طوفان خورشیدی که با سرعت یک میلیون مایل در ساعت از خورشید بیرون می آید شامل پلاسمای داغی از الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌هایی است که در فضا جریان دارند و تبدیل به معمایی چند دهه ای شده است.
به گزارش سیناپرس، دانشمندان معتقدند: این طوفان ها زمانی مریخ را از جو آن خلع کرده و برخی فکر می کنند که یخ روی ماه ایجاد کرده است، اما امروزه باعث درخشش نمایشگرهای شفق شمالی و اختلال در سیستم های ارتباطی ماهواره ای می شود. اما محققان نتوانسته اند چگونگی شکل گیری طوفان خورشیدی و گرم شدن تا میلیون‌ها درجه یا شتاب را مشخص کنند.
اکنون، تیمی از محققان فکر می کنند، دلیل آن را کشف کرده و می گویند بادهای خورشیدی توسط جت‌ها که انفجارهای ریز و متناوب در پایه اتمسفر فوقانی خورشید یا تاج خورشیدی هستند، هدایت می شوند. این نظریه از داده های گرفته شده توسط کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا، پدیدار شده است. این کاوشگر ویژگی های باد خورشیدی را اندازه گیری کرده و جریان گرما را ردیابی می کند.
ایده این تیم با داده‌های دیگر ماهواره‌ها و تلسکوپ‌های زمینی تقویت می شود که نشان می دهد جت‌ها می توانند در همه جا حضور داشته و به اندازه کافی قدرتمند باشند تا جرم و انرژی باد خورشیدی را به وجود آورند. به گزارش سیناپرس، کشف منشأ این طوفان ها به دانشمندان کمک می کند تا درک بهتری از نحوه عملکرد ستارگان داشته باشند و پیش بینی کنند که جریان طوفانی پلاسما چگونه بر زندگی روی زمین تأثیر می گذارد.
نور رئوافی (Nour Raouafi) اخترفیزیکدان در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز که این مطالعه را هدایت می کرد، می گوید: از همان ابتدا احساس کردیم که به چیزی بزرگ رسیده ایم. ما به این فکر می کردیم که ممکن است معمای ۶۰ ساله باد خورشیدی را حل کنیم.
وجود باد خورشیدی اولین بار توسط یوجین پارکر فقید درک و در اوایل دهه ۱۹۶۰ توسط ناسا تایید شد. از آن زمان به بعد، دانشمندان در شگفت بودند که چگونه پلاسما می تواند به همان اندازه دور و سریع حرکت کند.
سپس در سال ۲۰۱۹، زمانی که رئوافی به عنوان یک دانشمند در پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر کار می کرد، این فضاپیما چیز عجیبی دید. هنگامی که از بالای تاج خورشید عبور می کرد، مشاهده کرد که غالباً جهت میدان مغناطیسی که از آن عبور می کرد تغییر می کند. رئوفی تیمی را برای یافتن منبعی از این عقب گردهای متناوب تشکیل داد. ذهنش بلافاصله به سمت جت ها رفت.
او استدلال کرد: اگر بتوان آنها را در جای دیگری از تاج و نه فقط در ستون های آن یافت، ممکن است آنقدر زیاد باشند که مواد و نیروی کافی تولید کنند تا خود باد خورشیدی باشند.
اما کاوشگر فقط می تواند از بالای تاج نمونه برداری کند بنابراین ماهواره‌های دورتر بهتر می توانند عمیق‌تر خورشید و انتهای تاج را ببینند. بنابراین تیم تحقیقاتی تصاویر با وضوح بالا از تاج را از ماهواره رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا و ابزار تصویرگر فرابنفش خورشیدی روی یک ماهواره آب و هوا، تجزیه و تحلیل کردند.
داده ها نشان داد:جت ها همه جا بودند. برخلاف شعله‌های خورشیدی و پرتاب‌های جرم تاجی که در یک چرخه طبیعی ۱۱ ساله از بین می روند، حضور جت‌ها متفاوت نبود. مانند بادهای خورشیدی، به نظر می رسید که آنها یک ویژگی پایدار هستند و دائماً پلاسما را به فضا پرتاب می کنند.
به گزارش سیناپرس، این تیم مطمئن است که آنها در آستانه یک کشف بزرگ هستند. رئوفی می گوید: کاش جین پارکر هنوز با ما بود، من معتقدم که او خوشحال می شد که ما به نوعی نظریه او را تأیید می کنیم.
شرح کامل این مطالعه در مجله Astrophysical منتشر شده است.
مترجم: ندا جوادهراتی
No tags for this post.