معمولا شما برای ایجاد نانوسیم ها نیاز به استفاده از عناصر غیر تجدید پذیر خواهید داشت. با این وجود متخصصان مرکز تحقیقات نیروی دریایی ایالات متحده توانسته اند تا برای این موضوع راهکاری جدید بیابند. این متخصصان با استفاده از حیات موجود در خاک زیر پای شما به سراغ تولید نانوسیم ها رفته اند.
شما می توانید با کمک این مدل ارائه شده به کامپیوترهای دوستدار محیط زیستی دستیابی داشته باشید که تمام مواد موجود در پردازنده آنها از نوع زیستی هستند.
این تحقیقات که با پشتیبانی این مرکز نظامی انجام شده است، نانوسیم هایی را از طریق باکتری های خاصی به نام Geobacter که از نظر ژنتیکی دستکاری شده اند تولید می کند. این باکتری ها را می توان تقریبا در هر کجای خاک کره زمین به راحتی یافت. تیم تحقیقاتی یاد شده توانسته اند تا باکتری یاد شده را به نوعی تغییر بدهند که بتواند اسیدهای آمینه را با تریپتوفان جایگزین کنند که این امر به این معنی است که نتیجه حاصله یک رسانای بسیار نیرومندتر الکتریکی خواهد بود.
به کمک این تغییرات، میزان افزایش رسانا بودن نسبت به شرایط عادی در مقیاس نانو به میزان 2 هزار برابر افزایش می یابد. به این ترتیب با کنترل تعداد کافی از این باکتری ها و قرار دادن آنها در کنار یکدیگر می توان سیم هایی را تولید کرد که به صورت مجازی از دید انسان ها خارج هستند. این سیم های حاصله، کوچک تر و مستحکم تر خواهند بود و به این ترتیب شانس بقای آنها داخل دستگاه های الکترونیکی نیز افزایش خواهد یافت.
به این ترتیب در صورتی که دانشمندان بتوانند این روش را به صورت بهینه به اجرا دربیاورند می توان انتظار داشت که توان کامپیوترهای فعلی در ابعادی به مراتب کوچکتر قابل عرضه باشد. البته این تنها کاربرد این نانو سیم ها نخواهد بود بلکه به کمک آنها می توان بمب های بسیار حساس را تولید کرده و یا از این روش برای تولید حسگرهای آلایندگی بسیار دقیق بهره گرفته و حتی سوخت زیستی جدیدی را به واسطه آن تولید کرد.
با تمامی این تفاسیر مهم ترین موردی که می توان به واسطه این روش به آن دست یافت این است که این مدل می تواند موجب شود که بتوان از منابع طبیعی مانند ضایعات گیاهی و انرژی خورشیدی به تولید نانوسیم دست زد. شما می توانید با کمک این مدل ارائه شده به کامپیوترهای دوستدار محیط زیستی دستیابی داشته باشید که تمام مواد موجود در پردازنده آنها از نوع زیستی هستند.
منبع: Engadget
ترجمه: احمد محمد حسینی
No tags for this post.