معمولا هنگامی که ما در محیط های جدید به خواب فرو می رویم، دائما از این سو به آن سو شده و به اصطلاح غلت می زنیم. این نوع از خواب معمولا بسیار ناآرام است و موجب می شود تا فردای آن روز احساس شادابی کافی نداشته باشیم. با این وجود این امر یک ریشه علمی داشته و از نظر دانشمندان با نام تاثیر شب نخست نامیده می شود.
این روش در حقیقت یک استراتژی دفاعی اعمال شده توسط مغز است. مغز انسان در مواجهه با شرایط ناآشنا به اتخاذ این استراتژی دست می زند و این فرایند درست مانند تعدادی از حیوانات برای دفاع از انسان در محیط های جدید صورت می پذیرد.
محققان دانشگاه براون و انستیتوی فناوری جورجیا به تازگی با استفاده از تصویر برداری عصبی و ردیابی امواج مغزی توانسته اند تا فعالیت های شبکه مغزی 11 فرد مختلف را در طول مدت زمان دو شب و با فاصله زمانی حداقل یک هفته اندازه گیری کنند. این افراد به منطقه جدیدی برای خوابیدن برده می شدند ولی ساعت خوابیدن و به طور دقیق تر به بستر رفتن آنها تفاوتی با قبل نداشت.
عملکرد مغزی انسان در هنگام خوابیدن با کاهش چشمگیری در فعالیت روبرو می شود ولی دانشمندان با اندازه گیری عملکرد مغز آنها برای حداقل دو ساعت در طول شب دریافتند که در طول نخستین شب خواب، این کاهش عملکرد در نیم کره چپ مغز انسان ها کمتر بوده است. جالب این است که این عدم تقارن در کسانی که برای به خواب رفتن به زمان طولانی تری نیاز داشتند، بیشتر بود.
نتیجه به دست آمده نشان می دهد که این روش در حقیقت یک استراتژی دفاعی اعمال شده توسط مغز است. مغز انسان در مواجهه با شرایط ناآشنا به اتخاذ این استراتژی دست می زند و این فرایند درست مانند تعدادی از حیوانات برای دفاع از انسان در محیط های جدید صورت می پذیرد.
البته دانشمندان به علت محدود بودن دامنه این تحقیقات نتوانسته اند مشخص سازند که آیا این اثر تنها مربوط به نیم کره چپ مغز بوده و یا این که در برخی از موارد ممکن است این وظیفه بر عهده نیم کره راست قرار بگیرد. به همین دلیل نیز می توان انتظار داشت که فعالیت و تحقیقاتی گسترده تر در این زمینه انجام پذیرد.
منبع: scientificamerican
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.