حفظ انسولین در درون کپسولهای قرص

یکی از مشکلات ارائه داروی انسولین به شکل خوراکی، محیط اسیدی معده است و اکنون محققان راهی را برای غلبه بر آن یافته‌اند.تزریق روزانه انسولین برای کنترل قند خون در میان مبتلایان به دیابت، درمانی رایج و آزاردهنده است اما گزینه‌های کمتر تهاجمی خوراکی برای این بیماری در راه هستند.

محیط اسیدی معده باعث می‌شود که پروتئین دارو قبل از رسیدن به روده و ورود به جریان خون، تجزیه شود. رویکرد این دانشمندان مبتنی بر استفاده از ذرات ابداعی موسوم به "کولستوزوم"(Cholestosome) برای قرار دادن انسولین در داخل یک کپسول است. این وزیکول‌ها از مولکول‌های چربی ساخته شده‌اند.

این در حالیست که به گفته محققان، این روش با رویکردهای دیگر که از  حامل(کپسول) دارو مبتنی بر چربی(لیپوزوم‌ها) استفاده می‌کنند، متفاوت است، زیرا بیشتر آنها برای محافظت احتیاج به بسته‌بندی در یک پوشش پلیمری دارند. اما در رویکرد جدید از استرهای چربی ساده برای ساختن ویزکول‌های حامل دارو استفاده شده است.

محققان با استفاده از مدلسازی رایانه‌ای نشان دادند که وقتی چربی‌ها به شکل کولستوزوم‌های کروی مونتاژ شدند، ذرات خنثی را تشکیل می‌دهند که در برابر اسید معده آسیب‌پذیر نیستند. می‌توان این کره‌ها را با دارو پر کرد و از میان معده به سمت روده عبور داد.

این مواد هنگامی که به روده می‌رسند، به عنوان یک ماده قابل جذب شناسایی شده و وارد جریان خون می‌شوند. در آن‌جا، این کپسول‌ها از هم باز شده و انسولین در خون آزاد می‌شود.

محققان در آزمایشات خود به بررسی اسیدیته مطلوب و قدرت یونی محلول ناقل دارو پرداختند تا میزان انسولین قابل حمل توسط کولستوزوم‌ها را بسنجند. نتایج این آزمایش‌ها نشان داد که فرمول‌های خاصی از کولستوزوم‌های حاوی انسولین باعث فراهمی‌زیستی بالاتر شدند و انسولین به محل مورد نیاز انتقال یافت.

به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ،دانشمندان اکنون به دنبال بهینه‌سازی بیشتر فرمول‌ها پیش از انجام آزمایشات بیشتر روی حیوانات و در نهایت انسان‌ها هستند. این یافته‌ها در دویست و پنجاه و دومین نشست و نمایشگاه ملی انجمن شیمی آمریکا ارائه شده است.

No tags for this post.