دکتر علیرضا حقوقی اصفهانی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار کرد: سن گرفتگی عروق قلبی در کشور کاهش قابل توجهی داشته است و این در حالی است که در سال های دور افرادی که به سن میانسالی می رسیدند، بیشتر درگیر بیماری های قلبی و عروقی می شدند.
وی با بیان اینکه سن بیماری قلبی در زنان به حدود 35 سال رسیده است، افزود: ریسک فاکتورهای مختلفی از قبیل تغییر در سبک زندگی، نبود تحرک و فعالیت های ورزشی، تغذیه نامناسب، چاقی و اضافه وزن، مصرف سیگار، بیماری های فشار خون، چربی خون و دیابت سبب شده است که بیماری های قلبی علاوه بر مردان، زنان را نیز مبتلا کند.
به گفته این متخصص قلب و عروق شیوع بیماری های قلبی و عروقی در سنین قبل از یائسگی در زنان به دلیل اثرات محافظتی و پیشگیرانه هورمون های زنانگی از مردان کمتر است.
حقوقی اصفهانی توضیح داد: معمولا سن ابتلا به بیماری های قلبی در زنان 10 سال دیرتر از مردان است اما در مجموع پس از یائسگی شیوع بیماری قلبی در مردان و زنان به صورت یکسان دیده می شود.
وی اظهار کرد: بیماری های قلبی و عروقی در مردان از دهه چهارم و پنجم زندگی آنها شروع می شود و زنان با وجود اینکه یک دهه این بیماری را دیرتر تجربه می کنند، اما به دلایل ذکر شده، این توازون در آنها به هم خورده و سن بیماری قلبی در زنان نیز کاهش پیدا کرده است.
این فلوشیپ اینترونشن آنژیوپلاستی اظهار کرد: حملات قلبی در زنان نسبت به مردان در سنین بالاتری رخ می دهد البته پیش از یائسگی میزان خطر وقوع حمله قلبی در زنان کمتر است.
وی در خصوص هزینه درمان بیماری های قلبی و عروقی توضیح داد: هزینه درمان بیماری های قلبی در دنیا بالا است اما در کشورهای پیشرفته بیماران به صورت کامل حمایت و تحت پوشش بیمه ای قرار می گیرند و می توانند از درمان رایگان بهره مند شوند.
حقوقی اصفهانی گفت: در کشور ما نیز بیماران می توانند قسمت زیادی از هزینه های درمان و جراحی را از بیمه ها دریافت کنند اما اگر بیماری تحت پوشش بیمه نباشد یا اگر خدمات درمانی و هتلینگ بهتری دریافت کند، باید هزینه زیادی را بابت آنژیوگرافی، آنژیو پلاستی و سایر هزینه های درمانی بپردازد.
این فوق تخصص قلب و عروق با بیان اینکه از نظر تامین وسایل اولیه آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی به روز هستیم، افزود: این وسایل و تجهیزات در استان های کشور قابل دسترسی است و به وسیله آنها به بیماران خدمات رسانی می شود اما هزینه برخی از وسایل تشخیصی را بیمه ها تقبل نمی کنند و بیماران باید هزینه آنها را پرداخت کنند.