به عبارت دیگر، حتی اگر ورزش نکنیم، ماهیچه‌هایمان قدرتمند باقی می‌مانند و اگر ورزش کنیم زودتر رشد می‌کنند.
معلوم نیست که آیا پریش واقعا چنین کاری را کرده، چه برسد به اینکه جواب می‌دهد یا نه. با این حال، بایوویوا از همین حالا تماس‌های زیادی از طرف ورزشکاران دریافت کرده که می‌خواهند این نوع ژن درمانی را امتحان کنند. کارشناسان ژن درمانی که روی چنین روش‌هایی کار می‌کنند می‌گویند اغلب اوقات چنین تماس‌هایی دارند.
هنوز هیچ موردی از ورزشکاری که به روش ژنتیکی بدنش را قوی‌تر کرده باشد، مشاهده و تایید نشده. اما شاید علت این موضوع این باشد که هیچ یک از این روش‌ها هنوز آزمایش نشده‌اند. مقامان ورزشی نسبت به این اقدام احتمالی کاملا جدی هستند. هفته گذشته کمیته بین‌المللی المپیک گفت که نمونه‌ی ورزشکاران شرکت‌کننده در ریو برای دوپینگ ژنتیکی آزمایش خواهد شد.
ژن درمانی به روش مرسوم آن شامل افزودن ژن‌های بیشتر می‌شود. توالی این ژن‌ها با توالی ژن خود فرد متفاوت است. اگر سلول‌هایی با این ژن‌های اضافه پیدا شود، به این معنی است که آن ورزشکار دوپینگ ژنتیکی انجام داده.
«آنا بائوتینا»، یک زیست‌شناس از موسسه ملی محاسبات استرالیا آزمایش جدیدی طراحی کرده که در آن محققان به دنبال کپی‌هایی از ژن هورمونی به نام EPO می‌گردند. این هورمون سرعت تولید سلول‌های قرمز خون را بیشتر می‌کند. میزان بالای سلول قرمز خون می‌تواند استقامت ورزشکار را بالا ببرد و این یک مزیت بزرگ محسوب می‌شود.
وقتی اعتبار این آزمایش تایید شود، نمونه خون ورزشکاران ریو آزمایش می‌شود و اگر جوابش مثبت باشد، مجازات آن مشابه روش‌های مرسوم دوپینگ خواهد بود. با این اوصاف، آیا واقعا می‌توانیم مطمئن باشیم که المپیک ریو یک رقابت سالم و عادلانه است؟
منبع:digikala
No tags for this post.