نتایج مطالعات جدید نشان می دهد؛
دانشگاه، پزشکان را برای مواجه شدن با مشکلات آماده نمی کند
نتایج مطالعات جدید نشان می دهد:دانشگاه های پزشکی دانشجویان جدید را به اندازه کافی برای واقعیت های حرفه خود آماده نمی کند. به این ترتیب پزشکان جدید برای مواجه شدن با مشکلات دنیای واقعی آماده نیستند.
به گزارش سیناپرس، نتایج یک مطالعه جدید که در قالب کتابی به نام «آزمون بلیپ» منتشر شده است، نشان می دهد: پزشکان در دوران تحصیل برای مواجه شدن با مشکلات واقعی حرفه خود آمادگی کافی را پیدا نمی کنند. مطالعه فوق به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه عواملی مانند فرسودگی شغلی و کار بیش از حد کادر درمان می توانند بیمار را به خطر بیندازند و پزشکان جوان به ویژه در این زمینه به آسیب پذیر تر هستند.
این کتاب که توسط دکتر لوک آستن نوشته شده درباره پدیده ای به نام چهارشنبه سیاه بحث می‌کند، این نام بر اساس اولین چهارشنبه ماه اوت، زمانی که پزشکان تازه وظایف بیمارستانی خود را آغاز می کنند، انتخاب شده است. مطالعاتی وجود دارد که نشان می دهد بیماران در این دوره در معرض خطر جدی قرار می گیرند، اما شواهد مرتبط با پدیده فوق هنوز قطعی نیستند.
دکتر آستن در این رابطه می گوید: حقیقتا این احساس خوبی نیست که به ما گفته شود پس از سال ها آموزش پرهزینه و مطالعه اختصاصی، ممکن است در شروع فعالیت خود با یک فاجعه رو به رو شوید. واقعیت این است که حتی اگر چهارشنبه سیاه وجود داشته باشد، هنوز به طور قطع ثابت نشده و دلایل این پدیده احتمالاً پیچیده و چند عاملی است. در حقیقت این سیستم ها هستند و نه افراد که برای بیماران ایمنی ایجاد می کنند.
دکتر آستن می خواهد در کتاب خود بیان کند: درک افکار و احساسات پزشکان جوان برای رفاه بیماران و کادر درمان حیاتی است. او همچنین راهبرد هایی را برای کمک به پزشکان جدید در سازگاری با نقش هایشان، با اقتباس از تجربیات شخصی و یافته های پژوهشی متنوع، تشریح می کند.
دکتر آستن در این رابطه می گوید: هر پزشکی که ماه های ابتدایی پس از اخذ صلاحیت را پشت سر گذاشته باشد، به شما خواهد گفت که بین تئوری و واقعیت، بین عنوان دکتر و احساس آرامش و امنیت در کار کردن به عنوان یک پزشک، شکافی عمیق وجود دارد. به گزارش سیناپرس، جنبه های واقعاً پیچیده ای مانند درس گرفتن از اشتباه، مراقبت از بیماران در حال مرگ، تصمیم گیری در شرایط خستگی کامل یا بهبودی عاطفی از رویداد های دلخراش، به شکل گیری این شکاف کمک می کنند. این موارد ، موضوعاتی نیستند که در کتاب‌های پزشکی درباره آن ها چیزی گفته شود.
نویسنده این کتاب همچنین بر نقش احترام متقابل بین متخصصان پزشکی در تضمین ایمنی بیمار تأکید می کند. او به مطالعه ای اشاره می کند: در آن دستیاران بیهوشی همراه با یک جراح خوش اخلاق و مودب در یک بحران شبیه سازی شده به طور قابل توجهی بهتر از کسانی که با یک جراح عصابی و پرخاشگر همراه شده اند، عمل می کنند.
به گزارش سیناپرس، وی همچنین توصیه های عملی در مورد مدیریت مکالمات دشوار، مدیریت مرگ و میر بیماران و ارائه اخبار بد ارائه می دهد. این بینش‌ها در تجارب خود دکتر آستن به‌عنوان پزشک بخش آی سی یو در دوره کرونا گنجانده شده اند.
او به پزشکان جوان توصیه می کند: پس از اشتباهات خود را سرزنش نکنند و رویکردی عمل گرایانه را پیشنهاد می کند که خطاهای شخصی را در چارچوب گسترده تر زنجیره های خطا و مشکلات سیستم قرار می‌دهد.
دکتر آستن در این رابطه می گوید: وقتی برای پزشکان سخت کوش که ارزش خود را به کیفیت کار بالینی شان مرتبط می کنند، اوضاع آن طور که انتظار دارند پیش نمی رود، به همین دلیل ما باید در رفتار با انسان ها به عنوان یک انسان بهتر باشیم.
به گزارش سیناپرس، وی اگر چه او وضعیت وخیم سیستم مراقبت های بهداشتی را تصدیق می کند، اما اصرار دارد که کتاب او صرفاً یک نقد نیست، بلکه فراخوانی است برای درک و شناسایی ابزار هایی برای پرداختن به مسائل فوری، به ویژه برای پزشکان در سال های اولیه کار خود.
مترجم: رضوان خندان
منبع: studyfinds
No tags for this post.
