با مصرف بیش از یک سوم از مهره داران زمین، این شکارچی حریص ترین نوعی است که سیاره ما تاکنون شناخته و فعالیتهای او تأثیرات اکولوژیکی خیره کننده ای دارد.
به گزارش سیناپرس، یافته های تحقیقات جدید نشان می‌دهد: مصرف غذایی این گونه ردپایی ۱۳۰۰ برابر بزرگ‌تر از هر چیز موجود دیگری در زمین ایجاد می کند. با این حال، تنها حدود نیمی از آنچه شکار می کند برای غذا صرف می شود.
آن شکارچی حریص ما انسان ها هستیم. با کمال تعجب، ما حتی در طبقه بندی شکارچیان هم نمی گنجیم اما بخش عظیمی از استثمار جانداران به واسطه هوس‌های ما انجام می شود.
بوریس ورم (Boris Worm) بوم‌شناس دریایی دانشگاه دالهوسی و محقق این مطالعات توضیح می دهد: پدیده‌های فرهنگی موجب استثمار بیش از حد یک گونه وحشی می شود. ورم در اندونزی با نمونه واضحی از این مورد مواجه شد، جایی که تقاضا برای جغدهای وحشی باشکوه افزایش یافت.
ورم می گوید: علاوه بر تغذیه صنعت حیوانات خانگی، استفاده از حیوانات در داروها و سایر محصولات در حال حاضر آنقدر رایج است که تهدیدهای کلیدی برای گونه های در معرض خطر در بسیاری از مناطق در سراسر جهان هستند. صرف نظر از اهداف مورد نظر، حذف این حیوانات از طبیعت دقیقاً تأثیری مشابه شکار در یک اکوسیستم دارد.
این رفتار نه تنها با حذف گونه ها تأثیر مستقیم دارد، بلکه باعث تغییرات رفتاری در آنهایی می شود که باقی مانده اند. اجتناب از شکار باعث استرس های رفتاری، فیزیولوژیکی و شناختی می شود که می تواند بر بقای حیوان و موفقیت پرورش آن تأثیر بگذارد. بنابراین افزایش شکار باعث افزایش این عوامل استرس زا نیز می شود.
علاوه بر این، حذف گونه ها یک فرآیند برداشت است که برخلاف انتخاب طبیعی، ویژگی‌های گونه‌ها را در طول زمان تغییر می دهد. تحقیقات قبلی نشان می دهد که گونه های شکار شده توسط انسان برخی از ناگهانی‌ترین تغییرات صفاتی را که تاکنون در جمعیت‌های وحشی مشاهده شده است، نشان می دهند. این موضوع به طور بالقوه می تواند ویژگی های کلیدی را تغییر دهد که عملکردهای مهمی را ایجاد می کند که زیربنای کل اکوسیستم ها است.
راب کوک (Rob Cooke) بوم شناس مرکز اکولوژی و هیدرولوژی بریتانیا توضیح می دهد: انتخاب غیرطبیعی حیوانات توسط شکارچیان انسانی می تواند به طیف وسیعی از پیامدها در سراسر اکوسیستم منجر شود و از تلف شدن بالقوه دانه پراکنده کننده‌های بزرگ گرفته تا علف‌خواران و شکارچیان را شامل می شود.
کوک اضافه می کند: ما یک شکارچی خارق العاده هستیم زیرا طیف طعمه‌هایمان و تعداد کل گونه‌هایی که به دنبال آن هستیم فقط در مهره داران حدود ۱۵ هزار گونه است و ما از بسیاری از آنها به شکلی ناپایدار استفاده می کنیم، به طوری که بقای آنها را تهدید می کند.
به گزارش سیناپرس، اما راه هایی برای تغییر این موضوع وجود دارد. محققان به نمونه‌هایی از سیستم‌های مدیریت مکان محور اشاره می کنند که مردم بومی برای هزاران سال از آنها برای ایجاد برداشت‌های پایدار استفاده کرده اند. ورم می گوید: خبر خوب این است که بشریت اکنون تمایلات مخرب ما را تشخیص داده و تلاشی واقعی برای استفاده از بهترین علم موجود برای درست کردن کارها وجود دارد.
شرح کامل این تحقیق در مجله علمی Communications Biology منتشر شده است.
مترجم: مهگل غفاری
No tags for this post.