استفاده از وارفارین در بیماران سکته مغزی، با افزایش خطرات پس از جراحی برداشت لخته همراه است؟
به گزارش سیناپرس همدان، محققان مرکز پزشکی UT Southwestern در یک مطالعه جدید گزارش دادند که اکثر بیماران سکته مغزی که وارفارین ضد انعقاد مصرف می‌کنند، بیشتر از آنهایی که دارو مصرف نمی‌کنند، در هنگام انجام عملی برای برداشتن لخته خون دچار خونریزی مغزی می‌شوند. این یافته ها که در JAMA منتشر شده است، می تواند به پزشکان کمک کند تا خطر ترومبکتومی اندوواسکولار (EVT) را بهتر ارزیابی کنند و به طور بالقوه مجموعه بیماران واجد شرایط را برای این درمان اصلی سکته مغزی گسترش دهد.
وارفارین نوعی رقیق‌کننده خون است که معمولاً برای جلوگیری از سکته مغزی به دلیل بیماری‌های قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی استفاده می‌شود. اگرچه بسیار رایج نیست، بیمارانی که وارفارین مصرف می‌کنند ممکن است همچنان سکته مغزی را تجربه کنند. در عمل بالینی، ممکن است برخی از پزشکان از ترومبکتومی اندوواسکولار خودداری کنند، زیرا بیماران قبل از سکته مغزی خود با وارفارین درمان شده اند.
رهبر مطالعه، یانگ شیان، دانشیار نورولوژی در دانشکده بهداشت عمومی پیتر اودانل جونیور در UT Southwestern گفت: مطالعه ما می تواند تعداد بیمارانی را افزایش دهد که این جراحی نجات دهنده و عملکرد برای آنها مناسب است.
به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، سالانه نزدیک به 800000 نفر در ایالات متحده دچار سکته مغزی می شوند. بیشتر این سکته ها ایسکمیک هستند، به این معنی که یک لخته جریان خون را به بخشی از مغز مسدود می کند.
EVT، جراحی که لخته را با هدایت کابل منعطف از طریق رگ های خونی حذف می کند، رایج ترین درمان برای سکته مغزی ایسکمیک حاد است. با این حال، دکتر شیان توضیح داد، EVT ها گاهی اوقات می توانند باعث خونریزی داخل جمجمه علامت دار (sICH) شوند، یک خونریزی مغزی خطرناک که می تواند کشنده باشد. اگرچه وارفارین یک عامل خطر شناخته شده برای خونریزی است، هنوز مشخص نیست که آیا خطر sICH به دنبال EVT برای بیماران سکته مغزی که رقیق کننده خون مصرف کرده اند بیشتر است یا خیر.
برای کمک به پاسخ به این سوال، دکتر شیان با اریک پترسون، متخصص داخلی و معاون تحقیقات بالینی در UTSW، همراه با همکارانش از سایر موسسات پزشکی در سراسر کشور کار کرد. آنها با هم داده‌هایی را در مورد 32715 بیمار سکته مغزی جمع‌آوری کردند که طی شش ساعت پس از شروع علائم سکته بین سال‌های 2015 تا 2020 تحت EVT قرار گرفتند.
محققان نتایج مختلفی را برای 3087 بیمار که قبل از سکته وارفارین مصرف کردند و 29628 بیمار که هیچ رقیق کننده خون مصرف نکردند مقایسه کردند. آنها ارزیابی کردند که آیا بیماران در عرض 36 ساعت پس از عمل EVT خود دچار sICH شده‌اند، آیا آنها خونریزی سیستمیک جدی دارند یا اینکه آیا آنها دارای عوارض دیگری هستند که نیاز به مداخله پزشکی اضافی یا اقامت طولانی‌مدت در بیمارستان دارند. محققان همچنین عوارض ناشی از درمان‌های اضافی را که جریان خون در مغز، مرگ‌های داخل بیمارستانی و ترخیص از بیمارستان را بازگرداندند، پیگیری کردند.
پس از تعدیل تفاوت‌های ذاتی بیمارانی که وارفارین مصرف می‌کنند یا مصرف نمی‌کنند، محققان هیچ تفاوتی در خطر کلی sICH یا سایر پیامدهای نامطلوب در بیماران این دو گروه پیدا نکردند. با این حال، بیماران با نسبت نرمال شده بین المللی (INR) بیشتر از 1.7، معیاری برای تمایل به لخته شدن خون در بیمارانی که وارفارین مصرف می کنند، خطر ابتلا به sICH حدود 4٪ افزایش می یابد.
دکتر پترسون گفت که آیا این اثر به نتایج بدتری برای بیماران تبدیل می‌شود یا نه، مشخص نیست. به جز خطر خونریزی بیشتر، این بیماران با INR بیشتر از 1.7 نسبت به آنهایی که وارفارین مصرف نمی کردند، احتمال مرگ یا نتایج عملکردی بدتری در هنگام ترخیص نداشتند.
وی افزود: پزشکان باید بیماران سکته مغزی را به صورت موردی ارزیابی کنند تا مشخص شود آیا EVT مناسب است یا خیر، اما مطالعه ما نشان می دهد که مصرف وارفارین به تنهایی لزوماً نباید یک عامل محدود کننده باشد.
دکتر شیان و پترسون گفتند که قصد دارند بررسی کنند که آیا سایر داروهای ضد انعقاد که اغلب توسط بیماران در معرض خطر سکته مغزی مصرف می‌شوند ممکن است خطر sICH یا سایر عوارض جدی را به دنبال EVT برای سکته ایسکمیک افزایش دهند یا خیر.
منبع: JAMA
مترجم: سید سپهر ارومیهء