طی هزاران سال، گونه ای از حیوانات که رابطه نزدیکی با گرگها داشتند، به آرامی به سگ های خانگی تبدیل شدند که دوست دارند توسط انسان نوازش شده و از دست آنها غذا بخورند.
به گزارش سیناپرس، اکنون یک تیم بین المللی از محققان اشاره کرده اند که ویژگیهای مشابهی در جمعیت فیلها وجود دارد و این سوال را مطرح می کند که چه کسی یا چه چیزی ممکن است آنها را اهلی کرده باشد.؟پاسخی که محققان به آن دست یافتند، بسیار تعجب آور به نظر می رسد چرا که معتقدند فیل ها ممکن است خود را اهلی کرده باشند.
در یک سطح اساسی، اهلی کردن فرآیند انتخاب مصنوعی نمایندگانی از هر نسل حیوان یا گیاه است که با بهترین معیارها برای زندگی در میان انسان ها مطابقت دارد. در حالی که بسیاری از صفات مشترک ممکن است عمداً برای آنها انتخاب نشده باشند، برخی از ژن ها مطیع بوده و به بسیاری از حیوانات ظاهری باریک تر و کمتر تهدید کننده می دهند. به این فرآیند سندرم اهلیسازی می گویند که مجموعه ای از ویژگی هایی شامل آرام بودن، بامزه و دستورپذیری است که در طبیعت به آنها کمکی نمی کند، اما مطمئناً آنها را برای جامعه انسانی مناسبتر می کند.
اگر می توانستیم انتخاب کنیم که کدام سگها، گوسفندها، خوکها و گاوها باید براساس خلق و خو و جذابیتشان بچه دار شوند، چرا نمی توانستیم این کار را با خودمان انجام دهیم؟ این فرضیه که به عنوان فرضیه خود اهلی سازی انسان شناخته می شود، فرض می کند که تکامل ما به طور فزاینده ای از اواسط تا اواخر دوران پارینه سنگی با ترجیح گونه های کمتر تهاجمی و طرفدار زندگی اجتماعی هدایت شده است.
در نتیجه، فشار بیشتری بر توانایی ما برای برقراری ارتباط وجود داشته و مهارتهای پیچیده زبانی را تسهیل می کرد. تغییرات در نحوه عملکرد مغز ما ممکن است بر اندازه و شکل جمجمه ما تأثیر داشته باشد.
اکنون فیلهای آفریقایی و آسیایی به عنوان دو نمونه جدید از خود اهلی سازی نام برده می شوند که احتمالاً تحت فرآیندهای انتخابی مشابه انسانها و بونوبوها قرار گرفته اند. محققان این مطالعه جدید فهرست گسترده ای از شباهتهای بین گروههایی که به عنوان شواهدی از فرآیند اهلیسازی مشترک عمل می کنند، ارائه کردند. به عنوان مثال، در هر سه مورد، فک و جمجمه تغییر شکل داده اند، فک ها کوتاه شده یا جمجمه ها کمتر کشیده شده اند و تعداد دندان ها کاهش یافته است.
به گفته محققان، از نظر رفتاری، تمایل به تعاملات مسالمت آمیز وجود دارد. نوزادان در همه گونهها تمایل به درگیر شدن در بازیهای اجتماعی و غیراجتماعی دارند که اغلب اجتماعی شدن و پیوند را تسهیل می کند. همچنین شواهد قابل توجهی از تربیت توسط والدین وجود دارد که در آن فرزندان توسط بزرگسالانی که اجداد مستقیم آنها نیستند هدایت و مراقبت می شوند.
این تیم بررسی صدها ژن را انجام داد که گمان می رفت در تغییرات بافتهای جنینی که تا حدی مسئول اهلی شدن هستند، دخیل بوده و شواهدی پیدا کردند که نشان می دهد تکامل حداقل چند ده توالی از این قبیل را در فیلها تغییر داده است.
به گزارش سیناپرس، محققان معتقدند احتمالا حیوانات دیگری را در یک زنجیره اهلی سازی پیدا کنیم. شاید دلفینها یا گونههای مختلف پرندگان یا جوندگان نیز دستخوش تغییرات مشابهی شده اند که درجاتی از پیچیدگیهای اجتماعی را به جای خشم ترجیح می دهد.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی PNAS منتشر شده است.
مترجم: ندااظهری
No tags for this post.