تیمی از ستاره شناسان در بریتانیا با استفاده از لنز گرانشی یکی از بزرگترین سیاهچاله هایی که تا به امروز دیده شده را کشف کرده اند.
به گزارش سیناپرس، این سیاهچاله عظیم با جرم ۳۲٫۷ میلیارد خورشیدی در مرکز کهکشان بیضی غول پیکر Abell 1201 BCG، در خوشه کهکشانی Abell 1201، در فاصله ۲٫۷ میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته است.
ستاره شناسان دانشگاه دورهام با کمک ابررایانه DiRAC COSMA8 کشف خود را انجام داده و صدها و هزاران شبیه سازی از نور در حال حرکت در جهان را ایجاد کردند و توانستند یک مدل را با یک مسیر واقعی که توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا گرفته شده بود مطابقت دهند.
جیمز نایتینگل (James Nightingale) پژوهشگر ارشد این مطالعات از مرکز نجوم فراکهکشانی در دانشگاه دورهام گفت: این سیاهچاله خاص، که تقریباً ۳۰ میلیارد برابر جرم خورشید ماست، یکی از بزرگترین سیاهچالههایی است که تاکنون کشف شده و ما معتقدیم که سیاهچاله ها از نظر تئوری چقدر بزرگ می شوند، بنابراین این کشف بسیار هیجان‌انگیز است.
نایتینگل می افزاید: این اولین سیاهچاله ای است که با استفاده از این تکنیک پیدا شده است، اما عدسی گرانشی قبلاً برای کاوش در فضا از زمین استفاده شده که امکان اکتشاف ابرنواخترها، کهکشان های در حال برخورد دوردست و جستجوی سیاهچاله های دیگر را فراهم می کند. میکرولنز گرانشی حتی برای مطالعه اجرام کوچکتر دور، مانند یک ستاره، به کار گرفته شده است.
در این مورد، عدسی‌های گرانشی به دانشمندان این امکان را داد که سیاهچاله فوق العاده عظیم را اندازه گیری کنند. به گفته محققان، به لطف عدسی گرانشی Abell 1201 دری برای درک بهتر اسرار سیاهچاله ها و فضای اطراف آنها، باز شده است.
نایتینگل می گوید: بزرگترین سیاهچالههایی که ما درباره آنها می شناسیم در حالت فعال هستند، جایی که ماده نزدیک به سیاهچاله گرم می شود و انرژی را به شکل نور، اشعه ایکس و سایر تشعشعات آزاد می کند. با این حال، عدسی گرانشی مطالعه سیاهچاله های غیرفعال را امکان پذیر می کند، چیزی که در حال حاضر در کهکشان های دور امکان پذیر نیست.
به گزارش سیناپرس، نایتینگل در پایان افزود: این رویکرد می تواند به ما اجازه دهد سیاهچاله های بیشتری را فراتر از کیهان محلی خود شناسایی کرده و نشان دهیم که چگونه این اجرام عجیب و غریب در زمان کیهانی تکامل یافته اند. به گفته او در حال حاضر، پرجرم ترین سیاهچاله ای که می شناسیم TON 618 است که تصور می شود جرم آن ۶۶ میلیارد خورشید باشد.
شرح کامل این مطالعه و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.