محققان با استفاده از الگوهای آب و هوایی برآورد کردند که ونوس احتمالا در بالغ بر دومیلیارد سال اولیه عمر آن، به واسطه وجود یک اقیانوس کم عمق آب مایع و وضعیت دما، قابل سکونت بوده است.
اتمسفر ونوس 90 برابر ضخیم تر از زمین است و به تصور دانشمندان، این امر تا حد زیادی ناشی از تفاوت میان سرعت گردش دو سیاره است.
یک روز ونوسی برابر با 117 روز زمینی است، زیرا ونوس بسیار کندتر حول محور خود می چرخد.
اما تازه ترین تحقیقات نشان داد که احتمالا ونوس زمانی اتمسفری شبیه اتمسفر امروز زمین داشته است.
اولین علائم دال بر این که ونوس زمانی اقیانوس داشته است، در دهه 1980 کشف شد.
ونوس از زمین به خورشید نزدیک تر است و نور بیشتری از خورشید دریافت می کند، وضعیتی که موجب شد آب اقیانوس در ونوس تبخیر شود؛ مولکول های بخار آب توسط اشعه ماوراء بنفش به هیدروژن و اکسیژن تجزیه شوند و به فضا بروند.
به این ترتیب هیچ آبی بر سطح ونوس باقی نماند، دی اکسید کربن در اتمسفر ونوس افزایش یافت و به تاثیر گاز گلخانه ای فراری منجر شد که گرمای سوزان فعلی روی این سیاره را ایجاد کرده است.
ناسا همچنین در بیانیه ای اعلام کرد که تصور می شود وسعت خشکی ونوس از زمین بیشتر بوده که چنین سطحی برای مسکونی بودن یک سیاره ایده آل است. به عبارت دیگر، ونوس احتمالا از آب کافی که مایه حیات است و وسعت کافی خشکی که مانع از حساسیت سیاره در برابر تغییرات ناشی از تابش خورشید می شود، برخوردار بوده است.
به گزارش ایرنا از ایندیپندنت،مقاله ای درباره این تحقیق در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.
ونوس احتمالا زمانی قابل سکونت بوده است
