روش‌های کنونی برای ترمیم اعصاب آسیب دیده به ترمیم در فواصل کوتاه محدود می شود، اما برای اولین بار، محققان دو نوع ابریشم را برای ایجاد یک روش زیست سازگار امیدوارکننده برای بازسازی اعصاب آسیب دیده در فواصل طولانی تر ترکیب کردند.
به گزارش سیناپرس، اعصاب محیطی پیام هایی را از مغز و نخاع به بقیه بدن می فرستند تا مثلاً هنگام راه رفتن ماهیچه های شما را حرکت دهند یا به شما اطلاع دهد که پاهایتان سرد است. اعصاب محیطی به راحتی آسیب می بینند و توانایی مغز برای برقراری ارتباط با عضلات و اندام ها را مختل می کنند.
درمان استاندارد برای ترمیم عصب محیطی آسیب دیده، اتوگرافت است که در آن جراحان بخش آسیب دیده را برش داده و آن را با یک عصب از نقاط دیگر بدن جایگزین می کنند. عصب پیوندی از یک عصب حسی، معمولاً عصب سورال گرفته می شود که حس را به ناحیه ای از پوست که در آن احساس حیاتی نیست، ارائه می دهد.
راهنماهای عصبی، ساختارهای لوله ای دارند که به دو انتهای عصب بریده شده بخیه شده اند تا این شکاف را پر کنند. با این حال، آنها فقط می توانند برای پر کردن شکاف های کوچک استفاده شوند. به گزارش سیناپرس، در حال حاضر راهنماهای عصبی مورد تایید به نقص عصبی در فواصل کوتاه تا ۳ سانتی متر محدود شده است. فواصل طولانی‌تر نیازمند یک چارچوب داخلی است که پشتیبانی ساختاری و سلولی لازم را فراهم کند.
محققان دانشگاه آکسفورد و دانشگاه پزشکی وین که با ترکیب دو نوع ابریشم طبیعی برگرفته از کرم‌های ابریشم (Bombyx mori) و عنکبوت‌های گوی باف طلایی (Trichonephila edulis) یک راهنمای عصبی جدید برای بازسازی اعصاب در فواصل طولانی تر ایجاد کرده اند.
مطالعات قبلی مزایای استفاده از ابریشم به عنوان یک ماده زیستی را نشان داده اند. پیله کرم ابریشم از پروتئین های فیبروئین و سریسین تشکیل شده است. هر دو زیست سازگار، کشسان و سخت هستند. مشخص شده که فیبروئین ابریشم با افزایش تکثیر و رشد سلولی باعث التیام زخم می شود. تار عنکبوت گوی باف دارای خواص مکانیکی قابل توجهی از جمله استحکام کششی و انعطاف پذیری بالا است.
برای اولین بار، محققان ویژگی‌های فیبروئین ابریشم بازسازی شده را در لوله‌ها و رشته‌های ابریشم طبیعی عنکبوت ترکیب کردند تا یک مجرای ابریشم در ابریشم ایجاد کنند.
راهنمای عصب بر روی موش هایی که عصب سیاتیک راست آنها قطع شده بود، آزمایش شد که منجر به ایجاد شکاف قابل توجه ۱۰ میلی متری شد. محققان دریافتند که اعصاب آسیب دیده با راهنمای عصب ابریشم سازگار شده و در امتداد رشته های ابریشمی رشد کرده و با موفقیت دوباره انتهای بریده شده را به هم وصل می کند.
لورنز سملر (Lorenz Semmler) پژوهشگر ارشد این مطالعه گفت: در مطالعه ما مشخص شد که اعصاب محیطی زمانی که چنین رشته هایی از ابریشم ساخته می شوند، به خوبی عمل کرده و ظاهراً تار عنکبوت ترجیح داده می شود.
به گزارش سیناپرس، محققان همچنین درک بیشتری از ساختار مولکولی ابریشم به دست آوردند و دریافتند که تخلخل آنها امکان تبادل مواد مغذی و مواد زائد را فراهم می کند که برای فرآیند بهبودی حیاتی است. علاوه بر این، سلول‌هایی که مسئول بازسازی عصبی هستند به هر دو نوع ابریشم می چسبند. سملر گفت: به عنوان بخشی از مطالعه خود، ما نه تنها در ترمیم عصب موفق شدیم، بلکه توانستیم اجزای فرآیند درمان را با جزئیات تجزیه و تحلیل کنیم.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Advanced Healthcare Materials منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.