از روزهای آغازین اختراع رادیو، می‌دانیم که قدرت دریافت سیگنال هنگام شب بهتر است. در طول روز بعضی از ایستگاه‌های رادیویی را نمی‌توان گرفت، اما هنگام شب همان ایستگاه‌های رادیوی به وضوح شنیده می‌شوند و داده‌ها را به صدها کیلومتر دورتر ارسال می‌کنند.
علت این موضوع تغییراتی در یونوسفر است. یونوسفر لایه‌ای از ذرات باردار در اتمسفر است که از ارتفاع ۶۰ کیلومتری آغاز می‌شود. انحنای زمین اکثر سیگنال‌های رادیویی زمین را که بیش از ۷۰ کیلومتر سرعت دارند، متوقف می‌کند.
اما این سیگنال‌ها با جهیدن بین یونوسفر و زمین می‌توانند مسافت‌های بسیار بیشتری را به طور زیگ‌زاگ طی کنند. هنگام شب، تراکم ذرات باردار یونوسفر بالاتر است و در نتیجه بازتابش آن بیشتر می‌شود.
این اولین بار نیست که برای بهبود ارتباطات رادیویی و افزایش دامنه‌ی رادارها تغییراتی در یونوسفر ایجاد می‌شود. به عنوان مثال، در آلاسکا با تشعشاتی از آنتن‌های زمینی یونوسفر را تحریک می‌کنند تا پلاسمای بازتاب‌کننده‌ی امواج رادیویی تولید کند.
حالا نیروی هوایی آمریکا می‌خواهد با انتقال حجم زیادی از گازهای یونیزه شده به یونوسفر این کار را به شکل بهتر و موثرتری انجام دهد. نیروی هوایی می‌خواهد در کنار افزایش سیگنال‌های رادیویی، تاثیر بادهای خورشیدی را هم ملایم‌تر کند چرا که بادهای خورشیدی می‌توانند GPS را از کار بیندازند.
منبع : digikala
No tags for this post.