برخورداری از رضایت زناشویی، یکی از مهم ترین خواسته های هر زوجی است که زندگی مشترک خود را با هزار امید و آرزو آغاز می کنند. محققان کشور، نقش عواملی چون شفقت به خود و هوش هیجانی را در رسیدن به این خواسته مهم ارزیابی کرده اند.
ازدواج، نقش مهمی در كمک به افراد جهت رشد و غنـی سـازی زنـدگی خـانوادگی دارد. عشق و ازدواج، منبع اصلی احساس خوشبختی در افـراد و معنا دادن به زندگی هستند. اما خوشبختی و پیشرفت مثبت در روابط زناشویی تنها زمانی امکان پذیر خواهد شد كه رابطه میان زوج ها، یکپارچه و رضایتبخش باشـد. ازدواج موفق، ازدواجی است كه در آن، هر دو طرف بتوانند از احساس هویت و معنا در زندگی خود لذت ببرند. درواقع ازدواج رضایتبخش، ازدواجی است كه در آن شركای زندگی می توانند ثبات روابط بیشتر و نرخ پایین تری از تعارض و اختلال را تجربه كنند.
بنابر نظر متخصصان، یکی از عوامل مهم در ارزیابی و بررسی یک ازدواج موفق، توجـه بـه رضایت زناشویی زوجین از همدیگر است. رضایت زناشویی را می تـوان نتیجه رضـایت عمـومی از زنـدگی مشترک، روابط جنسی و رضایت منـدی عـاطفی و هیجـانی دانسـت که بـه صـورت درونـی احساس می شود. رضایت زناشویی یکی از ویژگی های كلیـدی خانواده پایدار است و به عنوان شاخصی مهم برای كیفیـت كلـی زنـدگی شـناخته مـی شـود. البته بروز تنش در زندگی روزمره، امری اجتناب ناپذیر است و می تواند روابط زناشویی را تحت تأثیر قرار دهد. عدم رضایت زناشویی، سلامت ازدواج را در معرض خطر قرار می دهد و تکرار ناسازگاری ها و عدم حل اخـتلاف، به ثبات رابطه لطمه می زند.
این موضوع در یک تحقیق توسط محققان دانشگاه شهید چمران اهواز مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق، رضایت زناشویی براساس خودشفقتی، دگرشفقتی و هوش هیجانی ارزیابی و پیش بینی شده است.
این مطالعه پژوهشی با مشارکت 300 زن متاهل شهر اهواز که حداقل مدت یک سال از ازدواج آن ها می‌گذشت، با استفاده از پرسش نامه های استاندارد علمی انجام شده است.
نتایج این تحقیق نشان می دهند که عواملی همچون هوش هیجانی و شفقت‌مندی نسبت به خود و دیگران، تاثیر قابل توجه و معناداری بر رضایت زناشویی دارند و لذا درمانگران و مشاوران حوزه خانواده بایستی در ارائه راهکارهای ارتقادهنده رضایت زناشویی به این عوامل توجه بیشتری مبذول نمایند.
در این رابطه، ذبیح اله عباس پور، استادیار و پژوهشگر گروه مشاوره دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه شهید چمران اهواز و همکارانش می گویند: شفقت به خود، ضمن این که منـافع فردی فراوانی را به همراه دارد، به تأثیر بر ادراک و پذیرش دیگـران نیـز منجـر مـی شـود. شفقت به خود، روابط بین فردی را تسهیل می كند و مبنایی برای ایجاد روابط قوی اسـت.
آن ها می افزایند: محققان نشان داده اند كه شفقت بـه خود، میل شخصی بیشتری را برای تصحیح اشتباهات بین فردی و بروز رفتارهای حل مسئله ایجاد می نماید. فرایند پـذیرش نواقص یکدیگر می تواند باعث قدردانی و تحسین در بین شركا شود؛ امری که به نوبه خود ممکن است روابط رضایت بخش تری را موجب شود.
بر این اساس، آگـاهی و پروراندن چنین ویژگی های روان شناختی در حفظ یک ازدواج شاد و سالم مهم است. به همین ترتیب، آگاهی از هوش هیجانی درکنار یادگیری نحوه مدیریت احساسات و عواطف خود و دیگران می تواند در حفظ یک پیوند ایمن اهمیت داشته باشد.
به گفته عباس پور و همکارانش، هوش هیجانی پیش بینی كننده رضایت زناشویی اسـت و این موضوع، پیامدهای زیادی بـرای مطالعات و درمان های مربوط به مشکلات زناشویی دارد. آموزش هوش هیجانی می تواند به ارتقای حوزه های ابراز و بیانگری هیجانات كمک كند و چنین کاری به فرد در شناسایی و مدیریت واكنش های هیجانی، شناسایی احساسات دیگران و برقراری ارتباط مطابق با این احساسات كمک می كند و کیفیت ارتباط درون رابطه زناشویی را بهبود می بخشد.
شایان ذکر است این یافته های علمی پژوهشی را دوفصل نامه «روان‌شناسی فرهنگی» متعلق به سازمان مطالعه و تدوین کتب دانشگاهی در علوم اسلامی و انسانی (سمت) منتشر نموده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.