دانشمندان در بریتانیا ژنی را کشف کرده اند که باعث ایجاد یک نوع رایج فشار خون بالا می شود و مهمتر از همه، یک درمان برای آن پیدا کرده اند.
به گزارش سیناپرس، یک روش جراحی ساده باعث می شود که بیمارانی که قبلاً فشار خون بالایی داشتند، سال‌ها پس از آن به هیچ دارو یا درمان بیشتری نیاز نداشته باشند.
فشار خون یا فشار خون بالا یک بیماری شایع است که اگر درمان نشود، خطر حملات قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات قلبی و عروقی را به شدت افزایش می دهد. خوشبختانه، این یک وضعیت قابل کنترل است که اغلب به یک روال دارویی مادام العمر نیاز دارد.
یکی از شایع ترین علل آن چیزی است که آلدوسترونوم نامیده می شود. این تومورهای کوچک و غیر سرطانی در غدد فوق کلیوی تشکیل می شوند و می توانند تولید هورمونی به نام آلدوسترون را که سطح نمک را در بدن تنظیم می کند، مختل کنند. اما تشخیص این مشکل دشوار است، زیرا سطوح نوسان آشکار نمی شود مگر اینکه بیمار چندین آزمایش خون را در ساعات مختلف روز انجام دهد.
در مطالعه جدید، دانشمندان دانشگاه کوئین مری لندن و بیمارستان بارتز یک نوع ژن را در ندول‌های غده فوق کلیوی شناسایی کردند که این مشکل را ایجاد می کند. جهش در ژنی به نام CADM1 بر پروتئینی به همین نام تأثیر می گذارد که از سیگنال های بین سلول هایی که می گویند تولید آلدوسترون را متوقف می کنند، جلوگیری می کند. به این ترتیب، سطح هورمون افزایش می یابد که منجر به افزایش سطح نمک و در نهایت فشار خون بالا می شود.
محققان همچنین به بررسی درمانی برای این بیماری پرداختند. برداشتن یکی از غدد فوق کلیوی برای اصلاح عدم تعادل آلدوسترون و در نتیجه افزایش فشار خون مشخص شد. در سال‌های پس از جراحی، بیماران به هیچ دارو یا درمان دیگری نیاز نداشتند، حتی زمانی که فشار خون آنها قبلاً شدید و مقاوم به داروها بود.
این تیم پژوهشی می گوید که این درمان می تواند به معنای واقعی کلمه نجات دهنده ای برای افراد مبتلا به این نوع فشار خون باشد که تشخیص و درمان آن سخت است. از جنبه تشخیص، محققان همچنین آزمایش‌های ادرار ۲۴ ساعته را برای اندازه گیری نوسانات آلدوسترون در طول زمان به جای آزمایش خون یک‌بار که می تواند آن سرنخ حیاتی را از دست بدهد، توصیه کردند.
این تیم تحقیقاتی اکنون در حال بررسی است که آیا ندول های کوچک می توانند به جای نیاز به برداشتن کل غده فوق کلیوی از طریق جراحی سوزانده شوند یا خیر. به گزارش سیناپرس، شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Nature Genetics منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.