یادداشت؛
ضرورت صادرات صنایع دستی ایران در جهت ایجاد اشتغال و درآمدزایی

10 ژوئن به عنوان روز جهانی صنایع دستی در سراسر جهان جشن گرفته می‌شود. روزی متعلق به  هنرهای سنتی و صنایع دستی و کارهای فاخر و ارزشمند دست ساخته انسان هنرمند و با استعداد و عاشق؛ عاشق هنر و زیبایی برای به تصویر کشیدن نقوش و خلق آثار ارزشمند که هر کدام بیانگر فرهنگ و ویژگی های فرهنگی و اجتماعی مردمان و ساکنین مناطق مختلف جهان و به نوعی معرف تاریخ و تمدن و میراث فرهنگی ناملموس و صنایع فرهنگی در گستره جغرافیای فرهنگی مردمان و ساکنین بومی و محلی مناطق گوناگون جهان است.
شورای جهانی صنایع دستی توسط سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) تأسیس شد. شورای جهانی صنایع دستی (WCC)، وابسته به یونسکو، یک سازمان غیرانتفاعی و غیردولتی است که در سال 1964 برای ترویج مشارکت و تقویت توسعه اقتصادی از طریق فعالیت های درآمدزا مرتبط با صنایع دستی تأسیس شد.

WCC تشویق، کمک و مشاوره را به صنعتگران در سراسر جهان ارائه می دهد. این شورا در پنج منطقه سازماندهی شده است: آفریقا، آسیا و اقیانوسیه، اروپا، آمریکای لاتین و آمریکای شمالی. اعضای WCC هر ساله روز جهانی صنایع دستی (10 ژوئن) را گرامی می دارند.
کشور ایران نیز در سال 1347 شمسی (1968 میلادی) به عضویت شورای جهانی صنایع دستی (WCC) درآمد‌ هنرمندان و صنعتگران ایرانی هر ساله در 20 خرداد روز جهانی صنایع دستی با بزرگداشت روز جهانی صنایع دستی برای جلب توجه به هنرهای منحصر به فرد ایران، اعم از هنرهای سنتی و صنایع دستی در قالب میناکاری و خاتم اصفهان تا قالی کرمان و گیوه کردستان و گلیم کرمانشاه و ایلام و لرستان و منجوق بافی سیستان و بلوچستان تا زری بافی هرمزگان و حصیربافی خوزستان و نوقان و ابریشم مناطق شمالی و سفال و سرامیک لاله جین همدان و کفش و چرم تبریز و ورشو بروجرد و چاقوی زنجان و سایر صنایع دستی و فرهنگی اقصا نقاط ایران مرز پر گهر؛ با بزرگداشت روز جهانی صنایع دستی جهانیان را متوجه عظمت و زیبایی هنر های منحصر بفرد ایران و ایرانیان نمایند.
انتظار می رود تا متولیان و دست اندرکاران حوزه صنایع دستی کشور و بویژه وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی؛ صرفا دست از اقدامات صوری و نمادین برداشته و با برنامه ریزی علمی و تخصصی و بکارگیری متخصصین و صاحب نظران و هنرمندان دلسوز و با تجربه در راستای ترویج و صادرات صنایع دستی ایران در جهت ایجاد اشتعال و درآمدزایی برای هنرمندان و صنعتگران بومی و محلی و رفاه نسبی آنان و همچنین درآمد ارزی برای کشور و حضور در بازار های جهانی اهتمام ورزند.
براین اساس پیشنهادات و راهکارهای اجرایی ارائه می گردد:
شناسایی و در اولویت نهادن هنرهای سنتی و صنایع دستی رو به افول و فراموش شده؛ آموزش و انتقال تجربیات موفق از سایر کشورها
به ساکنین بومی و محلی.
ایجاد و راه اندازی دوره های آموزشی پودمانی و کوتاه مدت برای علاقمندان و هنرمندان در کنار دوره های آکادمیک و بلندمدت که خوشبختانه در کشور از مقطع کاردانی تا دکتری صنایع دستی وجود دارد. بکارگیری دانش آموختگان دانشگاهی در حوزه صنایع دستی برای برنامه ریزی و بهره گیری از این ظرفیت بی نظیر .
_ ایجاد و توسعه شهرها ، شهرک ها و روستاهای صنایع دستی و تاکید بر فعالیت دائمی بازارچه های صنایع دستی.
-بسته بندی و بکارگیری ظرافت و نوآوری در معرفی و فروش صنایع دستی.
تلاش در جهت معافیت های مالیاتی برای هنرمندان حوزه صنایع دستی برای صادرات و بهره مندی گردشگران خارجی از آن؛ در راستای جذب و توسعه فعالیت های گردشگری بین المللی. حمایت و پشتیبانی از شرکت های دانش بنیان در حوزه صنایع دستی و تقویت آنان برای حضور در عرصه های بین المللی.
_ایجاد بازارچه های مرزی و منطقه ای با کشورهای مسلمان و همسایه برای هم افزایی و همکاری های بین المللی در جهت صادرات صنایع دستی و بهره گیری از دیپلماسی فرهنگی.

*دکتر منوچهر جهانیان
رئیس کانون هماهنگی دانش،صنعت و بازار گردشگری و نائب رئیس انجمن علمی گردشگری ایران