وقتی صحبت از اهرام باستانی می شود، ذهن بیشتر مردم به سمت مصر معطوف می شود در حالی که تعداد زیادی از این هرم های باستانی در لیبی، سودان،آمریکای جنوبی و حتی یونان قرار دارد.
به گزارش سیناپرس، اهرام باستانی یونان که به اهرام آرگولیس نیز معروف هستند، چندین سازه هرمی شکل ناقص ساخته شده توسط بلوک های سنگی هستند که در بخش شرقی شبه جزیره پلوپونز در یونان امروزی واقع شده اند.
اگرچه ساختارهای این اهرام از نظر فرم و شکل از معماری معمولی یونان باستان متمایز هستند اما می توان گفت نمونه این بناهای تاریخی در عهد باستان کمیاب است و پوسانیاس جغرافیدان یونانی (۱۱۰-۱۸۰ پس از میلاد) تنها یک بنای هرمی منفرد را مشاهده کرده است.
وی در کتاب خود به عنوان کورینتیاکای (Corinthiaka) می گوید: در سفر از آرگوس به منطقه اپیداوروس، ساختمانی در سمت راست وجود دارد که بسیار شبیه یک هرم است و دارای سپرهای کنده کاری شده به شکل سپرهای آرگولیک است. در این مکان پروتوس با آکریسیوس برای تاج و تخت نبرد کرده بود و می گویند که این نبرد بدون برنده به پایان رسید. به همین دلیل، آنها بعداً آشتی کردند، زیرا هیچ یک نتوانست به پیروزی قاطع دست یابد. به گزارش سیناپرس، گفته می شود که این اولین بار بود که مردان و ارتش های مجهز به سپر با هم درگیر شدند. چندی بعد، برای کسانی که در این جنگ از هر دو لشکر کشته شدند، چون هموطن و حتی خویشاوند بودند، آرامگاه مشترکی در آن مکان ساخته شد.
تا امروز تعدادی از ساختارهای هرمی شکل در لیگوریو (آرگولیدا)، کامبیا (آرگولیدا)، ویگلافیا (لاکونیا) و الینیکو (آرگولیدا) شناسایی شده اند که هرم هلینیکون در الینیکو به بهترین شکل حفظ شده و مورد بررسی قرار گرفته است.
به گزارش سیناپرس، متاسفانه تاریخ گذاری بناها به دلیل کمبود شواهد و مدارک باستان شناسی مشکل ساز بوده است. از طریق تحقیقات پیشین در مورد سرامیک های دوره پروتوهلادیک ۲ مربوط به ۲۸۰۰ تا ۲۵۰۰ پیش از میلاد، قدمت هرمولومینسانس اولیه که محدوده ای بین ۲۵۰۰ تا ۲۰۰۰ پیش از میلاد را نشان می دهد اما بسیاری از طرفداران از این ساخت و ساز پیشنهادی در دوره پسین کلاسیک هلنیستی، با محوریت اواخر قرن چهارم پیش از میلاد حمایت می کنند.
نظریه پردازان تاریخی تلاش کرده اند نظریه هایی برای عملکرد این سازه ها مرتبط با اهرام مصری ایجاد کنند. آن ها نظریه خانه های نگهبانی را برای مزدوران مصری یا شیوه‌های تدفین مشابه با مصریان باستان را پیشنهاد کردند اما این نظریه‌ها به دلیل فقدان شواهد و مدارک فاقد هرگونه اعتبار هستند.
به گزارش سیناپرس، تئوری محتمل تر برای این سازه ها، به وجود دیوارهای داخلی، اتاق های کوچک، آب انبارها جهت تأمین آب و درهای بسته شده داخلی در بناها می پردازد که یانگ (۱۹۵۷) و فراچیا (۱۹۸۵) برای یک عملکرد کشاورزی احتمالاً با یک کارکرد ثانویه جهت ایجاد پناهگاه در زمان های بحران پیشنهاد کردند.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: heritagedaily
No tags for this post.