انسان ها معمولا به قضاوت دیگران می پردازند اما دانشمندان دانشگاه کاردیف بر این باورند که مقایسه خود با دیگر موجب تکامل بشر شده است. به همین دلیل نیز انسان ها به کمک به یکدیگر (حتی بدون انتظار بازگشت کمکشان در آینده) تمایل نشان می دهند. این کار درواقع راهی برای قضاوت دیگران بوده و موجب تکامل و بقای ما شده است.
ارزیابی رده بندی اجتماعی خود و دیگران موجب بزرگ تر شدن مغز ما شده و اندازه غشا مغزی بیشتر شده است و این امر نیز موجب متفاوت بودند نوع بشر شده است.
این دانشمندان برای انجام پژوهشی در این زمینه صدها هزار شبیه ساز را بر روی انسان ها امتحان کردند. آنها بازی را طراحی کردند که در آن یک انسان شبیه سازی شده با وظیفه ای روبرو می شد که باید تصمیم می گرفت که آیا بر اساس خوش نامی و آبروی یک فرد به او کمک مالی بکند یا خیر. اگر بازی کننده کمک مالی را انجام می داد هزینه ای را متحمل شده و دریافت کننده نیز سودی را به دست می آورد. خوش نامی هر بازیکن پس از انجام این کار به روز رسانی شده و بازی دیگری آغاز می شد.
یافته های محققان از این پژوهش حاکی از این بود که اگر خوش نامی دریافت کننده با کمک کننده برابر باشد به خصوص در مواردی که سودی برای انجام کمک در نظر گرفته نشده است، احتمال ایجاد رابطه یک طرفه بیشتر است. اگر انسانی تمایل بیشتری به کمک کردن داشته باشد احتمال دریافت کمک نیز از سوی او بیشتر است.
راجر ویتاکر به عنوان یکی از راهبران این تحقیق در این باره بیان کرد: «نتایج تحقیقات ما نشان می دهد که تکامل همکاری که کلید یک جامعه مرفه است، ذاتا با ایده مقایسه اجتماعی در ارتباط است. ما نشان دادیم که در طول زمان، فرایند تکامل استراتژی های مختلفی را برای کمک به کسانی که حداقل به اندازه خودشان موفق هستند ارائه می کند.»
علاوه بر این ارزیابی رده بندی اجتماعی خود و دیگران موجب بزرگ تر شدن مغز ما شده و اندازه غشا مغزی بیشتر شده است و این امر نیز موجب متفاوت بودند نوع بشر شده است. این نکته می تواند در طراحی ماشین هایی با قابلیت تصمیم گیری شبیه انسان نیز استفاده شود.
منبع: gizmodo
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.