عزیزالله جعفری در گفت‌وگو با ایسنا ضمن اشاره به برگزاری مجامع ملی و بین‌المللی علمی متعدد توسط این دانشگاه در حوزه‌های «گردشگری و معنویت»، «وب پژوهی»، «هنرهای سنتی»، «اقتصاد مقاومتی»، «روانشناسی فرهنگی»، «کسب‌وکارهای نوین گردشگری در فضای مجازی»، «پوشاک هوشمند و کاربردی»، «تبلیغات محیطی»، «کارآفرینی در حوزه کودک»، گفت: ما به دنبال کسب مجوز از وزارت علوم برای احداث یک پارک تخصصی علم و فناوری هستیم.
وی ضمن تاکید بر انجام اقداماتی برای ایجاد بنیاد توسعه کسب‌وکار دانشگاه علم و فرهنگ با هدف کارآفرینی، ارزش آفرینی و ثروت آفرینی در سال 93 اظهار کرد: وظیفه این بنیاد ساماندهی و توسعه کسب و کارها بوده و این بنیاد در حال حاضر رسمیت پیدا کرده است. همچنین در یکسال گذشته حدود 40 ایده به ما رسیده که با 25 مورد از آن‌ها موافقت شده و 9 مورد از آن فعال و مشغول کارند. بطور مثال در بحث روانشناسی مرکز روانشناسی و در بحث حقوق مرکز داوری، وکالت و مشاوره حقوقی دایر شده است.
جعفری ادامه داد: مرکز تعاون و کارآفرینی دانشجویی این دانشگاه با بهره‌گیری از مشاوران خبره حوزه تعاون که در دانشگاه مستقر هستند، به دانشجویان کمک می‌کند تا بتوانند تعاونی‌های دانشجویی راه‌اندازی کنند.
وی در ادامه افزود: یکی از معیارهای مهم و کلیدی برای مقایسه دانشگاه‌ها درصدی از سبد درآمدی آن‌ها است که با استفاده از فعالیت‌هایی غیر از فعالیت‌های آموزشی تامین می‌شود. برای مثال دانشگاه آکسفوردکمتر از 20 درصد و دانشگاه MIT تنها حدود 10 درصد از درآمدهایشان از محل آموزش‌های مستقیم تامین می‌شود و مابقی درآمدها از محل پژوهش، قراردادها و خدمات تامین می‌شود.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه علم و فرهنگ با اشاره به حدود 20 درصدی بودن درآمدهای پژوهشی این دانشگاه اظهار کرد: ما در تلاشیم که این درآمدها را از محل قراردادهای پژوهشی و فعالیت‌های دانشگاه و شرکت‌های دانش‌بنیان به 50 درصد برسانیم.
وی همچنین در خصوص تخصیص بودجه پژوهشی به محققان حوزه پژوهش گفت: ما برای صفر تا صد یک پروژه اعتبار تعیین نمی‌کنیم و فقط هزینه‌های اولیه را برای شروع تقبل می‌کنیم و مابقی هزینه‌ها وابسته به خود محققان است و خود بانیان کنفرانس‌ها و پروژه‌ها با تعریف موضوعات مورد نیاز کشور جهت تولید محتوا حاضرند هزینه‌ها را پرداخت کنند.
جعفری افزود: ما سندی داریم که بر اساس آن می‌توان شاخص‌های کلیدی دانشکده‌ها را ارزیابی کرد و متناسب با آن‌ها به دانشکده‌ها بودجه تخصیص داد. بدین ترتیب هر اندازه دانشکده‌ای فعال‌تر باشد، بودجه بهتری به کارهای توسعه‌ای آن اختصاص داده می‌شود و این بهتر بودن دو معیار اصلی دارد؛ یکی اینکه دانشکده چقدر تولیدات پژوهشی امتیازآور و استنادآور دارد، دیگر اینکه خود دانشکده ها از طریق قراردادهای پژوهشی چقدر درآمد داشته‌اند.
وی همچنین در خصوص موانع پیش روی حوزه پژوهش تصریح کرد: یکی از مشکلات ما در این حوزه این است که الزامات و زیرساخت‌هایی که وزارت علوم تصویب کرده تا دانشگاه بتواند با تکیه بر آن اعضای هیات علمی را به کار و فعالیت تشویق کند، ضمانت اجرایی ندارد و پیشنهاد ما به وزارت علوم این است که در نوشتن آیین‌نامه‌ها نگاه توسعه‌ای داشته باشد. از مشکلات دیگر این حوزه شبکه‌سازی و ارتباط موثر اعضای هیات علمی و دانشجویانشان با یکدیگر است.
معاون پژوهش و فناوری دانشگاه علم و فرهنگ افزود: ما معمولا برای تعریف موضوعات پژوهشی طی یک جلسه به بررسی نیازهای اصلی سازمان‌ها می‌پردازیم که این نیازمند این است که عضو هیات علمی مدتی با آن درگیر باشد و بر روی آن مطالعه کند تا بتواند پیشنهادی متناسب با نیازها بدهد؛ اما انگیزه کافی برای انجام این کار در حوزه هیات علمی وجود ندارد.
جعفری در ادامه گفت: ما در سطح کلان تصمیم‌گیری وزارت علوم اصولا در حوزه‌های مختلف به ویژه نشریات برای ورود سخت‌گیر هستیم؛ اما فرایندهای ارزیابی قوی وجود ندارد. پیشنهاد ما این است که سخت گیری‌ها را برای ورود کنار بگذاریم و بعد از اینکه نشریه دارای اعتبار علمی شد، مکانیزم‌های کنترلی جامع و خوبی به کار بگیریم و آن‌هایی را که فعالیت خوبی ندارند، از گردونه خارج کرده و باعث ارتقای آن‌هایی که باقی مانده‌اند، شویم.
وی در پایان تصریح کرد: دانشگاه علم و فرهنگ از ابتدای تاسیس چند نسل را در حوزه پژوهش پشت سر گذاشته است. نسل اول فراهم آوردن ساختار اولیه‌ای بود که بتوان فعالیت‌ها را مدیریت، استاندارد و ارزیابی کرد. نسل دوم این بود که روی مقالات متمرکز شویم تا اعضای هیات علمی و دانشجویان انگیزه بیشتری برای انجام فعالیت‌ها داشته باشند و نسل سوم نسلی است که هم‌اکنون در آن مشغول فعالیت هستیم و سعی داریم روی فعالیت‌های پژوهشی تامل برانگیز و تولیدکننده ثروت متمرکز شویم و به سمت دانشگاه‌های کارآفرین حرکت کنیم.
No tags for this post.