طی سال های اخیر در سراسر جهان توجهی جدی به حوزه انرژی های تجدیدپذیر شده و این موضوع می تواند تاثیراتی قابل توجه در محیط زیست، معیشت و اقتصاد مردم جهان ایفا کند.
به گزارش سیناپرس، بررسی های جدید محققان نشان می دهد: رویکرد بین المللی گذار از سوخت های فسیلی به سمت انرژی های سبز و نو، تاثیر اقتصادی موثری بر مردم عادی داشته و در این میان افراد فوق ثروتمند ممکن است متضرر شوند.
بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً در مجله Joule منتشر شده است، مشخص شد روند جهانی انتقال به مصرف انرژی های تجدید پذیر تأثیر کمی بر اکثریت جمعیت خواهد داشت. این یافته ها در تضاد با فرضیات قبلی مبنی بر این موضوع است که دور شدن از سوخت های فسیلی بر برنامه های بازنشستگی و پس انداز تأثیر منفی می گذارد.
طی این مطالعات تیمی از اقتصاددانان دانشگاه Sciences Po در پاریس با همکاری محققان دانشگاه ماساچوست ایالات متحده، تخمین می زنند که بیشترین ضرر در کشورهای پردرآمد متوجه ثروتمندترین شهروندان خواهد بود و حتی در صورت وقوع شرایط فوق، این ضررها درصد کمی از کل ثروت آن ها را تشکیل می دهد.
لوکاس چانسل، استاد اقتصاد و از پژوهشگران ارشد این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق می گوید: این سوال بزرگ وجود دارد که چه کسی از گذار و به طور کلی تغییرات آب و هوایی سود برده و چه کسی متضرر خواهد شد. اگرچه نتایج ما ساده است، اما مشابه این مطالعه قبلاً در تحقیقات یا بحث های عمومی وجود نداشت. این پژوهش، یک گام رو به جلو در درک برندگان و بازندگان تغییر الگوی مصرف انرژی از نقطه نظر دارایی هایی است که ممکن است در این گذار در معرض خطر قرار گیرند.
گفتنی است این مطالعه نتایج مشابهی را در ایالات متحده و بریتانیا و همچنین سایر کشورهای اروپایی نشان داد. در این کشورها، تخمین زده می شود که دو سوم زیان های مالی بر ۱۰ درصد از ثروتمندترین افراد جامعه تأثیر بگذارد. در همین حال، نیمی از فقیرترین شهروندان تنها سه و نیم درصد از ضررهای مالی را متحمل خواهند شد.
به گزارش سیناپرس، اقتصاددانان استدلال می کنند که با نرخ بسیار کمتر از دست دادن، این خسارات به راحتی توسط دولت ها جبران می شود. آن ها مالیات انتشار کربن را به عنوان یکی از راه های افزایش بودجه جبرانی پیشنهاد می کنند.
به گفته سازمان ملل، انتقال به سمت مصرف انرژی های تجدید پذیر احتمالاً در دراز مدت به نفع همه افراد جامعه و همه کشورهای جهان خواهد بود. پیش بینی می شود سرمایه گذاری‌های کوتاه مدت در زیرساخت های جدید نتیجه خواهد داد، زیرا یک سیستم انعطاف پذیرتر به کاهش اثرات آلودگی و اثرات آب وهوایی در مقیاس جهانی کمک می کند و تا سال ۲۰۳۰ سالانه چهار و دو دهم تریلیون دلار در جهان صرفه جویی ایجاد می کند.
مترجم: نداجوادهراتی
منبع: sciencefocus
No tags for this post.