به گزارش سیناپرس همدان، آیا تا به حال این حس شدید را احساس کرده اید که کسی پشت سر شماست، آنقدر شدید که به دور خود بچرخید تا ببینید کسی آنجا نیست؟ این یک “توهم حضوری” است. وجود توهم به ویژه در بیماران مبتلا به پارکینسون شایع است اما کمتر گزارش شده است و ممکن است در اوایل دوره بیماری ظاهر شود. توهمات گاهی اوقات توسط بیمار یا پزشکان نادیده گرفته می شوند، یا به عنوان یک عارضه جانبی ساده از دارو در نظر گرفته می شوند.
اکنون، دانشمندان EPFL دریافته‌اند که بیمارانی که اخیراً به بیماری پارکینسون تشخیص داده شده و توهم‌های اولیه دارند، بیشتر در معرض خطر زوال شناختی سریعتر هستند. نتایج این تحقیقات در Nature Mental Health منتشر شده است.
اولاف بلانکه، رئیس برتارلی در بخش پروتزهای عصبی شناختی، که رهبری آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی EPFL را بر عهده دارد، می‌گوید: اکنون می‌دانیم که توهمات اولیه باید در بیماری پارکینسون جدی گرفته شود. فوسکو برناسکونی از آزمایشگاه علوم اعصاب شناختی EPFL و نویسنده اصلی این مطالعه توضیح می‌دهد: اگر مبتلا به بیماری پارکینسون هستید و توهم‌هایی حتی جزئی را تجربه می‌کنید، باید این اطلاعات را در اسرع وقت با پزشک خود در میان بگذارید. ما تاکنون فقط شواهدی در دست داریم که زوال شناختی و توهمات اولیه را به بیماری پارکینسون مرتبط می‌کند، اما می‌تواند برای سایر بیماری‌های عصبی نیز معتبر باشد.
در همکاری بین EPFL و بیمارستان Sant Pau در بارسلون، دانشمندان داده‌های 75 بیمار 60 تا 70 ساله را که همگی به بیماری پارکینسون مبتلا بودند، جمع‌آوری کردند. پزشکان و دانشمندان بیمارستان مجموعه‌ای از مصاحبه‌های عصبی روان‌شناختی را برای ارزیابی وضعیت شناختی آنها، مصاحبه‌های عصبی-روان‌پزشکی در مورد اینکه آیا آنها دچار توهم هستند یا نه، و اندازه‌گیری‌های الکتروانسفالوگرافی (EEG) از فعالیت مغز در حالت استراحت انجام دادند.
در تجزیه و تحلیل داده ها، دانشمندان دریافتند که در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون، کاهش شناختی عملکرد اجرایی پیشانی در پنج سال بعدی بیماری برای بیماران مبتلا به توهمات اولیه سریعتر است. سطح زوال شناختی در طی این پنج سال بیشتر با فعالیت نوسانی تتا فرونتال (4 تا 8 هرتز) همراه است که توسط EEG در اولین ملاقات اندازه‌گیری می‌شود، اما فقط در صورتی که در شروع، توهم داشته باشند.
برای بیمارانی که از نظر بالینی و جمعیتی مشابه هستند، تنها تفاوت در ابتدا این است که یک گروه توهمات اولیه دارند و گروه دیگر توهم ندارند.
بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند پارکینسون اغلب زمانی شناسایی می‌شوند که خیلی دیر شده است، بیماری خیلی پیشرفت کرده و تأثیر اقدامات پیشگیرانه و درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری را محدود می‌کند. برناسکونی، بلانکه و همکارانشان در صدد تغییر آن هستند و به دنبال علائم اولیه، مانند توهمات جزئی، و راه‌هایی برای ترویج مداخله زودهنگام برای کند کردن پیشرفت علائم شناختی و روان‌پزشکی این بیماری هستند.
توهمات یکی از علائم کمتر شناخته شده پارکینسون است و در اوایل بیماری بسیار شایع است و از هر دو نفر یک نفر به طور مرتب توهم را تجربه می کند. در میان توهمات مختلف، توهمات اولیه واقعاً باعث نگرانی هستند زیرا در یک سوم بیماران پارکینسونی قبل از شروع علائم حرکتی مانند لرزش ظاهر می شوند.
بیماری پارکینسون به طور سنتی به عنوان یک اختلال حرکتی با علائم حرکتی معمولی مانند لرزش در زمان استراحت، سفتی و برادی‌کینزی تعریف می‌شود، اما همچنین منجر به طیف گسترده‌ای از علائم غیرحرکتی می‌شود که در اوایل دوره بیماری ظاهر می‌شوند.
توهمات را می توان با مجموعه ای از علائم توصیف کرد، از علائم جزئی که معمولاً در اوایل دوره بیماری مانند توهم حضوری تا علائم شدیدتر مانند توهمات بینایی که بعداً ظاهر می شوند.
همچنین قبلاً ثابت شده است که توهمات بصری پیچیده، مانند دیدن فردی که آنجا نیست، با زوال شناختی و زوال عقل در بیماری پارکینسون و اختلالات عصبی مرتبط مانند زوال عقل با بدن لوی مرتبط است. با این حال، توهمات بصری پیچیده معمولاً در مراحل بعدی بیماری رخ می دهد و استفاده از آنها را به عنوان یک نشانگر اولیه برای زوال شناختی محدود می کند.
بلانک ادامه می دهد: تشخیص اولین علائم زوال عقل به معنای مدیریت زودهنگام بیماری است که به ما امکان می دهد تا درمان های بهبود یافته و شخصی سازی شده ای را توسعه دهیم که سعی در اصلاح روند بیماری و بهبود عملکرد شناختی دارد.
برناسکونی می‌گوید: هدف ما این است که یک نشانگر اولیه برای شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به نوع شدیدتر بیماری پارکینسون، که با زوال شناختی سریعتر و زوال عقل، بر اساس تمایل به توهم مشخص می شود، شناسایی کنیم. بنابراین ما در حال توسعه روش‌های نوروتکنولوژی برای این منظور هستیم.
منبع: Nature Mental Health
مترجم: سید سپهر ارومیهء