اگرچه زنان به طور کلی نسبت به مردان در برابر بیماری‌های قلبی عروقی مقاومت بهتری دارند، اما این موضوع در مورد بیماری‌های ارثی که باعث ایجاد ریتم غیرطبیعی قلب می‌شوند، صدق نمی کند. یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد: هورمون جنسی استروژن می تواند عامل این موضوع باشد که زنان بیشتر از مردان از ضربان قلب نامنظم رنج می برند که به آن آریتمی نیز می گویند.
به گزارش سیناپرس، محققان دانشگاه لینشوپینگ در سوئد یک بیماری خاص به نام سندرم QT طولانی را مورد بررسی قرار دادند که در آن قلب برای اتمام هر ضربان قلب بیشتر از حد طبیعی زمان صرف می کند. این سندروم اغلب به دلیل یک تغییر ارثی مادرزادی یا جهشی است که یکی از کانال های یونی قلب را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری نسبتاً نادر بوده و از هر ۲۵۰۰ نفر یک نفر را مبتلا می کند.
از منظر علمی، کانال های یونی منافذ کوچکی هستند که از غشا های سلول می گذرند و جریان یون های باردار الکتریکی را در داخل و خارج سلول تنظیم می کنند. برخی از کانال های یونی به عنوان یک شتاب دهنده و برخی دیگر به عنوان یک ترمز عمل می کنند. آنها با هم هر یک از ۲ و نیم میلیارد ضربان قلب را که اکثر ما در طول زندگی خود داریم تنظیم می کنند.
سارا لین، دانشیار دپارتمان علوم زیست پزشکی و بالینی در دانشگاه لینشوپینگ در این رابطه گفت: ما در تلاشیم تا بفهمیم کدام مواد در بدن بر عملکرد کانال های یونی تأثیر می گذارند. اگر بتوانیم بفهمیم که این ساختار چگونه کار می کند، شاید بتوانیم بفهمیم که چرا برخی از افراد بیشتر محافظت می شوند و برخی دیگر بیشتر ضربه می خورند.
این تیم با استفاده از تخم های قورباغه، نوع انسانی کانال یونی را در تخم هایی که این کانال را ندارند وارد کردند. در ادامه محققان فعال ترین شکل هورمون جنسی استروژن به نام استرادیول را اضافه کرده و عملکرد کانال یونی را اندازه گرفتند.
به گزارش سیناپرس، طی این بررسی ها مشخص شد که استروژن عملکرد کانال یونی را مختل می کند. این موضوع نشان می دهد هورمون فوق ممکن است خطر ابتلا به انواع خاصی از آریتمی را افزایش دهد در حالی که سایر هورمون های جنسی تأثیری در بروز بی نظمی ضربان قلب نداشتند.
محققان خاطرنشان می کنند:یادآوری اثرات مثبت استروژن بسیار مهم است. با این حال، برای زنان با خطر ارثی افزایش LQTS، استروژن احتمالاً می تواند یک عامل خطرزا باشد.
به گزارش سیناپرس، شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.
مترجم: رضوان خندان
منبع: studyfinds
No tags for this post.