نتیجه یک مطالعه پیش بینی می کند که بیش از 1.3 میلیارد بزرگسال تا سال 2050 به دیابت مبتلا خواهند شد.
به گزارش سینا پرس فارس، بر اساس تحقیقاتی که افزایش سریع سطح چاقی و نابرابری های سلامتی را مقصر می داند، تعداد بزرگسالانی که در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند تا سال 2050 بیش از دو برابر خواهد شد.
این یافته ها که در مجلات The Lancet و The Lancet Diabetes & Endocrinology منتشر شده است، پیش بینی می کند که تعداد 529 میلیون نفر دیابتی در سال 2021 به بیش از 1.3 میلیارد در سال 2050 خواهد رسید. انتظار نمی رود هیچ کشوری در 30 سال آینده شاهد کاهش نرخ دیابت خود باشد.
کارشناسان این داده ها را هشدار دهنده توصیف کردند و اظهار داشتند: دیابت از بیشتر بیماری ها در سطح جهان پیشی گرفته است و تهدیدی قابل توجه برای مردم و سیستم های بهداشتی است.
به گفته دکتر شیوانی آگاروال عضو سیستم بهداشتی Montefiore و کالج پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک، دیابت یکی از بزرگترین تهدیدات بهداشت عمومی در زمان ما باقی مانده است و قرار است طی سه دهه آینده در هر کشور، گروه سنی و جنسیت، به شدت رشد کند و یک چالش جدی برای سیستم های مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان باشد.
به طور جداگانه، سازمان ملل پیش بینی کرده است که تا سال 2050 جمعیت جهان حدود 9.8 میلیارد نفر خواهد بود. این نشان می دهد که تا آن زمان بین یک نفر از هر هفت تا یک نفر از هر هشت نفر مبتلا به دیابت زندگی می کنند.
بنابراین گزارش، دیابت نوع 2 که بخش عمده ای از موارد دیابت را تشکیل می دهد، تا حد زیادی قابل پیشگیری است و در برخی موارد، اگر در مراحل اولیه بیماری شناسایی و مدیریت شود، به طور بالقوه قابل برگشت است. با این حال، همه شواهد نشان می دهد که شیوع دیابت در سراسر جهان در حال افزایش است که در درجه اول به دلیل افزایش چاقی ناشی از عوامل متعدد است.
به گفته محققان این مطالعه، نژادپرستی ساختاری که توسط گروه های قومی اقلیت تجربه می شود و نابرابری جغرافیایی، نرخ دیابت، بیماری و مرگ و میر را در سراسر جهان تسریع می کند. در واقع افراد جوامع حاشیه نشین کمتر احتمال دارد به داروهای ضروری مانند انسولین دسترسی داشته باشند و در نتیجه کنترل قند خون نامناسب، کیفیت زندگی پایین تر و امید به زندگی کمتری دارند.
همچنین بیماری همه گیر کرونا، نابرابری دیابت را در سطح جهانی تشدید کرده است. به گفته محققان، احتمال ابتلا به عفونت شدید با کووید-19 و مرگ افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با افراد بدون دیابت، به ویژه در میان گروه های قومی، دو برابر بیشتر بود.
این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه تأثیرات ریشه‌دار و گسترده نژادپرستی و نابرابری جغرافیایی منجر به تأثیرات نابرابر بر شیوع، مراقبت و نتایج جهانی دیابت می‌شود.
لئونارد اگد، یکی از محققان کالج پزشکی ویسکانسین در این باره، گفت: سیاست‌های نژادپرستانه مانند جداسازی مسکونی بر محل زندگی افراد، دسترسی آنها به غذای کافی و سالم و خدمات بهداشتی تأثیر می‌گذارد.
طبق این تحقیق، شرایط ساختاری در مکان‌هایی که مردم زندگی و کار می‌کنند، اثرات منفی گسترده و بین نسلی بر پیامدهای دیابت در سراسر جهان دارد.
دکتر آلیشا وید، یکی از نویسندگان و دانشیار دانشگاه ویت واترسرند Witwatersrand در آفریقای جنوبی، گفت: «ضروری است که تأثیر عوامل اجتماعی و اقتصادی بر دیابت به رسمیت شناخته و درک شود و در تلاش‌ها برای مهار جهانی بحران دیابت گنجانده شود.
موسسه خیریه دیابت انگلستان نیز پیشتر اعلام کرده بود که تعداد بالای افراد دارای اضافه وزن یا چاق – حدود 64٪ از بزرگسالان در انگلیس – به افزایش موارد نوع 2 منجر می شود.
این وضعیت در میان افراد زیر 40 سال و در مناطقی که سطوح بالاتری از محرومیت وجود دارد، به طور فزاینده ای رایج می شود.
این موسسه خیریه اظهار داشت: عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع 2 چندین و پیچیده بوده و شامل سن، سابقه خانوادگی، قومیت و وزن است.
کریس اسکیو، مدیر اجرایی دیابت انگلستان نیز در این خصوص گفت: این مطالعه مهم بر مقیاس عظیم بحران دیابت که هم در بریتانیا و هم در سراسر جهان با آن مواجه هستیم، تأکید می‌کند.
قومیت، محل زندگی و درآمد افراد بر شانس ابتلا به دیابت نوع 2، مراقبت های دریافتی و سلامت طولانی مدت این افراد تأثیر می گذارد و اینها همه به هم مرتبط هستند.
مترجم: فتانه حق پرست