راه هموار اشتغال، بدون بروکراسی

مجموعه دانش‌بنیان آیسان طب هادیان علاوه بر تولید اینجکتور کارتریج دو محصول ملزومات دارویی نیز تولید کرده است. اولی گاز سولفورهگزافلوراید است که برای پارگی‌های شبکیه چشم در جراحی‌های شبکیه چشم استفاده می‌شود و نوعی گاز ترکیبی است. دیگری محلول داروی دکالاین که در جراحی شبکیه چشم استفاده می‌شود.

در حال حاضر شرکت‌های معتبر جهان در تولید این محصولات حدود چهار شرکت هستند که وارداتشان در ایران به صورت قاچاق نیز انجام می‌شود. قیمت محلول وارداتی دکالاین حدود 330هزار تومان است، در حالی که ما مواد خام آن را از ایالات متحده وارد کشور کردیم و بعد از انجام کارهای نهایی آن را با قیمت 190 هزار تومان در بازار عرضه کردیم. ما همچنین گاز6 SF را نیز که در حجم 15 سی‌سی 200 هزارتومان قیمت داشت در حجم 50 سی‌سی با قیمت 80 هزار تومان عرضه کردیم. اکنون می‌خواهیم برای عرضه این محصولات مجوز بگیریم، ولی چند سال باید گرفتار بروکراسی باشیم!

این در حالی است که شرکت آرکاد فرانسه این نوع محصولات را با قیمت 40 یورو در هر هفت سی‌سی به 84 کشور جهان صادر می‌کند و در ایران این محصول به صورت قاچاق وجود دارد. سوال بنده به عنوان یک تولیدکننده این است، چرا ما که دانش تولید این محصول را داریم نباید بتوانیم با فرآیندی کوتاه مجوز عرضه محصول فناورانه خود را به بازار داخلی اخذ کنیم؟ چرا در فرآیندی حمایتگرانه نباید بتوانیم محصولمان را به بازارهای خارجی عرضه کنیم؟ امری که برای ما اشتغالزایی و ورود ارز را به همراه خواهد داشت.

واقعیت این است که ما بشدت درگیر بروکراسی، رانت و زیرمیزی هستیم. من وقتی این وضع را می‌بینم به این نتیجه می‌رسم همه چیز را رها کنم و بروم فروشگاه راه بیندازم.

وقتی محصولی را به تنهایی در کشور تولید کرده‌ایم و شرکت همکار ما همان را بسته‌بندی می‌کند و می‌فروشد و رویش درج می‌کند تحت لیسانس آلمان، در حالی که ما هنوز درگیر اخذ مجوز هستیم. چرا نباید به این فکر کنیم که به جای تولید به دنبال کار خدماتی برویم؟ در صورتی که می‌دانیم تولید است که اشتغالزایی می‌کند.

ارزش مادی شرکت ما در حال حاضر حدود سه میلیارد تومان است، در حالی که سال 88 شرکت را با سرمایه 20 میلیون تومانی که قرض گرفته بودم راه‌اندازی کردم. ما همه چیز را از صفر شروع کردیم. اگر می‌پرسید این سرمایه از کجا آمده باید بگویم سال 91 به این نتیجه رسیدیم که فقط با تولید نمی‌توانیم کار کنیم و همان موقع یک شرکت وارداتی ـ بازرگانی ثبت کردیم تا برای جبران کمبودها در این بخش از شرکت از محل واردات و سود حاصل از آن، کمبودهای مالی بخش تولید را جبران کنیم. زیرا ما برای تولید، تجهیزاتی راه‌اندازی کرده‌ایم که ایجادش هزینه‌بر بوده است. این در حالی است که برای واردات این کارها نیاز نیست. راستش را بخواهید فکر می‌کنم اشتباه کردم که دنبال تولید رفتم.

در شرکت ما جمعا حدود 12 نفر مشغول کار هستند(در دفتر مرکزی تهران و دفتر پارک پردیس). در صورت حمایت قطعا تعداد کارمندان بیشتری خواهیم داشت. سال گذشته در مجموع 18 نفر نیروی کار داشتیم و با توجه به مشکلاتی که پیش آمد ناگزیر از تعدیل نیرو شدیم. ما به صندوق توسعه فناوری مراجعه و اعلام کردیم اگر حدود 300 تا 400 میلیون تومان تسهیلات در اختیار ما قرار دهید، نه فقط نیروی انسانی‌مان را حفظ می‌کنیم که حتی تولید را افزایش می‌دهیم و اشتغال بیشتری ایجاد می‌کنیم. اما به هر صورت این حمایت صورت نگرفت و ما نیز ناگزیر از تعدیل نیرو شدیم و آن شش نفر متاسفانه هنوز هم بیکار هستند.

امروزه در کشورهایی نظیر تایوان، کره جنوبی، ژاپن و چین، سه بار در سال برای تجاری‌سازی محصول مراحل ابداع، نمونه‌سازی اولیه، تولید و بازاریابی جهانی انجام می‌شود. یعنی سرعت و فاصله بین نوآوری تا ورود به بازار برای آنها کمتر از یک ماه است. علت این شتاب سرعت بالای پیشرفت علم است. این در حالی است که هر محصولی که تولید می‌کنیم باید دو تا سه سال به دنبال ثبت مجوز تولید آن باشیم. این یعنی دست کم یک ششم برای هر محصول در سال از دنیا عقب می‌افتیم. در این شرایط تصور کنید ما در پنج سال چقدر از دنیا عقب می‌افتیم. مسلما برای اصلاح این وضع باید تدبیری اندیشیده شود.

 

منبع:جام جم آنلاین( مهندس مهدی هادیان‌پور , رئیس شرکت دانش‌بنیان آیسان طب هادیان)

No tags for this post.