محققان معتقدند: مرگ سیاهی که در قرن چهاردهم اوراسیا و شمال آفریقا را ویران کرد، تأثیر عمیقی بر تعادل ژن‌های ما داشت، موضوعی که طبق یک مطالعه جدید هنوز سرنوشت امروز ما را تعیین می کند.
به گزارش سیناپرس، این اثرات ترکیبی از اخبار خوب و بد هستند. در حالی که تغییرات ژنتیکی که به اجداد ما کمک کرد تا از طاعون جان سالم به در ببرند، همچنان در برابر بیماری‌های تنفسی مشابه محافظت می کنند، اما ما را مستعد آسیب رسانی به شرایط خودایمنی می کنند.
سال گذشته محققان مقایسه ای از ژنوم‌های گرفته شده از افرادی را منتشر کردند که قبل، در طول و بعد از شیوع عفونت‌های یرسینیا پستیس (Yersinia pestis) در سراسر اروپا زندگی می کردند. محققان دریافتند: افرادی که دو نسخه یکسان از ژنی به نام ERAP2 داشتند، حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد بیشتر از کسانی که دو گونه از این ژن را داشتند، زنده می ماندند.
برای درک بهتر اینکه چگونه وضعیت فعلی تغییرات ERAP2 در جمعیت‌های مدرن هنوز بر توانایی ما برای مقابله با عفونت تأثیر می گذارد، تیم دیگری از محققان سه پایگاه داده بزرگ مطالعه را بررسی کردند. به گزارش سیناپرس، این تیم دریافت که همان دو برابر کردن نسخه های ERAP2 یکسان خطر ابتلا به بیماری‌های تنفسی مانند کووید-۱۹ را کاهش می دهد. شگفت‌آورتر اینکه، افرادی که دو نسخه مشابه داشتند، با خطر بیشتری برای بیماری‌های خودایمنی بیماری کرون و دیابت نوع ۱ مواجه بودند.
فرگوس همیلتون (Fergus Hamilton) متخصص بیماری های عفونی از دانشگاه بریستول در بریتانیا می گوید: این ژن اساساً پروتئین‌های سیستم ایمنی را خرد می کند. اگرچه ما مکانیسم دقیق تأثیرگذاری بر خطر بیماری را نمی دانیم، به نظر می رسد ناقلین آلل‌هایی که محافظت بیشتری در برابر بیماری‌های تنفسی دارند، خطر ابتلا به بیماری‌های خودایمنی را افزایش می دهند.
پژوهشگران دریافتند :هیچ رابطه ای بین تنوع ژنتیکی و سپسیس وجود ندارد. همیلتون می گوید: این یافته به طور بالقوه یک مثال عالی از پدیده ای است که انتخاب متعادل نامیده می شود.
به گفته او، هنگام توسعه درمان ها نیز باید این عمل متعادل کننده را در نظر داشت. در حال حاضر کار برای هدف قرار دادن ERAP2 برای درمان بیماری هایی مانند کرونا و سرطان در حال انجام است، اما این تحقیق نشان می دهد که هدف قرار دادن ERAP2 می تواند منجر به اثرات بیشتری بر سایر بیماری ها شود.
به گزارش سیناپرس، پژوهشگران مطالعه می گویند که اثرات این تغییرات ژنتیکی احتمالاً با تغییر فشارهای محیطی بر ما نیز تغییر می کند چراکه زندگی امروز به طور چشمگیری با آنچه در قرن چهاردهم بود متفاوت است.
شرح کامل این تحقیق در مجله Human Genetics منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی
No tags for this post.