پروفسور «خوزه باراتا» که برای شرکت در کنفرانس بین المللی چهارمین انقلاب صنعتی به ایران سفر کرده بود، روز سه شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: انقلاب صنعتی چهارم که بر پایه انقلاب سوم استوار است، با استفاده از فناوری هوش مصنوعی، ماشین ها را به یکدیگر و به انسان ها متصل می کند و مجموعه واحدی را بوجود می آورد.
عضو هیات علمی دانشکده مهندسی الکترونیک دانشگاه نوا تصریح کرد: این مجموعه، بسیار منعطف است و می تواند کالاهای بسیار متنوع تری را تولید کند به طوری که شما می توانید کالای خاص خودتان را داشته باشید.
وی اضافه کرد: اتومبیلی که از آن استفاده می کنید، مجهز به سنسورهای فراوانی است ، ضمن آنکه می تواند اطلاعات دریافتی از عملکرد راننده را به طراحان منتقل و زمینه تحولات آینده را فراهم کند، به شرکت های بیمه نیز از طریق این شبکه یکپارچه، اطلاعات ارزشمندی را منتقل می کنند که می تواند برای راننده های محتاط تخفیف به همراه داشته باشد.
رییس گروه تحقیقاتی سیستم های پیچیده صنعتی و رباتیک دانشگاه نوا ادامه داد: کالاها ضمن آنکه قابلیت به روز رسانی دارند، امکان ارایه خدمات بیشتر توسط سازندگان را فراهم می آورند و کارخانه ها قادرند خدمات بسیار بهتری را به مشتریان ارایه دهند.
باراتا گفت: همچنین خطوط تولید بسیار منعطف و بسته به سفارش مشتری قابل تنظیم هستند. طراحان بر اساس نیاز مشتری کالا طراحی می کنند و کارخانه ها دیگر به انبار نیاز ندارند.
وی تاکید کرد، با این همه، این تصویر که در نسل جدید کارخانه ها، انسان جایی ندارد، تصویر غلطی است. کارخانه ها به نیروی انسانی نیاز دارند اما مهارت های مورد نیاز آنها متفاوت از گذشته است و سیستم های آموزشی باید برای آموزش تخصص های دیگری برنامه ریزی کنند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: کارخانه ها اگر نتوانند خود را با این دگرگونی و تحول بزرگ همگام کنند، باید از بازار خداحافظی کنند زیرا دیگر کسی محصول آنها را نخواهد خرید.
انقلاب صنعتی اول با مهار انرژی بخار و مکانیزه کردن صنعت نساجی در بریتانیا و در اواخر قرن هجدهم آغار شد.
انقلاب صنعتی دوم تقریبا یک قرن پس از انقلاب صنعتی اول و با خط مونتاژ متحرکی که «هنری فورد»***، موسس کارخانه «فورد موتور»**** ایجاد کرد، آغاز شد و در اوایل قرن بیستم به اوج رسید. کارخانه ها توانستند با ایجاد خطوط مونتاژ، محصولات خود را به صورت انبوه تولید و به قیمت ارزان به بازار عرضه کنند.
انقلاب صنعتی سوم که در سال 1970 آغاز شد، انقلاب دیجیتال نام داشت و از الکترونیک و فناوری اطلاعات در فرایندهای تولید استفاده کرد.
انقلاب صنعتی چهارم در حقیقت ارتقای فناوری های معرفی شده در انقلاب سوم صنعتی و ترکیبی از فناوری های فیزیکی، دیجیتال و بیولوژیکی است. این انقلاب که در حال حاضر با نام 'Industry 4.0 ' شناخته میشود محور توسعه صنایع آینده و به تعبیری همزمان چشم انداز و راهبرد کشورها برای ورود به عرصه رقابتی است. درک نوینی که از اهمیت صنعت و تولید پس از بحران مالی سال 2008 ایجاد شد، به همراه تهدیدات بالقوه و بالفعل کشورهای آسیای جنوب شرقی که با مزیت قیمت تمام شده استراتژی رهبری هزینه را دنبال می کردند کشورهای اروپایی را به صرافت انداخت تا الگوی نوینی فراهم کنند که بر اساس مزیت رقابتی حاصل از فناوری و مدل های دانش محور فرصت های نوین را در بازار آشکار کند. این الگو که ابتدا در کشور آلمان خلق و طرح شد در ادامه جایگاه خویش را در کل کشورهای اروپایی یافته و سپس با گسترش دامنه آن به ایالات متحده امریکا و آسیا در عمل تبدیل به یک جنبش عظیم شد که با نام «انقلاب چهارم صنعتی» شناخته می شود. بسیاری از مفاهیم جذاب و پربسامد همانند داده های بزرگ، اینترنت اشیاء، نظام های سایبری-فیزیکی و …. در ذیل این عنوان تعریف و یکپارچه می شود.
موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی ایران در روزهای 13 و 14 مردادماه جاری کنفرانس بین المللی چهارمین انقلاب صنعتی را با هدف آشنا شدن با واژگان و عوامل کلیدی موفقیت در پارادایم 4، آشنا شدن با کارخانجات آینده،درک استراتژی های عملیاتی سازی صنعت 4 و آموزش از تجارب موجود در این حوزه برگزار کرد.
انقلاب صنعتی چهارم با اتصال انسان و ماشین بار دیگر جهان را متحول می کند
