از دست دادن کروموزوم Y در مردان باعث رشد سرطان می شود

به گزارش سیناپرس همدان، بر اساس تحقیقات جدید Cedars-Sinai Cancer، با افزایش سن مردان، برخی از سلول‌های آن‌ها همان چیزی را که آنها را به مردان بیولوژیکی تبدیل می‌کند، کروموزوم Y، از دست می‌دهند و این از دست دادن توانایی بدن برای مبارزه با سرطان را مختل می‌کند.

این مطالعه که امروز در مجله Nature منتشر شد، نشان داد که از دست دادن کروموزوم Y، به سلول های سرطانی کمک می کند تا از سیستم ایمنی بدن فرار کنند. این تأثیر رایج روند پیری در مردان، منجر به سرطان مثانه تهاجمی می‌شود، اما به نحوی این بیماری را در برابر یک درمان استاندارد به نام مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی آسیب‌پذیرتر و پاسخ‌دهنده‌تر می‌کند.

بر اساس تحقیقات، محققان در حال توسعه آزمایشی برای پیشگیری از دست دادن کروموزوم Y در تومورها با هدف کمک به پزشکان در مناسب سازی درمان مهارکننده ایست بازرسی ایمنی برای بیماران مرد مبتلا به سرطان مثانه هستند.

دان تئودورسکو، مدیر سرطان Cedars-Sinai، نویسنده مسئول نشریه، که آغازگر این تحقیق است، گفت: این مطالعه برای اولین بار ارتباطی را ایجاد می کند که قبلا هرگز بین از دست دادن کروموزوم Y و پاسخ سیستم ایمنی به سرطان ایجاد نشده بود. ما کشف کردیم که از دست دادن کروموزوم Y به سلول های سرطانی مثانه اجازه می دهد تا از سیستم ایمنی فرار کنند و بصورت تهاجمی رشد کنند.

در انسان، هر سلول به طور معمول دارای یک جفت کروموزوم جنسی است. مردان یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y دارند، در حالی که زنان دارای دو کروموزوم X هستند. در مردان، از دست دادن کروموزوم Y در چندین نوع سرطان، از جمله 10 تا 40 درصد سرطان‌های مثانه، مشاهده شده است. از دست دادن کروموزوم Y نیز با بیماری قلبی و بیماری آلزایمر مرتبط است.

کروموزوم Y حاوی نقشه‌هایی برای ژن‌های خاص است. بر اساس نحوه بیان این ژن ها در سلول های طبیعی در پوشش مثانه، محققان یک سیستم امتیازدهی برای اندازه گیری از دست دادن کروموزوم Y در سرطان ها ایجاد کردند.

محققان سپس داده های دو گروه از مردان را بررسی کردند. یک گروه سرطان مثانه مهاجم عضلانی داشتند و مثانه‌هایشان برداشته شد، اما با مهارکننده‌های ایست بازرسی درمان نشدند. گروه دیگر در یک کارآزمایی بالینی شرکت کردند و با یک مهارکننده ایست بازرسی ایمنی درمان شدند. آنها دریافتند که بیماران با از دست دادن کروموزوم Y در گروه اول پیش آگهی ضعیف تری داشتند و در گروه دوم نرخ بقای کلی بسیار بهتر بود.

برای تعیین اینکه چرا این اتفاق می‌افتد، محققان در مرحله بعدی میزان رشد سلول‌های سرطانی مثانه را در موش‌های آزمایشگاهی مقایسه کردند.

محققان سلول های سرطانی را در ظرفی رشد دادند که سلول ها در معرض سلول های ایمنی قرار نگرفتند. محققان همچنین سلول های بیمار را در موش هایی که فاقد نوعی سلول ایمنی به نام سلول های T بودند، پرورش دادند. در هر دو مورد، تومورها با و بدون کروموزوم Y با سرعت یکسان رشد کردند.

در موش هایی با سیستم ایمنی دست نخورده، تومورهای فاقد کروموزوم Y با سرعت بسیار بیشتری نسبت به تومورهای دارای کروموزوم Y دست نخورده رشد کردند.

تئودورسکو گفت: این واقعیت که ما تنها زمانی که سیستم ایمنی در حال بازی است شاهد تفاوت در نرخ رشد هستیم، کلید تأثیر «از دست دادن Y» در سرطان مثانه است. این نتایج نشان می‌دهد که وقتی سلول‌ها کروموزوم Y را از دست می‌دهند، سلول‌های T را تخلیه می‌کنند و بدون سلول‌های T برای مبارزه با سرطان، تومور به شدت رشد می‌کند.

بر اساس نتایج به دست آمده از بیماران انسانی و موش‌های آزمایشگاهی، تئودورسکو و تیمش همچنین به این نتیجه رسیدند که تومورهایی که کروموزوم Y را از دست داده‌اند، در عین حال که تهاجمی‌تر هستند، در مقابل مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی نیز آسیب‌پذیرتر بوده و واکنش نشان می‌دهند. این درمان، یکی از دو درمان اصلی سرطان مثانه که امروزه در دسترس بیماران است، کاهش فعالیت سلول های T را معکوس می کند و به سیستم ایمنی بدن اجازه می دهد تا با سرطان مبارزه کند.

هانی عبدالحافظ، دانشیار سرطان Cedars-Sinai و نویسنده اول این مطالعه گفت: خوشبختانه، این سرطان تهاجمی پاشنه آشیل دارد، زیرا نسبت به سرطان هایی با کروموزوم Y دست نخورده حساس تر به مهار کننده های ایست بازرسی ایمنی است.

تئودورسکو گفت: داده های اولیه که هنوز منتشر نشده است نشان می دهد که از دست دادن کروموزوم Y همچنین سرطان پروستات را تهاجمی تر می کند.

شلومو ملمد، معاون اجرایی امور علمی و رئیس دانشکده پزشکی در Cedars-Sinai گفت: محققان ما فرض می کنند که از دست دادن کروموزوم Y یک استراتژی تطبیقی است که سلول های تومور برای فرار از سیستم ایمنی و زنده ماندن در چندین اندام ایجاد کرده اند. این پیشرفت هیجان انگیز به درک اولیه ما از بیولوژی سرطان می افزاید و می تواند پیامدهای گسترده ای برای درمان سرطان در آینده داشته باشد.

برای کمک به محققان برای درک ارتباط ژنتیکی بین از دست دادن کروموزوم Y و فرسودگی سلول T به کار بیشتری نیاز است.

تئودورسکو گفت: اگر ما می توانستیم این مکانیسم ها را درک کنیم، می توانیم از فرسودگی سلول های T جلوگیری کنیم. فرسودگی سلول های T را می توان تا حدی با مهارکننده های ایست بازرسی معکوس کرد، اما اگر بتوانیم در وهله اول از وقوع آن جلوگیری کنیم، پتانسیل زیادی برای بهبود نتایج برای بیماران وجود دارد.

در حالی که زنان کروموزوم Y ندارند، تئودورسکو گفت که این یافته ها می تواند پیامدهایی برای آنها نیز داشته باشد. کروموزوم Y حاوی مجموعه‌ای از ژن‌های مرتبط به نام ژن‌های پارالوگ در کروموزوم X است که ممکن است هم در زنان و هم در مردان نقش داشته باشد. تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود این نقش چه می تواند باشد.

تئودورسکو گفت: آگاهی از اهمیت از دست دادن کروموزوم Y باعث ایجاد بحث در مورد اهمیت در نظر گرفتن جنسیت به عنوان یک متغیر در تمام تحقیقات علمی در زیست شناسی انسان می شود. دانش بنیادی جدیدی که ما در اینجا ارائه می کنیم ممکن است توضیح دهد که چرا برخی از سرطان ها در مردان یا زنان بدتر هستند و بهترین روش درمان آنها چیست. همچنین نشان می دهد که کروموزوم Y در فعالیت هایی بیش از تعیین جنسیت بیولوژیکی انسان نقش دارد.

منبع: Nature 

مترجم: کیانوش کرمی