این ساختار می‌تواند منجر به ساخت داروهایی شود که در بدن به شکل غیرفعال باقیمانده تا در زمان شناسایی تغییرات در دمای بدن به درمان بپردازد.
از دیگر کاربردهای این دستاورد می‌توان به ساخت عملگرهایی اشاره کرد که زاویه سلول خورشیدی را برای جذب بهتر نور در روز تغییر می‌دهند.
تحقیق این محققان در حقیقت شامل یک فرآیند چاپ سه‌بعدی است که بُعد چهارمی را به فرآیند اضافه می‌کند، چرا که این ساختار می‌تواند با گذشت زمان، خود را تغییر دهد.
آن‌ها از پلیمرهای دارای حافظه به عنوان ماده پایه استفاده کردند که هر دو حالت دمای بالا و دمای پائین را حفظ می‌کند. فرآیند چاپ به حالت دمای بالا اجازه می‌دهد تا بر روی یک رزین مایع با استفاده از نور پروژکتور چاپ شود. این همان فرآیندی است که دندانپزشکان در زمان ساخت نسخه چاپی سه‌بعدی از دندان یا حفره‌های پر شده استفاده می‌کنند.
تفاوت اصلی بین این دو فرآیند، شامل لیزرهای مورد استفاده برای متمرکز کردن نور در زمان چاپ است که از صنعت نیم‌رسانا گرفته شده است. همچنین مقیاس مورد استفاده محققان بسیار کوچکتر بوده تا بتوانند ساختارهایی به ظرافت موی انسان را چاپ کنند.
به گزارش ایسنا به نقل از تایمز آو ایندیا،چاپ این ساختار در این مقیاس می‌تواند به توسعه داروهای دارای عملکرد سریع منجر شود که مواد خود را در زمان تشخیص نخستین نشانه‌های عفونت منتشر می‌کند.
No tags for this post.