به گزارش سیناپرس همدان، عادات مانند میانبرهایی برای مغز ما هستند. هنگامی که عادت کردیم، مثلاً بستن کمربند ایمنی هر زمان که سوار ماشین می شویم، این رفتار در شرایط مناسب تقریباً خودکار انجام می شود. اما شکل گیری عادت همیشه یک موهبت نیست. بر اساس مطالعه جدیدی که توسط محققان و همکاران Stanford Medicine انجام شده است، همان مدار عصبی که به ما کمک می کند تا ناخودآگاه کمربند را ببندیم، زمینه ساز اختلالات پرخوری است.
محققان با استفاده از تصویربرداری از مغز، تفاوت‌هایی را در مدارهای عصبی مشاهده کردند که باعث شکل‌گیری عادت در افراد مبتلا به اختلالات پرخوری می‌شود، که شامل مصرف بیش از حد غذا در یک دوره زمانی کوتاه است. این تفاوت ها در افرادی که اختلالات شدیدتر داشتند بارزتر بود. محققان می گویند که عنصر معمولی این شرایط می تواند بخشی از دلیل سخت بودن درمان آنها باشد.
آلن وانگ، دانشجوی پزشکی در دانشکده پزشکی استنفورد و نویسنده اصلی این مطالعه که در Science Translational Medicine منتشر شد، گفت: یک عادت یک تداعی آموخته شده است. شاید در ابتدا رفتار برای رسیدن به یک هدف شروع شده باشد، اما در نهایت شما آنقدر این کار را انجام داده اید که بدون فکر کردن به نتیجه کار را انجام می دهید.
وانگ گفت: ما علاقه مند بودیم که آیا شکل گیری عادت در مغز ممکن است در رفتار پیچیده ای مانند پرخوری نقش داشته باشد یا خیر.
به نظر می رسد اختلالات پرخوری نشانه های عادات را دارد. پاسخ های جانبی می توانند بر اساس زمینه ایجاد شوند، چه خارجی، مانند بوی غذا یا یک تبلیغ فریبنده، یا داخلی، مانند احساس غم و اندوه یا ناامیدی. افراد مبتلا به این اختلالات همچنین گزارش می دهند که احساس می کنند کنترل خود را از دست می دهند که در عادات ناسازگار از جویدن ناخن تا اعتیاد به مواد مخدر اتفاق می افتد.
با این حال، مشخص نبود که آیا این اختلالات از مدار عصبی عادات ناشی می شود یا خیر.
برای یافتن این موضوع، محققان ابتدا اسکن‌های MRI از پروژه Human Connectome را تجزیه و تحلیل کردند، یک سرمایه‌گذاری در مقیاس بزرگ که توسط مؤسسه ملی سلامت حمایت می‌شود تا مدارهای مغزی را که زیربنای رفتارهای انسان هستند، ترسیم کند. آنها بر ناحیه ای به نام جسم مخطط که قبلاً در عادات نقش داشت و بخش خاصی از جسم مخطط به نام پوتامن حسی-حرکتی که به نواحی مغزی که بر حس و حرکت حاکم است متصل می شود، تمرکز کردند. بر اساس این ارتباطات، آنها فرض کردند که پوتامن حسی-حرکتی کلیدی برای رفتار عادی است.
در مرحله بعد، محققان داده‌های fMRI را که فعالیت مغز را اندازه‌گیری می‌کند، از 34 فرد مبتلا به اختلال پرخوری و از 22 فرد سالم جمع‌آوری کردند. همه شرکت کنندگان زن بودند. آنها به سؤالاتی در مورد فراوانی پرخوری های خود و اینکه آیا آنها توسط عوامل بیرونی یا داخلی هدایت می شوند، پاسخ دادند.
در مقایسه با افراد سالم، افراد مبتلا به اختلالات پرخوری تفاوت های قابل توجهی در ارتباطات عصبی پوتامن حسی-حرکتی با چندین ناحیه مغز داشتند که این فرضیه محققان را تایید می کند. آنها ارتباطات قوی تری با قشر حرکتی که در حرکت نقش دارد و قشر اوربیتوفرونتال که در ارزیابی ارزش پاداش نقش دارد، مانند طعم خوب یک غذا داشتند. آنها ارتباطات ضعیف تری با قشر کمربندی قدامی داشتند که کنترل خود را تنظیم می کند.
وسعت انحرافات منعکس کننده شدت اختلال آنها بود، صرف نظر از اینکه پرخوری ها از بیرون یا داخلی هدایت می شدند. وانگ گفت: احتمالاً این رفتار خود تنظیمی از دست رفته است. در عین حال، قدرت مدارهای درگیر در رفتار حرکتی پرخوری افزایش یافته است.
مطالعات تصویربرداری بیشتر نشان داد که بیمارانی که مدار عادت تغییر یافته‌تری دارند، پیوند دوپامین یا حساسیت کمتری به دوپامین در این نواحی مغز دارند. وانگ گفت که این به مکانیسمی در زمینه این ناهنجاری ها اشاره می کند: پوتامن حسی-حرکتی از دوپامین، یک انتقال دهنده عصبی، برای ارتباط با قشر مغز استفاده می کند، بنابراین تغییرات در حساسیت دوپامین می تواند این ارتباطات را تغییر دهد. و کاهش حساسیت به دوپامین می تواند ناشی از سطوح بالای طولانی مدت دوپامین در طی قرار گرفتن مکرر در معرض محرک های پاداش باشد.
او گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که هر چه این بیماران در زمینه پرخوری بیشتر در معرض دوپامین قرار داشته باشند، اتصال مدار عادت کلی آنها بیشتر تغییر می‌کند.
وانگ گفت، این احتمال وجود دارد که مدار عادت نیز عاملی در اعتیاد و سایر اختلالات روانپزشکی باشد. درک اینکه چگونه اتصالات عصبی در این شرایط به هم می‌ریزد می‌تواند درمان‌های هدفمندی را راهنمایی کند، مانند تحریک عمیق مغز، که از جریان‌های الکتریکی اعمال شده به مغز برای تغییر فعالیت عصبی استفاده می‌کند.
وانگ گفت: من فکر می کنم برخی از مزایای ذهنی برای بیماران وجود دارد که می توانند این رفتارها را به عنوان ریشه در عادت تغییر دهند. اختلالات خوردن عیبی از شخصیت آنها نیست، بلکه به تغییرات فیزیکی در مغز مربوط می شود.
این که آیا افراد مبتلا به اختلالات پرخوری تمایل بیشتری به سایر عادات، خوب یا بد دارند، یک سوال بی پاسخ است. او گفت: اما فکر کردن به آن جالب است.
منبع: Science Translational Medicine
مترجم: کیانوش کرمی