چند سال پیش، جان توتیل در کوه‌های کاسکید واشنگتن در حال دویدن بود که نقطه تیره را دید که روی برف می‌پرد. تقریباً به اندازه یک بلوبری کوچک بود، با بدنی کشیده و شش پا که به صورت لرزانی حرکت می کردند. توتیل از دیدن یک حشره در آن روز سرد زمستانی شگفت زده شد.
به گزارش سیناپرس، توتیل، عصب شناس در دانشگاه واشنگتن در سیاتل، می گوید:از اینکه این حشره در حال راه رفتن به اطراف بود، به نوعی متحیر شدم. او بعداً فهمید که این یک پشه Chionea بود. این پشه که به عنوان پشه برفی نیز شناخته می شود، می تواند در دمایی بسیار پایین تر از دمایی که اکثر حشرات دیگر می توانند تحمل کنند راه برود.
اکنون، توتیل و همکارانش نشان داده اند: یک ترفند وحشتناک به پشه های برفی کمک می کند تا در شرایط زیر صفر زنده بمانند. این تیم در مقاله ای که اخیرا منتشر شد، گزارش می دهد: وقتی پا شروع به یخ زدن می کند، حشرات می توانند به سرعت آن را قطع کنند و از خزش و رسیدن کریستال های یخ به بدن آنها جلوگیری کنند.
به گزارش سیناپرس، بسیاری از گونه های جانوری، از جمله عنکبوت ها، مارمولک ها و خرچنگ ها، می توانند یک اندام یا دم را برای فرار از شکارچی ها قطع کنند، اما اولین موردی است که جانداری در مقابل سرمای شدید برای ادامه حیات دست به چنین کاری می زند. کریستین میلر، زیست‌شناس تکاملی دانشگاه فلوریدا در این باره می‌گوید: این مطالعه “با پدیده جدیدی که قبلاً ثبت نشده بود مواجهیم، آن هم در گونه ای بسیار جالب که ما اطلاعات کمی در مورد آن داریم”.
توتیل می‌گوید: پشه‌های برفی نوعی پشه بدون قابلیت پرواز هستند که از بستگان «پشه‌های بزرگتر، لاغر اندام و مزاحمی هستند که می‌بینید در خانه‌تان می‌چرخند و شب ها در گوشتان ویز ویز می کنند!». مطالعه حشراتی که نهایتا تا دو ماه زندگی کنند آسان نیست: آنها را نمی توان در آزمایشگاه پرورش داد و جمع آوری آنها از طبیعت دشوار است. پشه‌های برفی می‌توانند در مناطق کوهستانی زندگی کنند که دسترسی به آن برای انسان دشوار است، جایی که خطر سقوط بهمن وجود دارد.
توتیل می‌گوید: بهترین راه برای یافتن آنها این است که زمان زیادی را صرف چرخیدن و تماشای زمین های برفی کنید. او می‌گوید در یک جست و جوی هشت ساعته، «احتمالاً هفت ساعت از آن، پیاده‌روی آهسته در سربالایی برفی است». از سال 2020 تا 2022، او، همسرش و برخی از دوستان و داوطلبان صدها پشه برفی را جمع آوری کردند و آنها را در لوله های پلاستیکی که آنها را به آزمایشگاه Tuthill فرستادند، جمع کردند. بیشتر پشه‌های برفی که زنده وارد می‌شوند از سفرهای گردشگری در واشنگتن آمده‌اند.
تیم Tuthill از یک دوربین حرارتی برای ضبط 77 پشه برفی که روی صفحات سرد راه می‌رفتند، استفاده کردند. محققان دریافتند که حشرات حتی زمانی که دمای بدنشان به 7- درجه سانتیگراد کاهش یافت، به راهپیمایی ادامه دادند. اما بیش از نیمی از پشه‌های برفی که مورد آزمایش قرار گرفتند، حداقل یک پای خود را در طول آزمایش‌ها قطع کردند.
دومینیک گلدینگ، یک متخصص تحقیقاتی با چشم تیزبین، درست قبل از قطع عضو متوجه افزایش دما در پاهای پشه ها شد. توتیل می گوید که این افزایش دما نشانه شروع تشکیل یخ است. آب مایع با تبدیل شدن به یخ گرما آزاد می کند (گرما از دست می دهد و این گرما را به محیط ساطع می کند).
این تیم پیشنهاد می‌کند:نورون‌های پا ممکن است این تغییر دما را حس کنند و باعث قطع عضو شوند و از پخش شدن کریستال‌های یخی در بدن جلوگیری کنند. او می‌گوید: پشه‌ها قبل از اینکه موج یخ به بدنشان برخورد کند و سپس تمام اندام‌های داخلی آنها منجمد شود، حدود نیم ثانیه فرصت دارند تا از شر پای خود خلاص شوند.
پشه‌های برفی زمانی که محققان پاهای آن ها را کشیدند، عمل قطع عضو را انجام ندادند و این کار را فقط در پاسخ به یخ زدگی انجام دادند.
کتی مارشال، حشره شناس در دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا می گوید: حیوانات دیگر استراتژی های مختلفی برای دفع سرما ابداع کرده اند. برخی از حشرات پروتئین های ضد یخ را در اندام هایشان پمپاژ می کنند. برخی از حلزون ها و قورباغه ها به سادگی در برابر تشکیل یخ در بدن خود مقاومت می کنند.
مارشال در مورد فعالیت های این گروه تحقیقاتی که هنوز در یک مجله معتبر منتشر نشده است، می‌گوید: نکته جالب در مورد پشه‌های برفی این است که آنها در واقع از هیچ یک از استراتژی‌های گفته شده پیروی نمی‌کنند. او می‌گوید، آنها اجازه می‌دهند یخ در پاهایشان شکل بگیرد، و برای خلاص شدن از شر آن، پای خود را قطع می‌کنند آن هم در شرایطی که احتمالا می دانند پای جدیدی در بدنشان رشد نخواهد کرد، که برای من کاملاً عجیب است.
این تیم دریافتند: پشه های برفی که اندام های یخ زده ی خود را قطع کردند بیش از یک دقیقه بیشتر از پشه هایی که پا را قطع نکردند در محیط یخ زده زنده ماندند. آن زمان اضافی ممکن است زیاد به نظر نرسد، اما توتیل می‌گوید در طبیعت، زمانی که شب در حال فرا رسیدن است و دما کاهش می‌یابد و حشرات با سرعت به دنبال مکانی برای پنهان شدن و استراحت هستند، این یک دقیقه می‌تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد.
مترجم: محمد زارعلی
No tags for this post.