به گزارش سیناپرس همدان، بر اساس مطالعه جدیدی که توسط محققان کلمبیا انجام شد و ده‌ها محقق در سراسر جهان در آن شرکت داشتند، کمبود تائورین (taurine)، ماده مغذی که در بدن تولید می‌شود و در بسیاری از غذاها یافت می‌شود، عامل پیری در حیوانات است.
همین مطالعه همچنین نشان داد که مکمل‌های تائورین می‌توانند روند پیری را در کرم‌ها، موش‌ها و میمون‌ها کاهش دهند و حتی می‌توانند طول عمر سالم موش‌های میانسال را تا 12 درصد افزایش دهند. این مطالعه در 8 ژوئن در Science منتشر شد.
رهبر این مطالعه، ویجی یاداو، استادیار ژنتیک و توسعه در کالج پزشکان و جراحان واگلوس دانشگاه کلمبیا می گوید: در 25 سال گذشته، دانشمندان در تلاش بوده اند تا عواملی را بیابند که نه تنها به ما اجازه می دهد طولانی تر زندگی کنیم، بلکه طول سلامتی و زمانی که در دوران پیری سالم می مانیم را نیز افزایش دهد.
این مطالعه نشان می دهد که تائورین می تواند اکسیر زندگی در درون ما باشد که به ما کمک می کند زندگی طولانی تر و سالم تری داشته باشیم.
طی دو دهه گذشته، تلاش‌ها برای شناسایی مداخلاتی که سلامتی را در دوران سالمندی بهبود می‌بخشد، تشدید شده است، زیرا افراد طولانی‌تر زندگی می‌کنند و دانشمندان آموخته‌اند که فرآیند پیری قابل دستکاری است.
بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که مولکول‌های مختلفی که از طریق جریان خون حمل می‌شوند با پیری مرتبط هستند. مشخص نیست که آیا این مولکول‌ها به طور فعال فرآیند پیری را هدایت می‌کنند یا فقط مسافرانی هستند که برای سوار شدن به سلول های خونی به آنجا می‌روند. اگر یک مولکول محرک پیری باشد، بازگرداندن سطوح جوانی آن پیری را به تاخیر می اندازد و طول عمر را افزایش می دهد و سال هایی را در سلامتی سپری می کنیم.
تائورین اولین بار در طول تحقیقات قبلی او در مورد پوکی استخوان که نقش تائورین در ساخت استخوان را آشکار کرد، مورد توجه یاداو قرار گرفت. تقریباً در همان زمان، سایر محققان دریافتند که سطح تائورین با عملکرد سیستم ایمنی، چاقی و عملکرد سیستم عصبی مرتبط است.
یاداو می‌گوید: ما متوجه شدیم که اگر تائورین تمام این فرآیندهایی را که با افزایش سن کاهش می‌یابد تنظیم می‌کند، شاید سطح تائورین در جریان خون بر سلامت کلی و طول عمر تأثیر بگذارد.
ابتدا، تیم یاداو سطوح تائورین را در جریان خون موش‌ها، میمون‌ها و انسان بررسی کردند و دریافتند که فراوانی تائورین با افزایش سن به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. در انسان، سطح تائورین در افراد 60 ساله تنها حدود یک سوم میزان تائورین در افراد پنج ساله بود.
یاداو می‌گوید: این زمانی بود که ما شروع به پرسیدن این سوال کردیم که آیا کمبود تائورین عاملی برای روند پیری است یا نه، و آزمایش بزرگی را با موش‌ها انجام دادیم.
محققان کار خود را با نزدیک به 250 موش ماده و نر 14 ماهه (از نظر معادل سنی در انسان حدود 45 سال است) آغاز کردند. محققان هر روز به نیمی از آنها یک بولوس (تکه ای خوراکی) تائورین یا یک محلول کنترل می خورد. در پایان آزمایش، یاداو و تیمش دریافتند که تائورین میانگین طول عمر را 12 درصد در موش های ماده و 10 درصد در نرها افزایش می دهد. برای موش ها، این به معنای سه تا چهار ماه اضافی، معادل حدود هفت یا هشت سال انسانی بود.
یاداو برای اینکه بفهمد چگونه تائورین بر سلامتی تأثیر می‌گذارد، محققان در زمینه پیری را به همراه آورد که تأثیر مکمل تائورین را بر سلامت و طول عمر در چندین گونه بررسی کنند.
این متخصصان پارامترهای مختلف سلامتی را در موش‌ها اندازه‌گیری کردند و دریافتند که در دو سالگی (60 سال انسانی)، حیواناتی که به مدت یک سال به آن ها مکمل تائورین داده شده بود، تقریباً از هر نظر سالم‌تر از همتایان خود بودند که این درمان را دریافت نکرده بودند.
محققان دریافتند که تائورین افزایش وزن مرتبط با سن را در موش‌های ماده (حتی در موش‌های یائسه) سرکوب می‌کند، مصرف انرژی را افزایش می‌دهد، توده استخوانی را افزایش می‌دهد، استقامت و قدرت عضلانی را بهبود می‌بخشد، رفتارهای شبه افسردگی و اضطرابی کاهش می دهد و کاهش مقاومت به انسولین را بهبود می دهد، همچنین تقویت سیستم ایمنی، از جمله مزایای دیگر آن بوده است.
یاداو می‌گوید: ما نه تنها متوجه شدیم که حیوانات دریافت کننده تائورین بیشتر عمر می‌کنند، بلکه متوجه شدیم که آنها زندگی سالم‌تری دارند.
در سطح سلولی، تائورین بسیاری از عملکردها را بهبود می بخشد که معمولاً با افزایش سن کاهش می یابد: این مکمل تعداد سلول‌های زامبی (سلول‌های قدیمی که باید بمیرند، اما در عوض باقی می‌مانند و مواد مضر آزاد می‌کنند)، افزایش بقا پس از کمبود تلومراز، افزایش تعداد سلول‌های بنیادی موجود در برخی بافت‌ها (که می‌تواند به بهبود بافت‌ها پس از آسیب کمک کند) را کاهش داد. همچنین عملکرد میتوکندری را بهبود بخشید، آسیب DNA را کاهش داد و توانایی سلول ها را برای درک مواد مغذی بهبود بخشید.
مکمل‌های تائورین اثرات مشابهی نیز بر سلامتی میمون‌های رزوس میانسال داشت که به مدت شش ماه روزانه این مکمل‌ها را دریافت کردند. تائورین از افزایش وزن جلوگیری کرد، گلوکز خون ناشتا و نشانگرهای آسیب کبدی را کاهش داد، تراکم استخوان را در ستون فقرات و پاها افزایش داد و سلامت سیستم ایمنی آنها را بهبود بخشید.
محققان هنوز نمی‌دانند که آیا مکمل‌های تائورین سلامتی را در انسان بهبود می‌بخشد یا طول عمر را افزایش می‌دهد، اما دو آزمایشی که انجام دادند نشان می‌دهد تائورین دارای چنین پتانسیل موثری است.
در اول، یاداو و تیمش رابطه بین سطوح تائورین و تقریباً 50 پارامتر سلامتی را در 12000 بزرگسال اروپایی 60 ساله و بالاتر بررسی کردند. به طور کلی، افرادی که سطح تائورین بالاتری داشتند، سالم‌تر بودند، با موارد کمتر دیابت نوع 2، سطح چاقی کمتر، کاهش فشار خون بالا و سطوح پایین‌تر التهاب همراه بودند. یاداو می‌گوید: این‌ها ارتباط‌هایی هستند که علیت را ایجاد نمی‌کنند، اما نتایج با احتمال اینکه کمبود تائورین به جلوگیری از پیری انسان کمک می‌کند همخوانی دارد.
مطالعه دوم آزمایش کرد که آیا سطوح تائورین به مداخله ای که برای بهبود سلامتی، یعنی ورزش کردن، ایجاد شده است پاسخ می دهد؟ محققان سطوح تائورین را قبل و بعد از پایان تمرینات شدید دوچرخه سواری توسط ورزشکاران مرد و افراد کم تحرک اندازه گیری کردند و افزایش قابل توجهی در تائورین در بین تمام گروه های ورزشکاران (دوندگان سرعت، دوندگان استقامتی و بدنسازان طبیعی) و افراد کم تحرک دریافتند.
یاداو می‌گوید: بدون توجه به فرد، همه آنها پس از ورزش، با افزایش سطح تائورین روبه رو شدند، که نشان می‌دهد برخی از مزایای سلامتی ورزش ممکن است ناشی از افزایش تائورین باشد.
یاداو اضافه می‌کند که تنها یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده روی افراد مشخص می‌کند که آیا تائورین واقعاً فواید سلامتی دارد یا خیر. آزمایشات تائورین در حال حاضر برای چاقی در حال انجام است، اما هیچ کدام برای اندازه گیری طیف وسیعی از پارامترهای سلامتی طراحی نشده اند.
سایر داروهای ضد پیری بالقوه، از جمله متفورمین، راپامایسین و آنالوگ‌های NAD، برای آزمایش در آزمایش‌های بالینی در نظر گرفته می‌شوند.
یاداو می گوید: به نظر من تائورین نیز باید مورد توجه قرار گیرد. و برخی از مزایای آن یعنی، تائورین به طور طبیعی در بدن ما تولید می شود، می توان آن را به طور طبیعی در رژیم غذایی به دست آورد، هیچ اثر سمی شناخته شده ای ندارد (اگرچه به ندرت در غلظت های مورد نیاز استفاده می شود)، و می توان تولید آن را با ورزش تقویت کرد.
فراوانی تائورین با افزایش سن کاهش می‌یابد، بنابراین بازگرداندن تائورین به سطح موجود در جوانی در سنین بالا ممکن است یک استراتژی ضد پیری امیدوارکننده باشد.
این مطالعه با عنوان “کمبود تائورین به عنوان یک محرک پیری” در Science منتشر شده است.
مترجم: کیانوش کرمی