تلاش جهانی برای شناسایی بیماری‌های حیاتی در برخی از بیماران COVID-19، خطر ژنتیکی و درمان‌های بالقوه را برجسته می‌کند.
به گزارش سیناپرس همدان، محققان دانشگاه ادینبورگ در بریتانیا مطالعه‌ای را با همکاری دانشمندان سراسر جهان انجام داده‌اند که به بررسی موارد بیماری بحرانی در بیماران COVID-19 پرداخته‌اند.
بیماری بحرانی در COVID-19 یک فنوتیپ بیماری شدید و سازگار بالینی است که تیم دریافته است در بیمارانی با ویژگی‌های ژنتیکی مشترک بروز می‌کند. این ژنتیک مشترک به یک مکانیسم مشترک برای بیماری بحرانی که در سایر بیماران دیده نمی شود و درمان های بالقوه برای رسیدگی به این بیماری اشاره می کند.
بیماران مبتلا به COVID-19 تأیید شده و نیاز به نظارت مداوم قلبی تنفسی یا حمایت اندام (تعریفی قابل تعمیم برای بیماری بحرانی) در 2020-2022 انتخاب شدند.
محققان 24202 مورد COVID-19 را با بیماری بحرانی با ترکیبی از ژنوتیپ ریزآرایه و توالی یابی کل ژنوم از مطالعه بین المللیGenOMICC، 11440موردو و سایر مطالعاتی که بیماران بستری شده در بیمارستان را با بیماری شدید و بحرانی پذیرش می کردند، از جمله ابتکار ژنتیک انسانی COVID-19، کنسرسیوم بین‌المللی عفونت‌های حاد شدید تنفسی و عفونت‌های نوظهور، ائتلاف اسپانیایی برای باز کردن قفل تحقیقات روی کنسرسیوم ژنتیک میزبان و 23andMe، تجزیه و تحلیل کردند.
این تیم 49 ارتباط مهم در سطح ژنوم را پیدا کرد که 16 مورد قبلاً گزارش نشده بود و 196 ژن مرتبط با آن در یک تجزیه و تحلیل در سطح ژن یافت شد. اگرچه انواع دخیل مستقیماً باعث ایجاد بیماری در بیماران نمی شوند، اما می توانند مکانیسم های مولکولی را برجسته کنند که برخی از عفونت های COVID-19 را بسیار شدیدتر می کند. این یافته ها در مجله Nature منتشر شده است.
بسیاری از ژن‌های دخیل در بیماری بحرانی COVID-19 به شدت در سیستم مونوسیت-ماکروفاژ بیان می‌شوند، که پوشش ضعیفی در مجموعه داده‌های جایگاه صفات کمی-بیانی موجود دارد. ماکروفاژها بسیاری از مواد دخیل در دفاع و التهاب میزبان را سنتز می کنند و نقش اساسی در واکنش های سیستم ایمنی دارند.
به‌علاوه، این تحقیق تفاوت‌هایی را در سطوح پروتئین در گردش با 15 پروتئین منحصربه‌فرد مرتبط با بیماری‌های بحرانی و برخی با نشانگرهای زیستی به خوبی مطالعه شده یافت که آنها را کاندیدای خوبی برای هدف‌گیری دارو می‌کند.
این تحقیق چندین هدف بالقوه قابل داروسازی را در سیستم‌های متعدد شناسایی کرده است، از جمله سیگنال‌دهی التهابی، فعال‌سازی مونوسیت-ماکروفاژ و نفوذپذیری اندوتلیال. برخی از اهداف یافت شده قبلاً نتایج مثبتی را با سیگنال‌های درمانی در آزمایش‌های دارویی متعدد مشاهده کرده‌اند که یک اثبات مفهومی خوب برای شناسایی هدف دارویی با استفاده از ژنتیک مقایسه‌ای ارائه می‌دهد.
منبع: Nature
مترجم: سید سپهر ارومیهء