آنتی‌بادی مورد بررسی قرار دادند. با پاسخ آنتی بادی ضعیف‌تر، سیستم ایمنی در کودکان مبتلا به اختلالات میتوکندریایی کمتر قادر به تشخیص و خنثی کردن ویروس‌های مهاجم و پاک کردن عفونت‌ها است.
هدف محققان استفاده از نتایج این مطالعه برای هدایت درمان آینده بیماران مبتلا به اختلالات میتوکندری است و اشاره می کند که مطالعات ترجمه ژن بیشتری در این زمینه تحقیقاتی مورد نیاز است.
منبع: Frontiers in Immunology
مترجم: کیانوش کرمی