بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که استفاده از نانومواد در صنایع مختلف رو به افزایش است، به طوری که فناوری نانو به بخش مهمی از تحقیقات علمی در کشورهای مختلف تبدیل شده‌است. در حال حاضر فناوری نانو به‌عنوان یک حوزه اولویت‌دار میان کشورهای پیشرو در جهان شناخته شده‌است.
برای مثال، سوئیس که یکی از کشورهای پیشرو در اروپاست و در لیست سه کشور برتر از نقط نظر نوآوری میان اعضاء OECD شناخته می‌شود، در حال حاضر بالاترین نرخ سرانه تولید مقاله در فناوری نانو را دارد به طوری که در سال 2013 این کشور 198 مقاله به ازای یک میلیون نفر جمعیت تولید کرده است. این در حالی است که این رقم برای کره جنوبی 150، آلمان 93، فرانسه79، آمریکا 69 و ژاپن 56 است (این اطلاعات از سایت STATNANO استخراج شده‌است). اما زمانی که شاخص تعداد پتنت به ازای هر مقاله در حوزه فناوری نانو مطرح می‌شود، این لیست معکوس می‌شود به طوری که آمریکا با 34/44 پتنت به ازای هر مقاله اول و به ترتیب ژاپن با 42/30، کره با 98/26، آلمان با 67/21، سوئیس با 78/16 و فرانسه با 02/15 در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرند.
اتحادیه اروپا تلاش می‌کند تا اعضای جدید خود را ترغیب کند تا راهبردهای ملی را به‌گونه‌ای تدارک ببینند که فاصله میان این کشورها با هم کم شود. در این راستا برنامه‌ای موسوم به Horizon 2020 راه‌اندازی شده که روی حوزه‌هایی نظیر نانوفتونیک کار کند.
در حال حاضر کشورهای توسعه یافته جهان فناوری نانو را به‌عنوان عنصر کلیدی در بخش تولید قرار داده‌اند. دولت‌ها قصد دارند تا از طریق بهبود فرآیند تولید با کمک فناوری نانو، رقابت‌پذیری خود را در جهان ارتقاء داده و فرصت‌های شغلی ایجاد کنند. آمریکا همکاری‌های مشترکی در این حوزه از سال 2013 آغاز کرده است، به طوری که بالغ بر 9/2 میلیارد دلار در این مسیر سرمایه‌گذاری کرده است. این حمایت مالی برای ترغیب بخش خصوصی و شرکای غیرفدرال انجام شده تا در نهایت 15 مؤسسه به‌صورت شبکه تشکیل شود.
به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو، این روند برای بیشتر کشورهای جهان نظیر ژاپن، برزیل، چین و روسیه نیز وجود داشته است. به نظر می‌رسد فناوری نانو به‌عنوان یکی از اولویت‌های تحقیقات در کشورهای جهان است.
فناوری‌نانو یکی از اولویت‌های تحقیقات در کشورهای جهان
