به گزارش پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی، رئیس این پژوهشگاه گفت: به مناسبت روز جهانی جنگل های حراء و بزرگداشت ابوعلی سینا دانشمند بزرگ ایرانی، همایش ملی جنگل حرا توسط سازمان منطقه آزاد قشم، دفتر ژئوپارک جهانی و با همکاری کمیسیون ملی و دفتر منطقه ای یونسکو و همچنین مشارکت سازمان ها، نهادها و مراکز دانشگاهی عضو کمیته ملی اقیانوس شناسی در قشم برگزار می شود.
ناصر حاجی زاده ذاکر اظهار کرد: در این همایش بررسی شرایط کنونی جنگل های حرا،
ارائه راهکارهایی برای حفاظت از آنها و افزایش تعامل و همکاری بین جوامع محلی و متخصصان پیگیری می شود.
وی افزود: علاوه بر تبادل دستاوردهای علمی پژوهشی متخصصان حوزه های مختلف دریایی، در این همایش حفاظت از جنگل های حرا به عنوان میراث طبیعی ملی از منظر مدیریت راهبردی و اتخاذ تصمیمات مشترک مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
حاجی زاده ذاکر دبیر کمیته ملی اقیانوس شناسی و دکتر محمد پورکاظمی رئیس موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور به عنوان سخنرانان این همایش و همچنین دکتر فریدون عوفی مدیر گروه اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان و موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور به عنوان دبیر علمی همایش معرفی شده اند.
همایش ملی جنگل حرا با شعار 'جنگل حرا، انسان آینده' از امروز اول شهریورماه جاری به مدت دو روز در مرکز بین المللی رشد در قشم برگزار می شود.
** جنگل های حرا
درختان حرا گیاهان منحصر به فردی هستند که قادرند در آب شور زندگی کنند. آنها به صورت درخت، درختچه و بوته اند که گاه ارتفاع آنها از نیم متر هم تجاوز نمی کند و در نواحی جزر و مدی سواحل دریاها یا حاشیه مصب ها دیده می شوند؛ نام علمی آن (Avicennia Marina) به حکیم ابوعلی سینا دانشمند ایرانی منسوب است.
پراکنش این جنگل ها در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری است. جنگل های مانگرو در نواحی مختلفی از جنوب و شرق آسیا، استرالیا، آمریکا، غذیب آفریقا و خاورمیانه وجود دارد و در مجموع 15 میلیون هکتار از سطح کره زمین را در 121 کشور به خود اختصاص داده است.
جنگل های حرا یا مانگروی ایران در سواحل جنوب کشور در کناره خلیج فارس و دریای عمان از سمت جنوب غربی تا جنوب شرقی در استان های بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان واقع شده اند.
مانگروها تقریبا از 70 گونه انحصاری درخت و درختچه که متعلق به 20 خانواده هستند، تشکیل شده است که در ایران فقط دو گونه از آن مشاهده می شود.
مساحت این جنگل ها در ایران حدود 10 هزار هکتار است که در بیشتر رویشگاه ها به شکل توده های منفصل و یک پارچه تنک تا انبوه با قامتی کوتاه تا میانه پراکنش دارند.