این ایده اولین بار در سال 1941 توسط نویسنده داستان‌های تخیلی، ایزاک آسیموف مطرح شد که در صورت تحقق آن، می‌تواند به اندازه پروژه‌های آپولو و ایستگاه بین‌المللی فضایی و بزرگترین پروژه‌های فضایی مورد توجه قرار گیرد. به گزارش خبرگزاری شین‌هوا، این ایستگاه خورشیدی یک فضاپیمای فوق‌العاده مجهز به پانل‌های خوشیدی بزرگ در مدار ژئوی زمین خواهد بود. برق تولیدی به امواج مایکروویو یا لیزر تبدیل خواهد شد و به یک کالکتور بر روی زمین منتقل خواهد شد.
در سال 1941 ایزاک آسیموف نویسنده داستان‌های علمی- تخیلی، در داستان خود از امواج مایکروویو برای انتقال انرژی خورشیدی از ایستگاه فضایی به زمین استفاده کرده بود که به گفته وانگ، یکی از اعضای آکادمی علوم چین و آکادمی بین‌المللی فضانوردی، این مبحث پایه و اساس علمی دارد. به گفته وی، پس از 50 سال پژوهش در حوزه‌های فضایی، نیروگاه خوشیدی فضایی با وجود پانل‌های خورشیدی به مساحت5 الی 6 کیلومتر مربع از لحاظ اقتصادی به صرفه خواهد بود که این میزان معادل با میدان تیانآنمن، یکی از میدان‌های پکن خواهد بود و ممکن است در هنگام شب مردم بتوانند آن را مانند یک ستاره در آسمان ببینند.
وانگ گفت: « برق تولیدی از پانل‌های خورشیدی زمینی، در طول شبانه‌روز و نسبت به وضعیت آب و هوا در نوسان است در صورتی که مولدهای فضایی در هر زمانی 99 درصد انرژی را جمع‌آوری می‌کنند.» به گفته دوان باویان عضو آکادمی مهندسی چین، پانل‌های خورشیدی فضایی در هر واحد سطح، می‌تواند ده برابر پانل‌های خورشیدی زمینی برق تولید کنند. وی گفت: « اگر ما تکنولوژی انرژی خورشیدی فضایی را داشته باشیم، می‌توانیم بحران انرژی بر روی زمین را حل کنیم.»
وانگ عضو آکادمی علوم چین و آکادمی بین‌المللی فضانوردی گفت: «هر کس که برای اولین بار به تکنولوژی تولید انرژی خورشیدی فضایی دست یابد، بازار انرژی آینده را تصاحب خواهد کرد که این بحث از نظر استراتژیک اهمیت بسیاری دارد.» کشورهایی مانند آمریکا و ژاپن مطالعاتی را بر روی نیروگاه خورشیدی فضایی انجام داده‌اند و ژاپن در تلاش است تا تکنولوژی انتقال انرژی به صورت بیسیم را توسعه دهد. چندی پیش نیز پژوهشگران اداره فضانوردی ژاپن، موسوم به جاکسا از پیشرفتی قابل توجه در انتقال برق به صورت بیسیم خبر دادند و اعلام داشتند که موفق شده‌اند این کار را با بالاترین میزان دقت به انجام برسانند.
طبق گزارشات، این تیم توانستند ۱٫۸ کیلو وات را برای یک گیرنده کوچک با فاصله 50 متری به صورت بیسیم ارسال نمایند. داره فضانوردی ژاپن مدتهاست که به عنوان بخشی از تلاش‌های این سازمان در ایجاد سیستم‌های برق خورشیدی فضایی روی این پروژه کار می‌کند. هدف از این پروژه آن است که انرژی متصاعد شده از خورشید را با استفاده از مزرعه‌های خورشیدی مداری مهار نمایند و سپس آن را برای زمین ارسال کرذه و دست آخر وارد شبکه جهانی نمایند.
توسعه نیروگاه خورشیدی که از نظر اقتصادی قابل توجیه باشد، 10000 تن وزن خواهد داشت که تنها تعداد کمی از راکت‌ها می‌توانند بیش از 100 تن محموله را به مدار زمین منتقل کنند. به گفته وانگ : « ما به راکت‌های ارزان قیمت برای این پروژه نیاز داریم و ما همچنین به پانل‌های خورشیدی بسیار باریک‌تر و ارزان قیمت‌تر نیاز داریم و وزن پانل‌ها باید کمتر از 200 گرم در هر متر مربع باشد»
لی مینگ معاون رئیس آکامی فناوری فضایی چین گفت: «چین تا سال 2020 ایستگاه فضایی خود را خواهد ساخت که این ایستگاه فرصتی را برای توسعه تکنولوژی انرژی خورشیدی فضایی فراهم خواهد ساخت.»
No tags for this post.