به گزارش سیناپرس همدان، مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه کپنهاگ در دانمارک در نشریه Nature Microbiology منتشر شده است، به بررسی میکروبیوتای بیماران مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی (AN) پرداخته است و تعامل مکانیکی بین عادات غذایی محدود و اینکه چگونه پاسخ طبیعی میکروبیوتای روده به‌طور منفی آسیب‌شناسی را تشدید می‌کند، شناسایی کرده است. علاوه بر این، پیوند میکروبیوتای مدفوعی از موارد AN به موش‌های بدون میکروب تحت تغذیه با محدودیت انرژی، رفتارهای غذایی AN را منعکس کرد.
برای تشریح یافته‌های محققان، یک مقاله News & Views در همین مجله منتشر شده است.
بی اشتهایی به شدت با عوامل مختلف اجتماعی و محیطی مرتبط است، و میکروبیوتای روده تغییر یافته در افراد مبتلا به AN با استفاده از توالی آمپلیکون در گروه های نسبتا کوچک مشاهده شده است.
در مطالعه حاضر، متاژنومیکس شاتگان بر روی نمونه های مدفوع انجام شد و متابولومیکس با نمونه خون از گروهی متشکل از 77 زن مبتلا به AN و 70 زن در کنترل سالم انجام شد.
زنان مبتلا به AN بسیار لاغرتر بودند و غلظت سرمی گلوکز و انسولین ناشتا کمتر، حساسیت به انسولین بالاتر و پروتئین واکنش‌گر C سرم خون پایین‌تری داشتند. ترکیبات متابولیت سرم تغییر یافته شناسایی شد که می تواند نشان دهد این ترکیبات از طریق گردش خون عمل می کنند و بر تنظیم اشتها، احساسات و رفتار مغز تأثیر می گذارند. یا متابولیت ها می توانند مسیرهای سیگنالینگ عصبی روده-میکروبیوت-مغز را تحریک کنند.
در مقایسه نمونه‌های مدفوع، تفاوت معنی‌داری در تعداد کلی سلول‌های باکتریایی بین AN و شاهد سالم وجود نداشت. در حالی که تعداد و تنوع سلولی مشابه بود، تفاوت‌های مشخصی در گونه‌های باکتریایی غنی شده یا ضعیف وجود داشت. در میان گونه های تخلیه شده در AN، Roseburia intestinalis و Roseburia inulinivorans بودند، گونه هایی که ظرفیت بالایی برای هضم پلی ساکاریدهای گیاهی دارند و بخشی از میکروبیوتای سالم روده محسوب می شوند.
ماژول‌های عملکردی باکتریایی که ترکیبات متابولیتی مرتبط با تخریب انتقال‌دهنده‌های عصبی را ایجاد می‌کنند، در AN غنی شدند و انواع ساختاری مختلف در باکتری‌ها با ویژگی‌های متابولیکی AN مرتبط شدند.
ویروم روده نیز در گروه AN تغییر یافت، زیرا محققان کاهش تعاملات ویروسی-باکتریایی را مشاهده کردند. در جایی که ویروس‌های سالم روده معمولاً جمعیت باکتری‌های خاصی را کاهش می‌دهند، کاهش فعل و انفعالات باعث تکثیر برخی از گونه‌های باکتریایی می‌شود.
به موش هایی که رژیم غذایی محدودی داشتند، پیوند مدفوع انجام شد. آنهایی که پیوند AN دریافت کردند در ابتدا وزن بیشتری از دست دادند و سپس در مقایسه با موش‌هایی که با مدفوع از گروه کنترل سالم پیوند شده بودند، وزن مجدد بیشتری را از دست دادند. موش‌های مدفوع AN بیان بالاتری از ژن‌های سرکوب‌کننده اشتها در ناحیه هیپوتالاموس مغز و بیان بالاتر ژن‌های مربوط به گرمازایی در بافت چربی درگیر با تنظیم انرژی داشتند.
در یک سناریوی غیر آسیب شناسی، متابولیت های باکتری واسطه برخی از اثرات گرسنگی ممکن است یک استراتژی بیولوژیکی خوب باشد که اجازه می دهد انرژی برای یافتن وعده غذایی بعدی متمرکز شود. در مورد بی اشتهایی، استراتژی بقا به طور تصادفی با آسیب شناسی همسو می شود که از فضای میانجی برای پیشبرد رفتار آسیب شناختی استفاده می کند.
منبع: Nature Microbiology
مترجم: کیانوش کرمی