میثم طباطبایی، راکتور یا واکنشگاه را قلب تپنده یک واحد تولیدی دانست و افزود: بر این اساس راکتورهای تولید سوخت‌های زیستی با توجه به شرایط حاکم بر آنها طراحی می‌شوند.
وی اظهار کرد: واکنش اصلی تولید بیودیزل، بیواتانول، بیوگاز و دیگر سوخت‌های زیستی در راکتور انجام می‌پذیرد که با توجه به نوع مواد اولیه، دمای بهینه تولید، حجم یا دبی مواد ورودی و نوع میکروارگانیسم احتمالی مورد نیاز، شرایط هندسی و عملیاتی تعیین می‌شود.
طباطبایی یادآور شد: اتانول به عنوان مهمترین سوخت زیستی عموما در راکتورها یا فرمانتورهای استیل و استوانه‌ای شکل به عمل می‌آید که البته بسته به شرایط از راکتورهای دیگری نیز استفاده می‌شود. بیوگاز اغلب در مخازن بتنی تولید می‌شود؛ ولی تحقیقات گسترده‌ای برای راحت‌تر شدن و کم هزینه‌تر کردن ساخت راکتور آن، انجام شده و اخیرا نتایج مطلوبی بدست آمده است.
وی پیچیده‌ترین و حساس‌ترین راکتور را مربوط به راکتور تولید بیودیزل دانست و تصریح کرد: این راکتورها حجم بیشتری از تحقیقات را به خود اختصاص داده‌اند، در ایران نیز همگام با دیگر کشورهای صاحب این تکنولوژی، در این زمینه فعالیت می‌شود که از جمله نتایج آن می‌توان به ثبت و اختراع راکتورهای Pro STT اشاره کرد.