به گفته کیران کومار رئیس هیئت مدیره سازمان فضایی هند، پروژه پرتاب ماهواره اختصاصی برای کشورهای عضو در جریان است و در مورد نحوه استفاده دقیق کشورها از این ماهواره در حال بحث و بررسی هستیم و به زودی در مورد تمام ساختار و سیستم تصمیم‌گیری خواهد شد.
وی پس از پرتاب موفق چهارمین ماهواره ناوبری، ابراز اطمینان کرد که پس از تائید طرح، پروژه در طی 18 ماه آینده رشد قابل توجهی خواهد داشت. این ماهواره ناوبری موسوم به IRNSS-1D، چهارمین ماهواره از مجموعه هفت ماهوارهای است که در نهایت نمونه خاص جی پی اس آمریکایی این کشور را تکمیل می‌کند. این ماهواره به وسیله راکت ماهواره‌بر بومی PSLV-C27 در مدار زمین قرار گرفت.
نارندرا مودی با هدف اینکه بتواند نقش کلیدی در توسعه جنوب آسیا بازی کند، از سازمان فضایی هند خواسته است تا یک ماهواره اختصاصی برای کشورهای سارک را توسعه دهد که این ماهواره می‌تواند به عنوان یک هدیه به کشورهای همسایه اختصاص یابد.
در حاشیه پرتاب چهارمین ماهواره ناوبری هند، رئیس سازمان فضایی هند گفت: «امروز ما قادر بوده‌ایم تا چهارمین ماهواره ناوبری خود را به فضا پرتاب کنیم و با فناو‌ری‌های مستقل، گیرنده‌های زمینی را راه‌اندازی کنیم که با استفاده از این گیرنده‌ها قادر خواهیم بود امور ناوبری خود را اداره کنیم.»
وی افزود: «این پرتاب بیست و هشتمین پرتاب موفق سازمان فضایی هند محسوب می‌شود و اعتباری بزرگ برای این سازمان محسوب می‌شود.»
وی در مورد تفاوت سیستم ناوبری ماهوارهای منطقه‌ای هند و سیستم تعیین موقعیت جهانی ماهوارهای آمریکا گفت:« ماهواره‌های جی پی اس در کل مدار زمین قرار دارند در حالی که ماهواره‌های سیستم ناوبری ماهوارهای منطقه‌ای هند، به صورت منطقه‌ای پوشش می‌دهند. »
وی ادامه داد: «سازمان فضایی هند در نظر دارد سه ماهواره ناوبری باقیمانده خود به نام‌هایIRNSS-1E,1F, 1G را تا پایان سال مالی آینده به فضا پرتاب کند و این سازمان در حال برنامهریزی است تا قبل از مارس سال 2016 این پروژه را تکمیل کند و هدف اصلی هند از انجام این پروژه‌ها، رسیدگی به مسائل کشور است. »
به گفته وی: « این سیستم کامل شامل نه ماهواره است که هفت ماهواره در مدار و دو ماهواره بر روی زمین و در حالت آماده با کار خواهند بود. به گفته یکی از مقامات سازمان فضایی هند، خدمات ناوبری با وجود چهار ماهواره نیز می‌تواند ارائه شود. هر یک از ماهواره‌ها هزینه 150 روپیه‌ای در بر داشته است. همچنین راکت پرتاب کننده هند هزینه‌ای معادل 130 میلیون روپیه در بر داشته است.»
سامانه ماهوارهای ناوبری منطقه‌ای هند دو نوع خدمات را ارائه می‌دهد. یکی خدمات استاندارد موقعیت‌یابی است که برای استفاده عموم آزاد است و دیگری سرویس محدود و رمزنگاری شده است که برای کاربرد نظامی اختصاص داده شده است.
اولین ماهواره ناوبری هند موسوم به IRNSS-1A در جولای سال 2013 به فضا پرتاب شد و دومین ماهواره ناوبری هند موسوم به IRNSS-1B در آپریل سال 2014 و سومین ماهواره ناوبری هند موسوم به IRNSS-1C نیز در 16 اکتبر سال 2014 به فضا پرتاب شد. هنگامی که سیستم ناوبری منطقه‌ای هند کامل باشد، هند به پلت‌فرم‌های رایج دیگر وابسته نخواهد بود.
به گفته پراساد مدیر مرکز فضایی ساتیش دهاوان هند، سازمان فضایی هند در حال برنامهریزی برای ایجاد سومین سکوی پرتاب است و مطالعات در مورد آن کامل شده است و گزارشات مربوط به آن به رئیس سازمان فضایی هند ارائه شده است و افزایش تعداد پرتاب‌ها، دلیل اصلی تاسیس این سکوی پرتاب بوده است.
قابل ذکر است اتحادیه همکاری منطقه‌ای کشورهای جنوب آسیا (سارک) سازمانی اقتصادی- سیاسی متشکل از هشت کشور جنوب آسیا است. از نظر جمعیت سارک بزرگترین سازمان منطقه‌ای در جهان است. این سازمان در برگیرنده کشور‌هایی است که مجموع جمعیت آن‌ها قریب به 5/1 میلیارد نفر است. سارک در سال 1985 توسط کشورهای هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا، نپال، مالدیو و بوتان تاسیس شد. هدف از تشکیل این اتحادیه، افزایش همکاری‌های متقابل، میان کشورهای عضو است. دبیرخانۀ دائمی سارک، در کاتماندو پایتخت کشور نپال واقع است.
No tags for this post.