یافته های جدید محققان نشان داد؛
سلول های ایمنی در مغز، تفاوت اساسی با یکدیگر دارند

یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه هلسینکی نشان داده است که مجموعه ای از سلول ‌های ایمنی در مغز که با نام میکروگلیا شناخته می شوند، همانطور که قبلا تصور می‌ شد، در ساختار خود، تفاوت های اساسی دارند.

به گزارش سیناپرس، دانشمندان گروه خاصی از سول های میکروگلیا با ویژگی ها و نقش های متمایز را کشف کرده اند که نقش مهمی در تضمین عملکرد صحیح مغز در موش ها ایفا می کنند. نتایج تحقیقاتی می توانند به توسعه درمان ‌های بالقوه جدیدی منجر شوند.

محققان برای این مطالعه، به بررسی گروه خاصی از یاخته های میکروگلیال به نام ARG1+microglia پرداختند. این سلول ها، آنزیمی به نام آرژیناز-1 (ARG1) تولید می کنند. دانشمندان کشف کردند که سلول های ARG1 + به وفور در مغز در حال رشد یافت می شوند اما در حیوانات بالغ، به میزان کمتری وجود دارند. میکروگلیاهای ARG1+ در نواحی خاصی از مغز یافت می شوند که برای عملکردهای شناختی مانند یادگیری، تفکر و حافظه، حیاتی هستند.

سلول های میکروگلیا، ۵ تا ۲۰ درصد کل جمعیت سلول های گلیایی را تشکیل می ‌دهند. این سلولها اولین جمعیت از سلول های دستگاه عصبی مرکزی هستند که با آسیب ‌ها، عفونت ‌ها و واکنش ‌های التهابی مغزی نظیر بیماری آلزایمر، ام اس، انسفالوپاتی و بیماری ‌های پریونی مقابله می کنند. سلول های میکروگلیا برای رشد و عملکرد سالم مغز ضروری هستند.

تجزیه و تحلیل های محققان نشان داد: موش‌ هایی که فاقد پروتئین میکروگلیال ARG1 بودند، تمایل کمتری به کاوش در محیط‌ های ناآشنا داشتند. این رفتار غیر طبیعی در جوندگان، با اختلالات شناختی، به ویژه در هیپوکامپ، که یکی از مهم ترین نواحی مغز و مسئول یادگیری و حافظه است، مرتبط می باشد.

دانشمندان، با استفاده از فناوری ای که امکان مقایسه پروفایل های RNA بین جمعیت های سلولی مختلف را فراهم می کند، تفاوت های مولکولی قابل توجهی را بین ARG1+microglia و میکروگلیاهای مجاور که ARG1 را بیان نمی کردند، یافتند. این کشف، نشان می دهد که این میکروگلیاها ویژگی های منحصر به فردی در سطح مولکولی دارند.

این مطالعه همچنین یافته جالبی را در رابطه با تأثیر کمبود میکروگلیال ARG1 بر هیپوکامپ و اختلالات رفتاری  مثل آلزایمر نشان داد. این اختلالات در حیوانات ماده برجسته تر بودند. به گزارش سیناپرس، در سال ‌های اخیر، میکروگلیا به عنوان یکی از عوامل اصلی بیماری آلزایمر شناخته شده است. بنابراین، یافته های این مطالعه شواهد جدیدی را ارائه می ‌دهند که از طریق آن ها می ‌توان بیماری آلزایمر و همچنین سایر اختلالات مغزی را بررسی کرد و همچنین فرصت های جدیدی را برای مداخلات درمانی باز می کنند.

به گزارش سیناپرس، یافته های تحقیقاتی این مطالعه در مجله Nature Neuroscience قابل دسترسی هستند.

مترجم: سنا دلفیه

No tags for this post.