نقشه یخچال های طبیعی برای روشن کردن سطح دریا در آینده

تیمی از دانشمندان بریتانیایی اولین نقشه از زمین یخی و یخچال های طبیعی به نام Doomsday قطب جنوب غربی را که به اندازه بریتانیای کبیر است و می ‌تواند در قرن‌های آینده با ذوب شدن آن، سطح دریاهای جهانی را ۶۵ سانتی‌متر افزایش دهد، تکمیل کرده ‌اند.

به گزارش سیناپرس، یخچال Thwaite با مساحت ۱۹۲ هزار کیلومتر مربع به دلیل اینکه وسیع ترین یخچال طبیعی جهان است و عقب نشینی و ناپایداری آن ترس از فروپاشی و افزایش قابل توجه سطح دریاها را به خود اختصاص داده است، یخچال آخرالزمانی (Doomsday Glacier) نامیده می شود.

احتمال وقوع این اتفاق در آینده نزدیک به عوامل متعددی بستگی دارد که کمترین آنها زمینی است که Thwaite بر آن تکیه می‌ کند چراکه با لبه پیشروی که در زیر سطح دریا قرار دارد، بیشتر در معرض ذوب شدن است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این، تیم تحقیقاتی از تعدادی روش مختلف برای یافتن آنچه در زیر یخ نهفته است، از جمله رادارهای نفوذ عمیق نصب شده در هواپیما و همچنین حسگرهای گرانش و مغناطیسی استفاده کرد. هیچ حسگر واحدی نمی ‌توانست یک بررسی کامل ایجاد کند، اما با استفاده از رویکردهای متعدد، امکان همپوشانی برای پر کردن شکاف‌ها و ایجاد یک نقشه سه بعدی از یخچال طبیعی و زمین‌شناسی زیربنایی را فراهم کرد.

بدترین حالت ممکن این بود که یخچال بر روی لایه ای از رسوب قرار بگیرد که مانند گل لغزنده عمل می کند و حرکت آن را سرعت می بخشد. در عوض، چیزی که تیم پژوهشی پیدا کرد، یک تکه پیچیده زمین‌ بود که قدمت آن به ۱۰۰ میلیون سال قبل می‌رسد، یعنی زمانی که نیوزلند از قطب جنوب جدا شد.

به گفته محققان به جای لایه ای ضخیم از رسوب، بیشتر زمین از گرانیت و سایر سنگ های آذرین تشکیل شده بود و رسوبات در مجموعه ای از حوضه ها در پشت یخچال قرار داشتند. اینکه دقیقاً چگونه بر سرعت عقب‌نشینی Thwaite تأثیر می ‌گذارد یا اینکه آب در حال ذوب چقدر سطح دریاها را بالا می ‌برد هنوز مشخص نیست.

به گزارش سیناپرس، دکتر تام جردن (Tom Jordan) ژئوفیزیکدانی که در این زمینه فعالیت می کند، می گوید: ما امیدواریم که با نشان دادن زمین شناسی دقیق و چگونگی ارتباط آن با اصطکاک پایه، مدل های آینده عقب نشینی یخچالی دارای عدم قطعیت کمتری باشند، زیرا کنترل فرآیندهای پایه بهتر درک خواهند شد. هیچ مطالعه علمی به تنهایی نمی تواند با مقیاس و چالش تغییرات آب و هوایی برابری کند. اما این ساختار تدریجی همه مطالعات علمی فردی مانند این پژوهش است که به ما امکان می دهد آن چالش را درک کرده و با آن مقابله کنیم.

شرح کامل این تحقیق در آخرین شماره مجله Science Advances منتشر شده است.

مترجم: ندااظهری

No tags for this post.