مگس های میوه وقتی در اتاق وزوز می کنند یا در نوشیدنی شما فرود می آیند می توانند واقعا آزاردهنده باشند، اما ما باید از این مزاحم های کوچک تشکر کنیم چراکه آنها علم بیولوژیکی و پزشکی را متحول کردند.
به گزارش سیناپرس، مگس‌ها و پشه‌ها هر دو متعلق به دوپترا (Diptera) هستند، گروهی از حشرات که فقط دو بال دارند. آندریاس پروکوپ (Andreas Prokop) استاد نوروبیولوژی سلولی و تکاملی از دانشگاه منچستر درباره مگس های میوه می گوید: با اینکه مگس سرکه بسیار کوچک است، اما در تابستان زمانی که روی میوه های در حال بلوغ پرواز می کند، می تواند دردسر بزرگی ایجاد کند. گونه مگس سرکه برای اولین بار توسط حشره شناس آلمانی یوهان میگن در سال ۱۸۳۰ ذکر شد و از آن زمان تاکنون جایگاه مشهوری در میان دانشمندان به دست آورده است.
پروکوپ توضیح می دهد: این موجودات نیروگاه تحقیقات پزشکی مدرن هستند و ده دانشمندی که بر روی مگس سرکه کار می کنند، جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرده اند. مشارکت علم با مگس‌ها در اوایل دهه ۱۹۰۰ زمانی که توماس هانت مورگان زیست‌شناس دانشگاه کلمبیا در نیویورک تصمیم گرفت نظریه‌های تکاملی را آزمایش کند، آغاز شد.
مورگان اولین کسی نبود که با مگس سرکه کار کرد. اما ایده او برای مهار پرورش ارزان مگس و تولید مثل سریع امکان مطالعه تکامل را در آزمایشگاه فراهم می کند. این امر به این دلیل است که دیدن تغییرات تکاملی در جمعیت‌های بزرگ یک گونه با گردش مالی بالا آسان‌تر است. آزمایش‌های او برای پرورش انبوه صدها هزار مگس منجر به کشف یک مگس با چشم‌های سفید به جای چشم‌های قرمز، شد.
مطالعات بعدی مورگان و تیمش روی نتاج چشم سفیدش نشان داد که ژن‌ها می‌توانند جهش پیدا کرده و در نقشه‌های منظم و قابل تکرار روی کروموزوم‌ها مرتب شوند. این درک جدید زمینه ژنتیک کلاسیک را که ما می شناسیم پایه گذاری کرد.
آندریاس پروکوپ در ادامه می گوید: سایر محققان با مگس میوه ساختار مارپیچ دی ان ای را ترسیم کردند. از طریق این تحولات، سوالات طولانی مورد بحث قرار گرفت. به عنوان مثال، چگونه ژن ها فرآیندهای بیولوژیکی پیچیده مانند رشد یک ارگانیسم کامل از یک سلول تخم بارور شده را تنظیم می کنند.
همانطور که جهش های ژنی انسان می تواند باعث ناهنجاری های بدن در افراد شود، جنین مگس نیز چنین نقص هایی را نشان می دهد. دانشمندان می توانند نقایص جهش یافته را بررسی کنند، حتی اگر لاروها هرگز از تخم خارج شوند.
این نوع مطالعات ژنتیکی مگس سرکه، همراه با فناوری‌های نوظهور مانند شبیه‌سازی ژن، به محققان کمک کرد تا بفهمیم چگونه شبکه‌های ژنی می توانند رشد بدن را تعیین کنند و چگونه گاهی اوقات می توانند باعث اختلالات ارثی شوند.
به گفته پروکوپ، سرانجام مشخص شد که کل ژنوم مگس‌ها و انسان‌ها شباهت‌های شگفت‌انگیزی دارند و مکانیسم‌ها یا فرآیندهای کشف‌شده در مگس‌ها اغلب برای موجودات پیچیده‌تر اعمال می شوند. بسیاری از ژن های انسانی حتی می توانند عملکرد معادل مگس سرکه خود را در ژنوم مگس وارد کنند.
به گزارش سیناپرس، امروزه تخمین زده می‌شود که بیش از ۱۰ هزار محقق در سراسر جهان با مگس سرکه در بسیاری از زمینه‌های علمی مرتبط با زیست‌شناسی و بیماری‌های انسانی کار می کنند. این مگس ها توسط دانشمندان علوم اعصاب برای مطالعه یادگیری، حافظه، خواب، پرخاشگری، اعتیاد و اختلالات عصبی استفاده شده و در تحقیقات سرطان و پیری، فرآیندهای رشد، میکروبیوم روده، سلول های بنیادی، ماهیچه ها و قلب کاربرد دارند.
مترجم: نداجوادهراتی
منبع: sciencealert
No tags for this post.