بخش اعظم زمین توسط انسان اصلاح شده که تأثیر جریان روی اکوسیستم های طبیعی از جمله حشرات دارد. برای اولین بار، محققان بررسی کرده اند: چه موقع و چگونه تغییرات محیطی بر انتقال بیماری های ناشی از حشرات تأثیر می گذارد.
به گزارش سیناپرس، در بیماری های وکتور (VBD) که توسط موجودات زنده پخش می شوند، در واقع عامل بیماری زای ایجاد کننده بیماری از انسان به انسان یا از حیوانات به انسان توسط موجود دیگری منتقل می شود. این عوامل با نام وکتور در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری بیشتر هستند و به طور نامتناسب بر جمعیت ضعیف تأثیر می گذارند. طبق گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، در سطح جهان بیش از ۷۰۰ هزار کشته از وکتورها وجود دارد.
پشه ها وکتورهای متداول هستند که می توانند باعث بیماری هایی مانند مالاریا و ویروس های دنگو و زیکا شوند. یکی دیگر از وکتورهای متداول مگس ماسه ای است که بیماری لیشمانیوز را منتقل می کند که یک بیماری انگلی است که می تواند باعث زخم پوستی شود یا بر اندامهای داخلی مانند طحال، کبد و مغز استخوان تأثیر بگذارد.
برای اولین بار، محققان دانشگاه گریفیت، دانشگاه استنفورد و دانشگاه کالیفرنیا از نقشه برداری تجمعی و یادگیری ماشین استفاده کرده اند تا چگونگی اصلاح محیط زیست بر انتقال بیماری ها از طریق حشرات را بررسی کنند.
فشارهای تجمعی فشارهای محیطی هستند که همراه با سایر عوامل گذشته، حال و آینده می توانند اثرات افزودنی یا مشارکتی ایجاد کنند. فشارهای زیست محیطی شامل تغییرات آب و هوا، شهرنشینی، آلودگی زمین ، گردشگری و صنعت است.
وکتورها نسبت به تغییرات محیطی بسیار حساس هستند و اکوسیستم های طبیعی تحت تأثیر اصلاح محیطی در مقیاس بزرگ و کوچک قرار می گیرند. به گفته محققان، ما تازه شروع به درک تأثیر فعالیت های انسان ناشی از این نوع اصلاح کرده ایم.
در این راستا، دکتر الوئیز اسکینر (Eloise Skinner) محقق اصلی این مطالعه گفت: مردم واقعاً در اصلاح زمین خوب هستند چراکه به اندازه ۹۵ درصد از سطح زمین به نوعی توسط انسان اصلاح شده است. ما می دانیم که وقتی سطح زمین را تحت تاثیر قرار می دهیم، جوامع گونه های متنوع را نیز تغییر می دهیم که شامل گیاهان، حیوانات و حشرات می شود.
برای مطالعه جدید، محققان از شاخص ردپای انسانی به عنوان یک واحد متریک برای ضبط تأثیر چند بعدی تعامل انسان با زمین استفاده کردند. محققان با توجه به تنوع زیست محیطی، اقتصادی و کاربردهای متنوع زمین، برای نشان دادن الگوهای جهانی فشار انسان استفاده کردند. محققان شش وکتور متداول بومی کشور برزیل را مورد مطالعه قرار دادند که شامل بیماری های دنگو، چیکونگونیا، مالاریا، زیکا، لیشمانیوز جلدی و لیشمانیوز احشایی بود.
اسکینر در این باره گفت: با افزایش فشار انسان، انتظار می رود انتقال در بروز بیماری های مختلف تغییر کند. به عنوان مثال ، دنگو یک بیماری بسیار شهری است در حالی که مالاریا در مرزهای جنگل زدایی رخ می دهد.
محققان با استفاده از یادگیری ماشین برای مقایسه ردپای انسان با انتقال بیماری ها نشان دادند که آستانه مشخصی از ردپای انسان وجود دارد که بر شیوع بیماری های خاص تأثیر می گذارد.
اسکینر گفت: این مطالعه نشان می دهد که فشار انسان بر محیط زیست پیش بینی کننده مهمی از انتقال بیماری ها توسط پشه ها است. این درک بیشتر می تواند توانایی ما در پیش بینی شیوع بیماری های آینده را بیشتر کند.
شرح کامل این مطالعات در مجله تخصصی Nature Sustainability منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
No tags for this post.